Abstract

Σκοπός της εισήγησής μου είναι να αντιτάξω στις θέσεις που έχουν εκφραστεί για την ηγεσία την άποψη ότι, όταν αναφερόμαστε σ’ αυτήν, δεν μπορούμε να τη διακρίνουμε ή να τη διαχωρίσουμε από την ηθική. Μεταξύ της πλειάδας των χαρακτηριστικών του ηγέτη ένα θεωρείται ως μείζον θέμα για τη διαμόρφωση μιας ηγετικής φυσιογνωμίας και αυτό είναι το ήθος, δηλαδή η ηθική υπόσταση του χαρακτήρα του ατόμου, το οποίο καλείται να ασκήσει ηγεσία. O Blanchard περιλαμβάνει την ηθική ως πρώτη αξία μεταξύ των επιχειρησιακών αξιών που εισηγείται για την ηγεσία σε ανώτερα κλιμάκια. Ο Sun Tzu μας πληροφορεί ότι πέντε πράγματα συνιστούν την ηγεσία: η ευφυΐα, η φερεγγυότητα, ο ανθρωπισμός, η ευψυχία και η αυστηρότητα. Η φερεγγυότητα είναι συνώνυμο της αξιοπιστίας και της συνέπειας, ο ανθρωπισμός προϋποθέτει τη δίκαιη μεταχείριση και συμπεριφορά και η ευφυΐα διασφαλίζει την ορθή κρίση μέσα από μια ηγεσία που συγκεντρώνει και πληροί τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις η ηγεσία εξεταζόμενη δύναται να θεωρηθεί ότι εμπεριέχει ή θα πρέπει να εμπεριέχει την έννοια της ηθικής και ο προβληματισμός «ηθική ηγεσία ή ηγεσία;» μπορεί να θεωρείται πλεονασμός, αφού η ηγεσία από μόνη της δεν έχει αξία.