Abstract

Düşünce tarihinde, düalist yaklaşım, bedeni ötekileştirirken ruhu da yüceltir. Bu yüceltme işlemi aydınlama düşüncesi ile daha da pekişir. Aklın egemenliğinin karşısında kendini görünür kılmaya çalışan beden ancak aydınlanma düşüncesinin kartezyen yapısının eleştirilmesiyle görünür hale gelir. Bedenin, felsefi zeminde ruh-beden ayrımından kurtulup sosyolojik bir zemine yerleşmesinde fenomonolojik yaklaşımın ve postyapısalcı düşünürlerin payı büyüktür. Bu makale beden- ruh karşıtlığını sorgulamayı, bedene artan ilginin nedenini ve bedenin sosyolojik yönünü ele almayı hedeflemektedir.