References
Z potrzeby uwzględnienia takiego zastrzeżenia w definicji ‘dowodu’ zdał sobie sprawęK. Ajdukiewicz, co widać z aneksu do jego książkiLogika Pragmatyczna, Warszawa 1965, s. 399.
Dostosowanie to polega na tym, iż dodając do definicji (D1) oraz przyjętych przez nas założeń definicję\(Cn(X) = E Dw_R [W,Z] \ne \Lambda \) można udowodnić aksjomaty (2)–(4), a przeto również każdą tezę z aksjomatyki Tarskiego wyprowadzalną.
P. doc.L. Borkowski dostrzegł, iż dołączenie do aksjomatów Tarskiego (1)–(4) definicji\(Cn'_R (X) = \left\{ \begin{gathered} \Lambda , gdy R = \Lambda lub X = \Lambda \hfill \\ Cn(X) - X, gdy R \ne \Lambda i X \ne \Lambda \hfill \\ \end{gathered} \right.\) pozwala udowodnić aksjomaty (A1)–(A7). Aksjomatyki te okazują się więc w pewnym sensie równoważne. To wszakże nie wyklucza możliwości preferowania aksjomatyki (A1)–(A7) ze względu na jej walory intuicyjne.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Allatum est die 8 Octobris 1968
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Gumański, L. Uwagi o dowodzie sformalizowanym i konsekwencji. Stud Logica 25, 151–156 (1969). https://doi.org/10.1007/BF02297286
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF02297286