Niettegenstaande de tendens van het failliet van het multiculturalisme is multiculturele dialoog niet weg te denken in een zich globaliserende wereld. Taylor, Gadamer, Honneth en Kymlicka hebben een bijdrage geleverd op het vlak van de erkenning van identiteit, respect en waardering van verschil. Wij voeren het argument aan dat bovenstaande auteurs niet ontsnappen aan het postmodernistisch dilemma van zelfautonomie en slachtofferschap. Dit komt doordat zij in hun rationale vertrekken van het afzonderlijke subject en deze situeren in een ruimte-tijd waarin de (...) tijd slechts een historische rol heeft en de ruimte geen actieve rol speelt. Tegenover deze uitvloeisels van het postmodern denken stellen wij het eco-communau-tarisme. Vanuit de vaststelling dat het individu denkt, spreek en handelt in de context van zijn taal en cultuur en dus vanuit zijn gemeenschap, situeren wij dit subject en de gemeenschap tevens in een particulier territorium of het ecotoop. Door middel van Hacking’s sociaal constructivisme, het Leibniziaanse meerwereldenbeeld en het biologische paradigma als nieuw denkkader, structureren wij de gemeenschap volgens een cyclisch en een lineair tijdverloop. Het cyclische waarborgt de traditie van een gemeenschap, het lineaire doet de gemeenschap evolueren naar een moreel betere toekomst en heeft een transcendent statuut. Het eco-communautarisme biedt het kader voor een kwalitatieve evolutie van individuen en gemeenschappen. Het normerend aspect hiervan is de pluriforme en multiculturele dialoog. (shrink)

Grenzen van dialoog -/- De universalismegedachte van de Verlichting heeft een -postmodernistische maatschappij van slachtoffers geschapen. Het geloofsverlies in de grote verhalen en de universalisering van het individu zorgen ervoor, dat zijn schreeuw naar verontwaardiging geen toehoorders meer vindt. Zijn roep in de woestijn gaat verloren in het chaotisch geschreeuw van de anderen. Tegenover dit koude, steriele postmodernisme stellen wij het eco-communautarisme. Vanuit de vaststelling dat het individu denkt, spreekt en handelt in de context van zijn taal en cultuur, dus (...) vanuit zijn gemeenschap, voegen wij aan Kants transcendentale ideeën 'Ik', 'Wereld' en 'God', een vierde idee toe: het 'Wij' of het principe van inclusiviteit. De Kantiaanse burgermoraal is Copernicaans geïnspireerd en steunt op de Newtoniaanse ruimte-tijdstructuur. Door middel van Hackings sociaal constructivisme, het Leibniziaanse meer-werelden-beeld en het biologische paradigma als nieuw denkkader, structureren wij de -gemeenschap volgens een cyclisch en een lineair tijdsverloop. Het cyclische waarborgt de traditie van een gemeenschap, het lineaire doet de gemeenschap evolueren naar een moreel betere toekomst. Het eco-communautarisme biedt het kader voor een kwalitatieve evolutie van individuen en gemeenschappen. Het normerend aspect hiervan is de pluriforme en multi-culturele dialoog. Een dialoog met grenzen. (shrink)

J.W. Olson addresses the Christian doctrine of revelation by asking how theological truth claims can possibly be rooted in God’s incarnational self-communication. Engaging with the phenomenology of Martin Heidegger, Olson offers an interpretation of the Eucharist that grounds Christian knowledge in an embodied understanding of the sacrament.

The Many-Interacting-Worlds (MIW) approach to a quantum theory without wave functions proposed in [8] leads naturally to numerical integrators of the Schrödinger equation on comoving grids. As yet, little is known about concrete MIW models for more than one spatial dimension and/or more than one particle. In honour of Detlef Dürr, we report on a further development of the MIW approach to treat arbitrary degrees of freedom and provide a numerical proof of concept for ground states in 2d. The latter (...) is part of a systematic numerical study [22] that includes also 1d ground and excited states. With this step towards the treatment of higher degrees of freedom we hope to stimulate their further study. (shrink)

This book examines how enlightened Scottish social theorists c.1740 to c.1800 understood the origin and development of religion. Challenging scholarly disregard for the topic, it shows how most prominent thinkers of the Scottish Enlightenment thought deeply about the relationship between religion, human nature and historical change. The Scots viewed this relationship as an important strand within the study of the 'science of human nature' and the 'history of man.' The fruits of this investigation were a sophisticated and innovative account of (...) religious change that is characterized by a striking modernity and naturalism, even by the more devout theorists. The views of the literati surveyed here need to be incorporated into our larger histories of the 'science of religion' as much as they do into our understanding of the social theory of the Scottish Enlightenment. (shrink)

This book is a joint effort of like-minded researchers to define the concept of process within a psychological setting. Although minor differences exist as regards choice of background theory, their common focus is on personality in a broad psychodynamic context. Their definition of personality rests on a series of test instruments that have been validated during decades of thorough and vigorous empirical work. These were originally designed to open up micro-processes underlying the adaptation to or construction of reality, and have (...) subsequently proven diagnostically efficient. Coming from both sides of the Atlantic, the contributors have their background in psychological as well as medical institutions. The contributions in the book are examples of a vital source sustaining our efforts to get a more profound understanding of the vicissitudes of the human mind. (shrink)

Is logic normative for reasoning? In the wake of work by Gilbert Harman and John MacFarlane, this question has been reduced to: are there any adequate bridge principles which link logical facts to normative constraints on reasoning? Hitherto, defenders of the normativity of logic have exclusively focussed on identifying adequate validity bridge principles: principles linking validity facts—facts of the form 'gamma entails phi'—to normative constraints on reasoning. This paper argues for two claims. First, for the time being at least, Harman’s (...) challenge cannot be surmounted by articulating validity bridge principles. Second, Harman’s challenge can be met by articulating invalidity bridge principles: principles linking invalidity facts of the form 'gamma does not entail phi' to normative constraints on reasoning. In doing so, I provide a novel defence of the normativity of logic. (shrink)

There are many echoes of Descartes and of other Cartesians in Locke's Essay. There is one particularly curious passage in the Essay which is clearly taken from the Regulae. This passage may be the one clear instance of the method of analysis and synthesis in Locke. Before I cite that passage, I want to raise a few questions about some of the claims in Professor Schouls’ paper. Professor Schouls is right to call attention to the need for some careful analysis (...) of the concept of experience in Locke. He concentrates upon the form experience takes initially : lf“he means temporally first, as with infants, the examples he cites do not fit this concept. The quotes he gives on p. 583 all refer to adult, sophisticated experience, not to the learning experience of children. There is a rudimentary genetic psychology in Locke's Essay and in his Education. He does list some brief order in the acquisition of ideas by children, in the very earliest stages of experience, e.g., with the foetus, “some faint ideas of hunger, and thirst, and warmth, and some pains” are acquired. (shrink)