Abstract

Νέα ανάγνωση των επιγραφών που αφορούν τις ιερές αγροικίες του Απόλλωνα στη Δήλο και τη Ρήνεια. Α. Το είδος των επιγραφών επιβάλλει περιορισμούς στην ερμηνεία τους : δεν μπορούν να μας πληροφορήσουν ούτε για τη θέση των αγροικιών αλλά ούτε και για τη μορφή τους. Το γεγονός ότι υπάρχουν δεν πρέπει να μας κάνει να υποτιμήσουμε την σπουδαιότητα των ιδιωτικών αγροκτημάτων για τα οποία δεν διαθέτουμε κανένα παρόμοιο αρχείο. Β. Το έδαφος της Δήλου δεν ήταν λιγότερο πλούσιο από αυτό της Ρήνειας και δεν είχε αποκλειστικό προορισμό την κτηνοτροφία : η αποκατάσταση της ID 452, 16-32 σε σχέση με την ID 467 βεβαιώνει την ύπαρξη ενός αμπελώνα στα Επισθένεια. Η έλλειψη μυλώνα στις αγροικίες της Δήλου δεν αποδεικνύει με κανένα τρόπο την απουσία καλλιέργειας δημητριακών αλλά πρέπει να συσχετισθεί με τον αριθμό των ατόμων που ζούσαν στις αγροικίες. Ενα μικρό ομοιογενές σύνολο κιστοφόρων τετραδράχμων της εποχής των Ατταλιδών είχε αποδοθεί, σε ένα πρόσφατα δημοσιευμένο corpus, στις Σάρδεις και τα Σύνναδα. Προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι θα έπρεπε να ακολουθήσουμε ένα διαφορετικό συλλογισμό και τα νομίσματα αυτά να αποδοθούν σε τέσσερεις διαφορετικές πόλεις. Οι πόλεις αυτές θα μπορούσαν να είναι η Διονυσούπολις, η Βλαύνδος, η Λυσιάς ή τα Συννάδα και μία τέταρτη της οποίας η ταυτότητα παραμένει αβέβαιη. Βρισκόμαστε στη Φρυγία και προβληματιζόμαστε για τους λόγους ύπαρξης αυτών των σύντομων νομισματοκοπών.