Abstract

Tristan Augusta von Platena jako jedyny utwór biedermeierowskiego poety znalazł się w ścisłym kanonie liryki niemieckiej. Wiersz doczekał się jednak do tej pory niewielu wnikliwych analiz; nadto zarówno starsze, jak i najnowsze propozycje interpretacyjne koncentrowały się głównie na kontekście biograficznym. Artykuł jest próbą poszerzenia istniejącej literatury przedmiotowej o nowe aspekty. Stawia on przede wszystkim pytanie o obecność mitu w strukturze utworu. Szczegółowa analiza formalna oraz rozważania o warstwie filozoficzno-estetycznej wiersza konsekwentnie ukazują indywidualny gest, z jakim autor adaptuje mityczny topos o transgresywnej miłości. W tym kontekście średniowieczny motyw Tristana jawi się w wierszu wzbogacony o antyczny motyw Orfeusza. Owa oryginalna kontaminacja świadczy o antycypacji przez PIatena niemieckiej poezji modernistycznej, szczególnie zaś wskazuje na powinowactwo jego Tristana z Sonetami do Orfeusza Rilkego.