COVID-19 Pandemi Sürecinde Uzaktan Eğitim: İlahiyat/İslami İlimler Fakülteleri Öğretim Elemanlarının Görüşleri

Pandemi süreciyle birlikte hızlı ve ani şekilde uygulanmaya başlayan uzaktan eğitime dair değerlendirmenin yapılabilmesinde eğitim sisteminin sac ayaklarından biri olan öğreticinin rolü ve tutumu ehemmiyet arz etmektedir. Bu amaçla çalışmada yüksek din öğretiminde uzaktan eğitimin etkileri, öğretim elemanlarının perspektifinden mercek altına alınmıştır. İlâhiyat/İslami ilimler fakültesinde görev yapan 134 öğretim elemanı araştırmaya katılmıştır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden betimsel nitelikli tarama modeli kullanılmıştır. Çalışmanın verileri demografik bilgiler yanında 5’li Likert tarzında 40 maddeden oluşan anket formu ile toplanmıştır. SPSS 26 programıyla analizler betimsel istatistik yöntemlerinden frekans, yüzde ve ortalama hesaplamaları ile yapılmıştır. Teknoloji kullanımı ve uzaktan eğitim destek biriminin rolü, derslere hazırlık ve motivasyon, öğretim süreci ve yönteme dair genel değerlendirme boyutlarındaki bulgular tablolarla sunulmuş ve yorumlanmıştır. Sonuçta ilk etaptaki kaygı ve endişenin öğretim elemanlarında azaldığı, kendilerini uzaktan eğitim yöntemine yeterince adapte edebildikleri ancak derslerden alınan verim, öğrencilerin derse katılım oranları ve kullanılan ölçme-değerlendirme yöntemlerinden memnun olmadıkları ortaya çıkmıştır. Özellikle uygulamalı derslerin kazanımlarına ulaşmasında oldukça yetersiz bulunan uzaktan eğitimin ilâhiyat/İslami ilimler fakülte programına entegrasyonu tam olarak sağlanamamıştır. Geleneksel eğitimi destekleyici pozisyonda değerlendirilen uzaktan eğitime yönelik negatif sayılabilecek olumsuz tutumun ise yapılacak iyileştirme çalışmaları ile değişebileceği söylenebilir.