Abstract

Autor przeciwstawia się rozpowszechnionym w literaturze marksistowskiej poglądom, że prawa myślenia są tożsame z myślowym wyrażeniem praw. W związku z tym krytykuje tezę o jedności dialektyki, logiki i teorii poznania. Jego zdaniem specyficzne prawa myślenia istnieją równie obiektywnie jak prawa przyrody i społeczeństwa, regulując procesy myślowe niezależnie od wiedzy o nich. Należy więc wyraźnie odróżniać istnienie obiektywnych praw, zarówno specyficznych dla poszczególnych sfer rzeczywistości, jak też uniwersalnych (do tych należy prawa dialektyki) od powstałego w wyniku poznania ich myślowego wyrazu.