Abstract

İnsan onurlu ve şerefli bir varlık olarak yaratılmıştır. Eğitim sistemlerinin görevi bu onura saygılı olmayı ve insanın temel haklarının korunmasını, geliştirilmesini yeni yetişecek nesillere uygulayarak öğretmektir. Sadece bilişsel düzeyde kalan değerlerin kişi ve toplum hayatına yansıması mümkün olmamaktadır. Halbuki eğitim, kişilere istendik davranış kazandırma çabalarıdır. Fiziki yapısı, duyguları, düşünceleri ile bir bütün olan insanın kalıcı davranışlar edinebilmesi, büyük ölçüde duyuşsal ve psiko-motor boyutların devreye sokulması ile gerçekleşebilmektedir. Okuldaki din öğretimi ve DKAB dersi duygusal boyutun öne çıkabileceği, öğrencilere dini ve milli değerlerin öğretilebileceği bir derstir. Söz konusu değerlerden biri de insan onuruna saygı'dır. Eğitimde başarı için, öğrenciye değerli olduğunun hissettirilmesi, sevilmesi, cesaretlendirilmesi ve özgüveninin sağlanması gerekmektedir. Buradan hareketle hedeflerin gerçekleşme düzeyinin sadece bilişsel alanda değil, duyuşsal ve psiko-motor alanlarda da yükseltilmesi mümkün olabilecektir. Kuramsal bir çalışma olan makalemizde, tarihi tecrübelerimizi de göz önünde bulundurarak günümüz din öğretiminde ve DKAB programında insan onuruna saygı'nın temel değerlerden biri olması ve bir yöntem olarak kullanılmasının gerektiği sonucuna vardık. Bu konuda sorumluluğun büyük ölçüde rol model konumundaki öğretmenlere düştüğüne dair tespitler yapmaya ve bazı teklifler getirmeye çalıştık.