W 1964 roku Herbert Marcuse postawił słynną tezę o jednowymiarowości współczesnego człowieka. Stanowi ona jedną z jego najważniejszych koncepcji teoretycznych, a także rozwinięcie tezy postawionej przez Marcusego już w 1937 roku w eseju O afirmatywnym charakterze kultury. Celem mojego artykułu jest krytyczna rewizja tej koncepcji. Z jednej strony kapitalizm kognitywny wzmocnił mechanizmy kontroli zachowań konsumenckich. Z drugiej strony społeczeństwo ponowoczesne jest jednak refleksyjne: produkcja wiedzy i samowiedzy ma w nim charakter systemowy. Połączenie tych dwóch procesów prowadzi – jak twierdzę – (...) do wytworzenia raczej dwubiegunowej niż jednowymiarowej jednostki oraz kultury. Represywna desublimacja idzie dziś w parze z refleksyjnością. W rezultacie, podmiot ponowoczesny to akratyk – człowiek systematycznie postępujący wbrew własnej woli. W drugiej części tekstu dowodzę, że dwubiegunowa struktura ponowoczesnego podmiotu tworzy warunki sprzyjające rozwojowi współczesnego populizmu. (shrink)

Wprowadzone w Wadze probierczej rozróżnienie między jakościami pierwotnymi i wtórnymi było dotychczas analizowane niemal wyłącznie z historycznej perspektywy. Niniejszy artykuł, pierwszy z dwóch planowanych, ma na celu nadrobienie tych zaległości poprzez systematyczną, teoretyczną analizę głównego argumentu użytego przez Galileusza do sformułowania tej dystynkcji. W pracy zrekonstruowano główne kroki tego argumentu, a także zidentyfikowano i omówiono leżące u jego podstaw presupozycje epistemologiczne i ontologiczne, z których najistotniejsza i najbardziej oryginalna okazała się zasada superesencjalistyczna, implikująca współzależność między istotnością i realnością własności ciała (...) materialnego. Precyzyjna rekonstrukcja założeń tkwiących u podstaw rozumowania Galileusza przygotowuje grunt pod analizę najbardziej kontrowersyjnego aspektu jego koncepcji – kwestii ontologicznego statusu jakości wtórnych. Zagadnienie to zostanie podjęte w następnym artykule. (shrink)

马忠林(1914~ ),东北师范大学数学系教授,中国数学会会员,吉林省数学会常务理事,日本三大学数学教育学研究会名誉会长.

Commentary on Sakya Pandita's Tshad ma rigs gter; includes root text.

Commentary, with text, on Bādarāyaṇa's Brahmasūtra, basic work of the Vedanta school in Hindu philosophy.

al-Juzʼ al-awwal. Dirāsāt fī al-manṭiq wa-falsafat al-ʻulūm -- al-juzʼ al-thānī. Dirāsāt fī al-manhaj wa-al-ʻilm al-ʻArabī.

On the exposition of Buddhist logic; study initiated by Ngagyur Nyingma Institute.

ha-Maʼamin le-ʻumat ha-mishtadel -- Koḥah shel tefilah.

This massive book is an intensive inquest into the fate of the human subject as it passes through the primitive, despotic, passional and capitalist regimes found in Deleuze and Guattari. Emphatic, acerbic, loquacious, impassioned, and marshaling a considerable array of theoretical and literary frameworks--from Schelling, Kantorowicz, Agamben, Hegel, Nietzsche, Badiou, Rosenzweig, Lévinas, Derrida, Blanchot, Kierkegaard, Marx, Lazzarato, Berardi, Zizek and Plotinus to Solzhenitsyn, Pessoa, Fuentes, Dostoyevsky, Kafka, Beckett, Mann, Schreber, Dante, Milton, Shakespeare, Sade, the Midrash and Kabbalah--and cavorting through vast (...) expanses of world history, Bartosz Łubczonok scrutinizes the maladies of pain, resentment, bad conscience, ideology, immiseration, torture, death, depression and suicide that have and continue to afflict humanity, and the possibilities of its vertiginous liberation. All is here: the auto-genesis of God, the Crucifixion, the Holocaust, September 11. The Apotheosis of Nullity is a searing indictment of all forms of oppression and despotism, inclusive of neoliberal capitalism, and far surpasses any usage of Deleuze and Guattari to date. It is relentless. (shrink)

On Islamic teachings, written by an army officer and educationist from Pakistan.

Articles on comparative religion; includes articles on ethics and society in religion.

An analysis of Marxist aesthetics, with reference to Nepal.

Brandom (Citation1994) made inferentialism an intensely debated idea in the philosophy of language in the last three decades. Inferentialism is a view that associates the meaning of linguistic expression with the role said expression plays in inferences. It seems rather uncontroversial that the correct theory of meaning should distinguish between linguistic correctness and factual correctness. For instance, speaker S can be wrong in saying ‘I have arthritis’ in two distinct ways: (i) S fails to apply a word correctly to make (...) a true statement due to having made a factual error, and (ii) S uses an expression incorrectly because they are wrong about its meaning. In this paper, I show that properly understood normative inferentialism can make room for such a distinction. I propose that linguistic correctness is a structural issue: linguistic mistakes stem from the improper or insufficient acquisition of an inferential role. Factual correctness, on the other hand, is a one-off issue of the correct application of inferential rules to a particular situation. I argue that, by tying the issue of correctness to the game of giving and asking for reasons, inferentialism can establish a reliable method for distinguishing between two types of correctness (and mistakes). (shrink)