Abstract

Düşünce tarihinde, düalist yaklaşım, bedeni ötekileştirirken ruhu da yüceltir. Bu yüceltme işlemi aydınlama düşüncesi ile daha da pekişir. Aklın egemenliğinin karşısında kendini görünür kılmaya çalışan beden ancak aydınlanma düşüncesinin kartezyen yapısının eleştirilmesiyle görünür hale gelir. Bedenin, felsefi zeminde ruh-beden ayrımından kurtulup sosyolojik bir zemine yerleşmesinde fenomonolojik yaklaşımın ve postyapısalcı düşünürlerin payı büyüktür. Bu makale beden- ruh karşıtlığını sorgulamayı, bedene artan ilginin nedenini ve bedenin sosyolojik yönünü ele almayı hedeflemektedir.In the history of thought the dualist approach others the body and glorifies the spirit. The idea of Enlightenment consolidates this glorifying. The body which attempts becoming visible against the hegemony of the mind achieves visibility only after the Cartesian structure of the idea of Enlightenment was criticized. The body owes a great deal concerning its eluding the spirit-body differentiation in the philosophical context, to the phenomenological approach and the post-structuralist thinkers. This paper aims at questioning the spirit-body antinomy, the reasons for the increasing interest in the body and the sociological aspect of the body.