Abstract

Traagheid is innerlijke ordelijkheid, verstilling, intensieve aanwezigheid. Traagheid doet ons verdiepen, concentreren, betrokken raken, overgeven. Daardoor vergeet men zichzelf, maar geraakt men tegelijkertijd ook steeds dichter bij de eigen persoon en wereld. Traagheid is het tegenovergestelde van snelheid. Waar traagheid tot beschaving leidt, leidt snelheid tot middelmatigheid, want het verstrooit de zintuiglijke waarneming en bemoeilijkt concentratie en geestelijke aanwezigheid. Door onze versnelde cultuur, die ruimte en tijd tart, worden we gedwongen om overal aanwezig te zijn. Slechts het afzien van snelheid en hopen op de reserves van het leven kunnen ons nog vertragen.