Recently, a number of philosophers of biology have endorsed views about random drift that, we will argue, rest on an implicit assumption that the meaning of concepts such as drift can be understood through an examination of the mathematical models in which drift appears. They also seem to implicitly assume that ontological questions about the causality of terms appearing in the models can be gleaned from the models alone. We will question these general assumptions by showing how the same equation (...) — the simple 2 = p2 + 2pq + q2 — can be given radically different interpretations, one of which is a physical, causal process and one of which is not. This shows that mathematical models on their own yield neither interpretations nor ontological conclusions. Instead, we argue that these issues can only be resolved by considering the phenomena that the models were originally designed to represent and the phenomena to which the models are currently applied. When one does take those factors into account, starting with the motivation for Sewall Wright’s and R.A. Fisher’s early drift models and ending with contemporary applications, a very different picture of the concept of drift emerges. On this view, drift is a term for a set of physical processes, namely, indiscriminate sampling processes. (shrink)
Europa, cristianità, istruzione, educazione, società secolare, tempi moderni. Questi e molti altri ancora i temi che Rémi Brague affronta tin questo volume. Il continuo processo di individualizzazione, caratterizzato dal razionalismo, ha comportato un totale indebolimento dei legami societari e ha posto al centro le libertà e i diritti dei singoli. Si assiste così all’evoluzione di una società secolarizzata che giunta al suo capolinea non riesce più a bastare a se stessa. Il pensiero moderno non sembra essere in grado di (...) giustificare il fatto che esistono degli uomini sulla terra, cercando di costruire unicamente sul proprio terreno senza considerare ciò che trascende l’umano, Natura o Dio. “Il progetto dei Tempi moderni è fallito. L’ateismo è incapace di rispondere alla questione della legittimità dell’uomo”. Brague insiste nel mettere in rilievo il carattere missionario del cristianesimo: questo – scrive – non è riservato esclusivamente agli europei. Si chiede quindi Brague se la nostra società abbia ancora il desiderio di vivere e di agire e auspica che tale desiderio sia destato, attingendo alla sorgente della vita. Contro il cristianismo e l’umanismo si presenta come una originale riflessione sulla società di oggi, attenta a non nascondere l’aspirazione propria di ciascun individuo, per cui è legittimo parlare di ciò che veramente è ‘umano’ e di una dimensione spirituale che caratterizza ciascuna cultura. (shrink)
Bilinç ile beyin arasındaki ilişki, düşünce tarihi boyunca tartışma konusu olmuştur. Son yüzyıla kadar zihin-beden ya da ruh-madde gibi kavramlarla anılan bu mesele, nörolojinin ivme kazanmasıyla birlikte beyin ve bilinç arasındaki ilişkiye indirgenmiştir. Bu bağlamda, insanın beyninde ortaya çıkan bilinçlilik durumunun, başka bir deyişle fenomenal deneyimlerin, nasıl meydana geldiği ve beyin ile bilincin birbirlerini nasıl etkiledikleri, hem bilimsel verilerle hem de bu verilerden hareketle ortaya konan felsefi yaklaşımlarla açıklanmaya çalışılmaktadır. Bu çalışmada, beyin ve bilinç arasındaki etkileşim sorununun nörolojinin verilerinden hareketle (...) nasıl ele alındığı incelenecektir. (shrink)
Bu çalışmada, bitkibilimde kullanılan bir terim olan liken kelimesine, kök anlamına sadık kalarak Türkçe yeni bir karşılık önerilmektedir. Bu önerinin mantıksal çerçevesi, Antik Yunancadan, Orta Çağ Arapçasına, Orta Çağ Latincesine ve nihayetinde de Türkçeye kadar uzanan bir yelpazede, konuya esas teşkil eden tarihî metinlere ve onların kaydedildiği elyazmalarına dayanmaktadır. Türkçe metinlerde liken terimi yerine yalaç teriminin kullanımı öneri lmektedir. Bu öneri ülkemizdeki dilbilim, onomastik ve bitkibilim uzmanlarının eleştirel dikkatine sunulmaktadır.
This article challenges the claim that Friedrich Nietzsche is a good reader of the French moralist, Chamfort, when it comes to Chamfort's politics. Chamfort is a meritocrat rather than the bitter egalitarian Nietzsche protrays him to be. Moreover, the moralist's meritocratic beliefs, his hopes for a new social order and the emergence of a new aristocracy resemble many of Nietzsche's own values. Had Nietzsche read Chamfort as a meritocrat, he could have found much to stimulate and clarify his own thoughts (...) about the aristocracy of the future. (shrink)
Scopo del saggio è confrontare alcune tra le principali visiones della letteratura occidentale – tra cui la Visio Pauli e la Commedia – e le diverse redazioni della tradizione islamica dell’ascensione celeste e viaggio oltremondano del profeta Muhammad, nel tentativo di stabilire se le affinità, tematiche e strutturali, osservabili tra i due gruppi di testi siano frutto di semplice poligenesi o vadano piuttosto spiegate con rapporti di effettiva intertestualità.Tra le visiones, la tradizione mirajica e la Commedia si instaura dunque un (...) dialogo a tre voci, o di sinfonia, i cui temi principali si arricchiscono e si richiamano a vicenda. Dante, primo comparatista, è in grado di reinventare, armonizzandoli, elementi strutturali e tematici provenienti sia dalle visiones latine che dalla tradizione islamica del Isra’ wa’ l Mi‘râj.The purpose of this essay is to make a confrontation between the main important visiones of the Occidental Literature – also the Visio Pauli and the Dante’s Commedia – anche the various redactions of the Islamic Isra’ wa-l mi’râj. The confrontation is in order to establish if the remarked affinities are just due to polygenesis or rather caused by concrete intertestuality.Between the visiones, the mirajic tradition and the Commedia we are in front of a three voices dialogue: it’s like a symphony, in which the themes enriches themselves and, at least, the arrive to Dante for being harmonized. Dante is the first comparatist. (shrink)
Bu makalede en temelde dil üzerine bir düşünme denenmiştir. Dilin evrimsel ve tarihsel gelişimine, oluşumuna dair farklı görüşler incelenmiştir. Bu görüşler üzerinden, konuşmanın ve bir söz söylemenin -herhangi bir şey söylemekten farklı olarak- felsefi anlamı düşünülmüştür. Dil ve düşünme arasındaki ilişkinin ne kadar derine gittiği ya da gitmediği araştırılmıştır. Heidegger‘in dile, konuşmaya ve söze ilişkin görüşleri sunularak günlük konuşmanın sıradanlığı ve dilin şiirselliğinin özsel önemi arasındaki karşıtlık bir nebze de olsa giderilmeye çalışılmıştır.
