Abstract

U prvom delu ovog clanka je rec o pretpostavkama, strukturi i dometima onog misljenja coveka koje je vrlo ambiciozno preduzela "filozofska antropologija" s pocetka dvadesetog veka. Potom se izlazu razlicite varijante filozofske kritike, kao i antropoloske samokritike statusa i ogranicenja ove "discipline". Najzad, u zavrsnom delu rada se signaliziraju glavni orijentiri recentnih kontroverzi oko mogucnosti i karaktera radikalnog odbacivanja i/ili svojevrsne reafirmacije filozofeme "covek".