Die neuen Entwicklungen in der Wissenschaftsgeschichte der letzten 20 Jahre sind inzwischen auch fuer die Untersuchung der antiken Wissenschaften fruchtbar gemacht worden.

Het is zeer verheugend dat een nieuw boek van mevr. C.J. de Vogel verschenen is. Het is historisch van belang en de schrijfster verdient het, dat mede hierdoor nog weer eens de aandacht gevestigd wordt op haar persoon en haar werk. Daaraan wordt ook bijgedragen door de ‘Prof. dr. C.J. de Vogel Stichting ter bevordering van de wijsbegeerte der klassieke Oudheid’ die zich heeft ingezet voor het organiseren van de ‘C.J. de Vogel-Memorial lectures’. Deze vormen nu reeds bijna (...) vijftien jaar de openingslezing van de conferenties van de International Plato Society die om de drie jaar gehouden worden. (shrink)

Early communities and states -- Egypt -- Mesoptamia, Assyria, Babylon -- Iran -- Israel -- India -- China -- The Greeks -- Rome -- Graeco-Roman humanism -- The Kingdom of Heaven and the Church of Christ -- Themes : similarities and differences between cultures -- General conclusion.

Cet ouvrage collectif est le fruit d'un colloque sur les philosophies du plaisir qui a réuni philologues et philosophes, spécialistes de l'Antiquité et de la Renaissance, en juin 2004, à l'Université de Lille 3.

Overzicht van de ontwikkeling van het ideaal van de vrije mens in de westerse wereld.

In comparative electora/ studies, the Belgian electoral formula is classified in different, sometimes rather conflicting, classes. This paper is primarily concerned with the question if the Belgian electoral system truely is a D'Hondt system? In the first part I argued that the D'Hondt method, as a divisor sequence, can be applied alternatively. This modified method departs from a Hare-quota in the first phase. To allocate the rest seats in the second phase, the parties' aggregated vote totals are divided by the (...) number of seats obtained in phase one, added by 1, then 2, then 3 etc. Like all divisor methods, the highest averages are used to assign the rest seats. This alternative D'Hondt method produces exactly the same resu!ts as the classical method D'Hondt. Thus, it is also used in the Belgian two-tier-districting system. Furthermore, the Belgian electoral system can be classified as a proper D'Hondt system while ignoring the primary districts. (shrink)

Gregor Mendel, Thomas Hunt Morgan and experiments in classical genetics In the middle of the 19th century, Gregor Mendel performed a series of crosses with pea plants to investigate how hybrids are formed. Decades later, Thomas Hunt Morgan finalized the theory of classical genetics. An important aspect of Mendel’s and Morgan’s scientific approach is that they worked in a systematic, experimental fashion. But how did these experiments proceed? What is the relation between these experiments and Mendel’s and Morgan’s explanatory theories? (...) What was their evidential value? Using present-day insights in the nature of experimentation I will show that the answer to these questions is fascinating but not obvious. Crossings in classical genetics lacked a crucial feature of traditional experiments for causal discovery: manipulation of the purported causes. Hence they were not traditional, ‘manipulative’ experiments, but ‘selective experiments’. (shrink)

Een kenner op het gebied van de klassieke muziek - wie wil dat nou niet zijn? In dit boek legt André Klukhuhn de filosofie en oorsprong van de westerse klassieke muziek op een toegankelijke manier bloot. Hij geeft op even komische als boeiende wijze een overzicht van de belangrijkste stromingen en tijdperken en de bijbehorende westerse componisten: van rococo en romantiek tot postmodernisme, en van Keppler en Händel tot Wagner en Orff. De betekenis van de 'kosmische harmonie', het (...) raakvlak tussen muziek en wiskunde, loopt als een rode draad door het verhaal heen. Door het lezen van dit eerste Nederlandse overzichtswerk van de westerse klassieke muziek zal het luisteren ernaar nog boeiender - of troostrijker, verheffender of ontspannener - worden dan het altijd al was. (shrink)

This paper discusses some arguments against some traditional 'proofs of God's existence'. First it is argued that it is not obvious that these arguments are fallacious. Secondly, I try to articulate why so many Protestant thinkers maintained a hostile attitude toward the traditional proofs. I argue that their attitude was shaped by the conviction that belief in God is epistemically justified even when it is not based on argument or proof. I reconstruct Bavinck's treatment of the traditional proofs as a (...) rejection of what has come to be called 'classical foundationalism'. Lastly I try to show that even though Protestant thinkers were right in claiming that one does not need any of the traditional arguments in order to be epistemically justified in believing that God exists, this does not imply that such arguments are without any value. (shrink)

Deel I. Oudheid, patristiek, vroege Middeleeuwen -- deel II. De laatste duizend jaar.

In dit klassieke essay van de grote kunshistoricus Erwin Panfosky komt vast te staan dat het zinnetje ‘Et in Arcadia ego’, van oudsher te vinden op kunstwerken en in verhalen die Arcadië als thema hebben, tegenwoordig een andere betekenis krijgt dan vroeger. Waar wij het simpelweg vertalen als ‘Ook ik was in Arcadië’, een vertaling die past bij ons beeld van een idyllisch, pastoraal landschap, had het oorspronkelijk een veel minder onschuldige lading. Overtuigend toont Panofsky aan, door te verwijzen (...) naar onder meer Vergilius, Sannazaro en Guercino, dat de ‘ik’ die in het citaat spreekt niemand minder is dan de Dood. De juiste vertaling is dan het sinistere, moralistische ‘Ook in Arcadië heers ik, de Dood’: de Arcadiërs wordt gemaand hun sterven te gedenken. Panofsky maakt duidelijk dat de foutieve interpretatie, met alle gevolgen van dien voor het arcadisch thema, zijn oorsprong heeft bij Nicolas Poussins beroemde Et in Arcadia Ego-composities. Zijn essay maakt dat het lieflijke arcadische landschap alsnog zijn onschuld verliest, en dat ook voor ons de dood opnieuw tot Arcadië toetreedt. (shrink)

Benadering van enkele klassieke filosofische kwesties vanuit een door de Angelsaksische taalfilosofie geïnspireerde visie op de zingevende rede.

deel 1. Klassieke systemen.--deel 2. Niet-klassieke systemen en toegepaste logika.

[1] De Griekse oudheid.--[2] De Romeinse oudheid.--[3] De Christlijke oudheid.--[4] De Middeleeuwen.--[5] De Renaissance.

Stel dat een inbreker bij jou thuis alleen de lijsten van de kunstwerken zou wegnemen, en niet de werken zelf. Wat zou er veranderen in je omgang met de kunst? Met dat gedachte-experiment opent de Franse filosoof Jacques Derrida het essay Parergon. Parergon betekent bijzaak in het Grieks. Zoals bijvoorbeeld de lijst van het schilderij, of het kader van een opgehangen foto. Ze behoren niet tot het kunstwerk. En toch zijn ze van groot belang voor hoe het werk bekeken wordt. (...) De belangwekkende tekst van Derrida uit 1974 geeft een centrale rol aan de bijzaak van het kader. Met filosofische acrobatie maneuvreert de denker tussen de grote klassiekers van de kunstfilosofie: Plato, Kant, Hegel en Heidegger. Hij gaat op een speelse manier met hun erfenis om. Woorden worden omgedraaid. Passages die op het eerste gezicht bijzaak lijken, maakt hij tot hoofdrolspelers van zijn betoog. Dit boek presenteert Derridas belangrijkste tekst over beeldende kunst voor de eerste keer in Nederlandse vertaling. Het boek is vormgegeven door de spraakmakende ontwerpster Ines Cox. Vertaler Ben Overlaet schreef een nawoord dat de tekst van de nodige filosofische en historische context voorziet. (shrink)

De Nederlandse filosoof Cornelis Verhoeven hield zich intensief bezig met de klassieke filosofie. Hij was ook jarenlang leraar op een school voor voortgezet onderwijs en hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Bovendien was hij een begenadigd schrijver van prikkelende essays. Daaronder zijn er vele die gaan over het onderwijs. De waardigheid van het vak van leraar ging hem zeer ter harte. De centrale thema’s in zijn werk zijn verwondering en dankbaarheid, ontvankelijkheid en geduld, rust en stilte. Deze bieden een (...) tegenwicht tegen oprukkende verschijnselen als het activisme, de rusteloosheid en de nadruk op snelle resultaten in het onderwijs. Cornelis Verhoeven neemt afstand van de maakbaarheidsideologie en pleit voor het niet-planbare en niet-berekenbare dat de kern van onderwijs uitmaakt: een leraar en leerlingen die zich samen buigen over de zaken uit de wereld. Joop Berding presenteert in dit boek de onderwijsfilosofie van Cornelis Verhoeven. Bovendien gaat hij in gesprekken met onderwijsmensen na wat deze visie voor het onderwijs en de leraren van vandaag te betekenen heeft. Een verrassend actuele en stimulerende bijdrage aan het doorgaande gesprek over wat onderwijs is en kan zijn. (shrink)

Calvino probeert te komen tot een definitie van werken die 'klassiek' kunnen worden genoemd. Hij gaat daarbij onder meer in op de vraag of het voor het eerst lezen van een klassiek werk tijdens de jeugd of op oudere leeftijd verschil maakt, op de invloed van de sporen die deze werken dragen in onze cultuur, en op de wisselwerking tussen 'klassiek' en 'actueel'.

Aan de hand van voorbeelden uit de literatuurkritiek van de oudheid tot heden wordt een pleidooi geconstrueerd voor kritische openheid bij het ondergaan van kunstwerken met anti-democratische en racistische lading, zoals bijvoorbeeld de muziek van Wagner.