Celem artykułu jest ogólna analiza alternacji z zerem, zachodzących w języku niemieckim i polskim. Alternacje te, występujące zarówno we fleksji, jak też i w słowotwórstwie, służą w obu konfrontowanych językach, a szczególnie w znacznie szerszym stopniu w języku polskim sygnalizowaniu klas i kategorii gramatycznych. Wnioskiem wynikającym z konfrontacji jest stwierdzenie różnic systemowych, związanych z dyslrybucją w sferze używalności alternacji oraz w planie funkcjonalnym. Autor ukazuje w artykule całą złożoność problematyki alternacji z zerem, uwarunkowaną różnicami strukturalnymi badanych języków.

Artykuł niniejszy jest poświęcony znaczeniu alternacji formotwórczej i jej niektórym aspektom we współczesnej morfologii fleksyjnej języka niemieckiego. Alternacje formotwórcze, czyli stosunki wymiany zachodzące w obrębie morfologii fleksyjnej w języku niemieckim, zwłaszcza typu ablautu oraz alternacje typu umlautu, odgrywają bardzo ważną rolę. W wielu wypadkach są one samodzielnymi wskaźnikami opozycji morfologicznych lub - nawet pozbawione samodzielnej funkcji morfologicznej - towarzyszą w niektórych kontekstach morfemom fleksyjnym. Następne ważne aspekty tych alternacji w morfologii niemieckiej dotyczą zakresu i stopnia ich produktywności. Są one integralną (...) częścią morfologii, zatem służą w mniejszym lub większym stopniu sygnalizowaniu kategorii i opozycji gramatycznych w kooperacji z innymi środkami i sygnałami językowymi, tworząc ważny dodatkowy element ułatwiający komunikację językową. (shrink)

Celem niniejszego artykułu jest szczegółowa analiza alternacji słowotwórczych, zachodzących w obrębie słowotwórstwa niemieckiego i polskiego w aspekcie porównawczym. Inny zespół alternacji wokalicznych i konsonantycznych charakterystyczny jest dla słownictwa rodzimego, a inny dla wyrazów pochodzenia obcego. Alternacje słowotwórcze odgrywają bardzo ważną rolę i pełnią istotne funkcje w derywacji obu języków, towarzysząc w wielu kontekstach morfemom fleksyjnym i słowotwórczym. Również zakres i stopień produktywności alternacji jest różny w konfrontowanych językach i zależy od tego, czy mamy d o czynienia z derywacją imienną czy (...) czasownikową. (shrink)