Abstract
Artykuł podejmuje próbę rekonstrukcji teorii wyparcia Sigmunda Freuda. Punktem wyjścia jest wykazanie sprzeczności pomiędzy dwoma odmiennymi ujęciami wyparcia: według pierwszego z nich, wyparcie polega na całkowitym wykluczeniu patogennego impulsu z obszaru świadomości, według drugiego zaś, wyparcie pozbawia odrzucany impuls energii emocjonalnej, ale nie odcina go od świadomości. W dalszej części artykułu omówione są paradoksy, które pojawiają się w topicznym i ekonomicznym modelu psychiki.