Meer dan een halve eeuw domineerde John Stuart Mills Principles of Political Economy het denken over economie. Met Alfred Marshalls Principles of Economics kwam een einde aan deze hegemonie. Voorzover zijn economisch gedachtegoed al niet in de vergetelheid raakte, kreeg de beoordeling van Mill als economist al snel een minder positieve toonzetting. De kritiek werd mede ingegeven door misverstanden opgeroepen door pogingen Mills opvattingen over economie los te weken van zijn sociale filosofie. Naast kwalificaties als weinig origineel en onvoldoende consistent, (...) werd hem aangerekend dat hij de Ricardiaanse economie bleef uitdragen ondanks een groeiende kloof tussen theorie en maatschappelijke werkelijkheid. Samenvattend is dan ook wel eens opgemerkt dat ‘economen Mill gewoonlijk afschilderen als onsamenhangend, eclectisch of dwaas’. (shrink)

This paper argues that the neo-Augustinian outlook of the French moral tradition has been used for too long as a Procrustean bed, thereby depreciating the Dutch background of Mandeville's thought. In particular, Johan and Pieter de la Court were an important source of inspiration for Mandeville. In trying to come to terms with commercial society, the brothers developed a positive theory of interest and the passions, emphasizing the social utility of self-interest and honour in securing the health and wealth of (...) the commonwealth. By combining elements from neo-Augustinian and Dutch commercial republican discourses, Mandeville devised a new logic for interpreting the nature and growth of commercial society, which was to inspire intense debate. (shrink)