Abstract

In his famous work “Two Dogmas of Empiricism” Quine offers a strong and influential argument against the widely accepted epistemological distinction between analytic and synthetic propositions. Quine states that a non-circular and satisfactory definition of analyticity cannot be given, and therefore claims that the distinction is untenable. Additionally, Quine also supports his denial of the analytic-synthetic distinction by his holistic epistemology. However, it is debatable whether Quine’s rejection is successful. Philosophers such as Grice and Strawson claim that Quine’s arguments are not strong enough to reject the analytic-synthetic distinction and that holism is perfectly compatible with it. It seems that although Quine’s argument vitiates the analytic-synthetic distinction to a certain extent, it does not show that such a distinction is totally groundless.Quine ünlü yapıtı “Deneyciliğin İki Dogması” nda analitik ve sentetik önermeler arasındaki ayrıma karşı güçlü argümanlar sunmaktadır. Quine’a göre bu ayrım makul değildir, çünkü analitik oluşun döngüsel olmayan yeterli bir açıklaması verilemez. Bununla beraber, Quine analitik-sentetik ayrımının reddini bütüncül epistemolojisiyle de destekler. Ancak, Quine’ın reddinin başarılı olup olmadığı tartışmaya açıktır. Örneğin, Grice ve Strawson gibi düşünürler Quine’ın sunduğu argümanların yeterince güçlü olmadığını ve bütüncülüğün de bu ayrımla tamamen bağdaştığını ileri sürerler. Quine’ın sunduğu argümanlar her ne kadar analitik ve sentetik arasındaki farkı bir ölçüde azaltsa da bu ayrımın tamamen temelsiz olduğunu göstermemektedir