Abstract

De relatie tussen wetenschap en samenleving is de afgelopen vijf decennia geleidelijk veranderd. In de periode vlak na de Tweede Wereldoorlog genoten onderzoekers relatieve onafhankelijkheid. Ze konden hun eigen onderzoeksonderwerpen en praktijken ontwikkelen en maakten de resultaten daarvan toegankelijk voor de samenleving met behulp van publicaties en onderwijs. De wetenschappelijke beoordelingscriteria bedachten de onderzoekers zelf, want zij waren de experts die konden beoordelen of onderzoek vindingrijk was, een heldere methodologie gebruikte en een goede vraagstelling had en of de resultaten bestaande inzichten omverwierpen, verdiepten of verbreedden