A Column of Hiero I at Delphi?

Subscibe in publisher´s online store Share via email
A Column of Hiero I at Delphi?

Some Considerations on Plutarch, De Pyth. or. 397e

Falaschi, Eva

From the journal Hermes Hermes, Volume 150, December 2022, issue 4

Published by Franz Steiner Verlag

article, 7710 Words
Original language: English
Hermes 2022, pp 425-442
https://doi.org/10.25162/hermes-2022-0028

Abstract

In the De Pythiae oraculis (397e) Plutarch mentions, according to the manuscript tradition, a bronze column of Hiero I of Syracuse, which stood in the sanctuary of Delphi and fell down on the day of his death. After retracing the interpretations of this passage both in the philological and archaeological studies and pointing out their problematic aspects, the author proposes a new reading of the text, suggesting that the monument involved was a statue of Hiero I instead of a column.

Author information

Eva Falaschi

References

  • 1. Adornato, G. 2005. ‘Il tripode di Gelone a Delfi’, RAL 16.3, 395-420.
  • 2. Adornato, G. 2008. ‘Delphic Enigmas? The Gelas anasson, Polyzalos and the Charioteer Statue’, AJA 112.1, 29-55.
  • 3. Amandry, P. 1987. ‘Trépieds de Delphes et du Péloponnèse’, BCH 111, 79-131.
  • 4. Amyot, J. 1572. Les oeuvres morales et meslées de Plutarque, translatées du grec en françois par Messire Iacques Amyot, vol. 2, Paris.
  • 5. Babbitt, F. C. 1936. Plutarch’s Moralia, vol. IV, with an English translation by F. C. Babbitt, London/Cambridge, MA.
  • 6. Bommelaer, J.-F. / Laroche, D. 2015. Guide de Delphes. Le site, Athens/Paris.
  • 7. Bourguet, É. 1911. Fouilles de Delphes III: Épigraphie, fasc. 1: Inscriptions de l’entrée du sanctuaire au trésor d’Athènes, Paris.
  • 8. Broc, S. 1963. ‘L’hermès d’Hiéron à Delphes et le nom de l’hermès en grec’, REG 76, fasc. 359-360, 39-51.
  • 9. Cilento, V. 1962. Plutarco, Diatriba isiaca e dialoghi delfici, a cura di V. Cilento, Firenze.
  • 10. Courby, M. F. 1927. Fouilles de Delphes II: Topographie et Architecture, fasc. 1 : La terrasse du temple, Paris.
  • 11. Crippa, S. 2007. Plutarque. Sur les oracles de la Pythie, texte établi et traduit par R. Flacelière, introduction et notes par S. Crippa, Paris.
  • 12. Dübner, J.-F. 1839. Plutarchi Chaeronensis Scripta Moralia, Graece et Latine, vol. 1, Paris.
  • 13. Easterling, P. E. 1982. Sophocles. Trachiniae, edited by P. E. Easterling, Cambridge/New York/Melbourne.
  • 14. Falaschi, E. 2021. Περιηγηταί nel mondo antico. Usi e interpretazioni del termine in una prospettiva cronologica (Studi e Ricerche), Milano.
  • 15. Flacelière, R. 1937. Plutarque. Sur les oracles de la Pythe, texte et traduction avec introduction et notes par R. Flacelière (Annales de l’Université de Lyon III.4), Paris.
  • 16. Flacelière, R. 1962. Plutarque. Dialogue sur les oracles de la Pythie, édition, introduction et commentaire de R. Flacelière, Paris.
  • 17. Flacelière, R. 1974. Plutarque. Dialogues pythiques, texte établi et traduit par R. Flacelière, Paris.
  • 18. Frazier, F. 2004. ‘Prolégomènes à une édition critique des OEuvres morales et meslées: les annotations d’Amyot au De Pythiae oraculis’, ExClass 8, 171-193.
  • 19. Frazier, F. 2012. ‘Plutarque de Chéronée’, Dictionnaire des philosophes antiques 5, 1096-1185.
  • 20. Frazier, F. 2016. ‘Amyot traducteur des OEuvres Morales. Des marginalia à la version française : l’utilisation des Vies’, in F. Frazier and O. Guerrier (eds), Plutarque. Éditions, Traductions, Paratextes, Coimbra, 69-86 (https://digitalis-dsp.uc.pt/bitstream/10316.2/41339/1/Plutarque.%20Editions%2C%20traductions%2C%20paratextes.pdf, accessed on January 20, 2021).
  • 21. Hirsch-Luipold, R. 2002. Plutarchs Denken in Bildern: Studien zur literarischen, philosophischen und religiösen Funktion des Bildhaften, Tübingen.
  • 22. Homolle, T. 1897. ‘Topographie de Delphes’, BCH 21, 256-320.
  • 23. Horrocks, G. 2010. Greek: A History of the Language and Its Speakers, Malden/Oxford/Chichester. Second Edition.
  • 24. Ildefonse, F. 2006. Plutarque. Dialogues pythiques, présentation et traduction par F. Ildefonse, Paris.
  • 25. Jacquemin, A. 1999. Offrandes monumentales à Delphes, Athens.
  • 26. Kamerbeek, J. C. 1959. The plays of Sophocles. Commentaries, II: The Trachiniae, Leiden.
  • 27. Keesling, C. M. 2017. ‘Greek statue terms revisited: what does ἀνδριάς mean?’, GRBS 57, 837-861.
  • 28. Keramopullos, A. D. 1909. ‘Zum delphischen Wagenlenker’, MDAI(A) 34, 33-60.
  • 29. Krumeich, R. 1991. ‘Zu den goldenen Dreifüssen der Deinomeniden in Delphi’, JDAI 106, 37-62.
  • 30. Lacroix, L. 1992. ‘À propos des offrandes à l’Apollon de Delphes et du témoignage de Pausanias: du réel à l’imaginaire’, BCH 116, 157-176.
  • 31. Lloyd-Jones, H. 1994. Sophocles, vol. II, edited and translated by H. Looyd-Jones, Cambridge, MA/London.
  • 32. Lozza, G. 1983. Plutarco. Dialoghi delfici, introduzione di D. Del Corno, De defectu oraculorum: traduzione e note di M. Cavalli; De E apud Delphos: traduzione e note di G. Lozza; De Pythiae oraculis: traduzione e note di G. Lozza, Milano.
  • 33. Pomtow, H. 1909. ‘Studien zu den Weihgeschenken und der Topographie von Delphi V’, Klio 9, 153-193.
  • 34. Pomtow, H. 1924. ‘Delphoi’, RE Suppl. 4 (1924) 1189-1432.
  • 35. Privitera, S. 2003. I tripodi dei Dinomenidi e la decima dei Siracusani, ASAA 81, 391-423.
  • 36. Reiske, J. J. 1777. Plutarchi Chaeronensis quae supersunt omnia, vol. VII, Graece et Latine principibus ex editionibus castigavit, virorumque doctorum suisque annotationibus instruxit J. J. Reiske, Leipzig.
  • 37. Sieveking, W. / Gärtner, H. 1997. Plutarchus. Pythici dialogi, edidit W. Sieveking, editionem correctiorem curavit Hans Gärtner, Stuttgart/Leipzig.
  • 38. Schröder, S. 1990. Plutarchs Schrift De Pythiae Oraculis, Text, Einleitung und Kommentar von S. Schröder, Stuttgart.
  • 39. Threatte, L. 1980. The Grammar of Attic Inscriptions, vol. I: Phonology, Berlin/New York.
  • 40. Xylander, G. 1572. Plutarchi Ethicorum sive moralium pars III. Guilielmo Xylandro Augustano interprete, argumenta hoc tomo contenta pagella versa indicat, Basel.
  • 41. Valgiglio, E. 1992. Gli oracoli della Pizia, Napoli.
  • 42. Wyttenbach, D. 1796. Plutarchi Chaeronensis Moralia, id est opera, exceptis vitis reliqua, tomi II pars II, Graeca emendavit, notationem emendationum, et Latinam Xylandri interpretationem castigatam subiunxit, animadversiones explicandis rebus ac verbis, item indices copiosos adiecit D. Wyttenbach, Oxford.
  • 43. Ziegler, K. 1952. Plutarch. Über Gott und Vorsehung, Dämonen und Weissagung, religionsphilosophische Schriften, eingeleitet und neu übertragen von K. Ziegler, Zürich/Stuttgart.