This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
References
Rudolf Carnap,Meaning and Necessity, wyd. I, Chicago 1947, wyd. II (uzupełnione) Chicago 1956.
Roman Suszko,An Essay in the Theory of Extension and of Intension (niepublikowany manuskrypt).
Evert W. Beth,Extension and Intension, druk. w zbiorzeLogic and Language, D. Reidel Publishing Company, Dordrecht, Holland 1962, s. 64–68.
Znak ≡ użyty jest w schematach definicyjnych D1 i D2 jako wieloznaczny; sens jego zależy od kategorii syntaktycznej wyrażeń α, β. Gdy α i β są zdaniami, α≡β wyraża ich materialną równoważność; gdy α i β są stałymi indywiduowymi, α≡β wyraża identyczność odpowiednich indywiduów; gdy α i β są jednoargumentowymi predykatami, α≡β stanowi skrót zdania (x[α(x)⇄β(x)], itd.
Inną interesującą ilustracją zastosowań tej koncepcji jest wykorzystanie jej do sfoimułowania warunków prawcmocności asercji nierzeczywistych okresów warunkowych: por.E. W. Beth, op. cit.Extension and Intension, druk. w zbiorzeLogic and Language, D. Reidel Publishing Company, Dordrecht, Holland 1962, s. 67.
Określenia te są sobie równoważne na mocy twierdzeniaGödela o zupełności elementarnej logiki.
Terminem “zdanieL-prawdziwe” w proponowanym tu znaczeniu posługuje sięQuine; zdaniaL-prawdziwe w szerszym, Carnapowskim sensie, nazywa zdaniami analitycznymi, kwestionując zresztą możliwość podania ścisłego eksplikatum dla pojęcia analityczności. Por.W. V. Quine,Two dogmas of empiricism, “Phil. Review”, 60 (1951).
Pojęcie izomorfizmu intensjonałnego, podobnie jak i pojęcie równości intensji można tak rozszerzyć, aby stosowało się także do wyrażeń dwu różnych systemów semantycznych; por.R. Carnap, op. cit.Meaning and Necessity, wyd. I, Chicago 1947, wyd. II (uzupełnione) Chicago 1956, § 14.
Pojęcie to znajduje także zastosowanie w rozwiązywaniu tzw. paradoksu analizy; por.R. Carnap, op. cit.Meaning and Necessity, wyd. I, Chicago 1947, wyd. II (uzupełnione) Chicago 1956, s. 63–4.
Mowa tu o równoważności w sensie Carnapowskiego symbolu ≡, por. ods. 4.
Podobną ideę znaleźć można w artykuleK. Ajdukiewicza:A Method of Eliminating Intensional Sentences and Sentential Formulae, Atti del XII Congresso Internazionale di Filosofia (1958), Vol. V, s. 17–24.
Por.:Leonard Linsky,Some Notes on Carnap's Concept of Intensional Isomorphism..., “Philosophy of Science” vol. 16, (1949), nr 4;Alonzo Church,Intensional Isomorphism and Identity of Belief, “Philosophical Studies”, vol. V, (1954), nr 5;Arthur Pap,Belief and Proposition, “Philosophy of Science”, vol. 24, (1957), nr 2.
Przykład ciągu relacji, z których każda następna słabsza jest od poprzedniej, poczynając od równokształtności a kończąc na równości intensji, podałCarnap w artykuleA Reply to Leonard Linsky, “Philosophy of Science”, vol. 16 (1949), nr 4.
Rozszerzenie na wyrażenia innych kategorii jest łatwe; ekstensją predykatu dwuargumentowego jest np. klasa uporządkowanych par przedmiotów, do których się on stosuje, jego intensją — relacja, którą on wyraża; itd.
Koncepcję denotacji zdania jako układu denotacji jego wyrażeń składowych o budowie analogicznej do struktury zdania sformułowałK. Ajdukiewicz w odczycie wygłoszonym na posiedzeniu Polskiego Towarzystwa Filozoficznego w czerwcu 1958 roku.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Allatum est die 22 Maii 1963
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Stanosz, B. Formalne teorie zakresu i treści wyrażeń. Stud Logica 15, 37–46 (1964). https://doi.org/10.1007/BF02125905
Published:
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF02125905