Abstract

Victor Hugo pleit er in het Franse parlement voor om de voorgestelde bezuinigen op cultuur – de letteren, kunst en wetenschap – niet door te zetten. Hij waarschuwt dat wanneer de intellectuele ontwikkeling en het leven van de geest van de massa achterblijft, die massa vatbaar wordt voor rampzalige doctrines van theoretici. Om dat te voorkomen is culturele opvoeding nodig, om de geest van de massa te verheffen door haar te richten op het schone, goede, ware. De barbarij kan slechts tegengegaan worden door het opheffen van onwetendheid, door bezinning en verheffing. Cultuur is dan ook van het grootste belang – juist in moeilijke tijden.