Abstract

The notion of altruistic behavior is an important and controversial notion particularly in current debates on morality in philosophy. For instance, the view evolutionary morality reads altruistic behavior as the central moral element. Altruistic behavior, in this sense, is considered by reference to its biological roots and based on the biological definitions, and also it is represented as the original ground for human moral behavior. The role of altruistic behavior in the evolution of human morality cannot be denied. However, I argue that different ways of reading altruistic behavior to bring about novel moral perspectives are possible. Keeping all this in mind, I want to employ Alasdair MacIntyre’s moral concepts of virtue and practice to understand what altruistic behavior might mean. In order to achieve this, I also revisit the concept of habitual practice as it is applied in the MacIntyre’s society centered moral view. I believe that making sense of altruistic behavior in such a way is useful in two senses: first, this view can help us to avoid taking altruistic behavior as a direct consequence of biological determination. Second, this approach can inspire us a new possibility for altruistic behavior, one which is compatible both with the society centered moral view and biologically informed understanding of moral action.Özgeci davranış nosyonu, özellikle ahlak üzerine olan güncel tartışmalarda ve felsefe literatüründe önemli, önemli olduğu oranda da tartışmalıdır. Örneğin, evrimsel ahlak görüşü, özgeci davranışı temel bir ahlak nosyonu olarak okumaktadır. Bu görüş açısından özgeci davranış, biyolojik kökenlere ve biyolojik tanımlamalara dayandırılarak ele alınmakta ve aynı zamanda insanın ahlaki davranışlarının orjinal temeli olarak gösterilmektedir. Özgeci davranışın, insan ahlakının evrimindeki rolü yadsınamaz. Ancak özgeci davranışı farklı okuma yollarının yeni ahlaki görüşleri olanaklı kılacağını düşünüyorum. Bunları akılda tutarak, özgeci davranışı anlayabilmek için Alasdair MacIntyre’ın ahlaki kavramları olan ‘erdem’ ve ‘pratik’ kavramlarını kullanmak istiyorum. Bu amaçla, aynı zamanda alışkanlıksal pratik kavramını da MacIntyre’ın toplum merkezli ahlak görüşünde yer aldığı biçimiyle ele alıyorum. Özgeci davranışı, bu yolla yeniden okumanın iki açıdan yararlı olduğuna inanıyorum. Birincisi, bu bakışın, özgeci davranışın biyolojik belirlenimciliğin doğrudan sonucu olarak ele alınmasından kurtulmasına yardımcı olabilmesidir. Ikincisi, bu bakışın, bize hem toplum merkezli ahlak görüşü hem de biyolojiden haberdar ahlak anlayışı ile uyumlu yeni bir özgeci davranış olanağı hakkında ilham vermesidir