Abstract

U radu se analizira Petrovićevo tumačenje pojma otuđenja, prvenstveno Marxovo shvaćanje ovoga problema. Ističući potrebu stalnog reinterpretiranja Marxova naslijeđa, kako se ono ne bi »okamenilo« u dogmatskim floskulama, Gajo Petrović nastojao je ukazati na slojevitost fenomena otuđenja kao temeljnog obilježja realiteta moderne građanske individue i realiteta sveukupnih društvenih odnosa, kao i na mogućnosti transcendiranja toga stanja. U radu je razmatrano Petrovićevo shvaćanje pojmova ‘ ljudske prirode’ i ‘mogućnosti’ kao pojmova koji stoje u kontekstualnoj vezi s pojmom otuđenja