Abstract

Aristotle begins his criticism of the communism of property in Plato's Republic1 with the following : τπων μν ον ντων τν νεωπγοντων λλς ν εη ςπóπος καì πᾀων, ατν δ’ ατοις διαπονονων τ πεπì τς κτσεις πλεíονς ν παπχοι δνσκολíας. καì γπ ν ταις πολαεςι ν τοις πγοις μ γινομνων ςων λλ’ νíσων ναγκααιον γκλματα γíνεσθαι ππòς πολασντας μν ἢ λαμβνοντας πολλ, òλíγα δ πονσντας τας λττω μν λαμβνσι, πλεíω δ πονοσιν