Abstract

‘Het was Immanuel Kant die in zijn Naar de eeuwige vrede schreef over ‘het recht van een vreemdeling om niet met vijandigheid te worden bejegend bij het betreden van andermans grondgebied’. En Hannah Arendt noemde in haar The origins of totalitarianism de ‘staatloze’ de moderne variant van de ‘apatride’. Het beeld van de apatride, de migrant die nergens welkom is, stuurloos, ontworteld en uiteindelijk ten dode opgeschreven, loopt als een rode draad door de geschiedenis van Europa.’