Abstract

De werkverdeling met Willem de Jong is zodanig dat ik in het midden van De aantrekkingskracht van het midden mag beginnen: bij Hegel. Mijn beschouwing opent met de typering van de interpretatie die Johan van der Hoeven biedt als op de wijze van Kierkegaard. Daarop volgt een karakterisering van de wijze waarop hij de geschiedenis van de filosofie beoefent, geplaatst binnen het bredere kader van de Faculteit der Wijsbegeerte van de VU.1 Het kritische gedeelte van mijn beschouwing begint in de paragraaf die als titel heeft ‘Uit het centrum verdreven’. Vanaf dat punt blijven de gedachten die ik formuleer cirkelen rond de vraag naar de zin van de geschiedenis der wijsbegeerte; en ook: hoe ons filosoferen op die zin betrokken kan blijven