Abstract

20. Yüzyıl dil felsefesinin önemli filozoflarından olan Jacques Derrida, varlık ile dil felsefesi bağlamında önerdiği yeni kavramlarla fenomenoloji, dilbilim, psikanaliz ve yapısalcılığa yönelik ve temelde ise Batı Metafiziği'ni hedef alan eleştirel bir düşünce izlemiştir. Bu çalışmada, post-yapısalcı ya da postmodern dil anlayışı çerçevesinde Derrida'nın dil felsefesi ile ilgili öne sürdüğü düşünceleri, kullandığı bazı temel kavramlar tanıtılarak konu edilmektedir. Ancak Derrida'nın kullandığı kavramların, hemen her yazısında değiştiği ve bu kavramları sistemli bir biçimde çözümleme girişiminin başarısızlığa uğrayabileceği düşünülmektedir. Bu nedenle Derrida'nın dil anlayışı, genel hatlarıyla bazı erken, geç ve son dönem yazıları temelinde belirlenmeye çalışılmaktadır.Jacques Derrida, one of the most important philosophers of 20th century, had a critical approach on Phenomenology, Linguistics, Psychoanalysis, Structuralism and Western Philosophy by introducing new concepts within ontology and philosophy of language. In this paper, Derrida's language understanding is discussed in the scope of Post-structural or Postmodern language by focusing on some of his basic concepts. Since these concepts are not univocal in his Works, an effort of a systemathic analysis of such ambiguous terms could be a failure. Thus, preferably Derrida's language view is debated generally on the basis of his first, following and the latest period Works.