Judaism and the Spirit of Human Nature: Hermann Cohen’s View of Culture in Ethical and Anthropological PerspectiveIn the paper, I argue for Hermann Cohen’s philosophy of Judaism by verifying the thesis, according to Cohen, being an apologist of the distinguished religion system, which perceives the spirit of Judaism in terms of the spirit of the human nature in general. Cohen regrets the fact that the ties between religion and culture have been broken. Asking about the unity of Culture, he openly (...) proclaims the view that one of the most well-known conflicts occurs between science about man and religion/theology as a science about God. This conflict has the status of a dispute pending in the broadly defined area of Culture. (shrink)

Esej ten kreśli nową strategię uniwersalizacji historii, która wyłania się z analizy żydowskiejpraktyki filozofowania w erze nowożytnej. Nazywam ją „strategią marańską”, budując analogięmiędzy sytuacją conversos, którzy zostali zmuszeni do przyjęcia chrześcijaństwa, przechowującprzy tym judaizm „utajony”, a filozoficzną interwencją nowoczesnych myślicieli żydowskich,którzy wkroczyli w idiom zachodniej filozofii, jednocześnie nasycając go motywami wywiedzionymiz ich „partykularnego” kontekstu: nie po to jednak, by podważyć perspektywęuniwersalistyczną, lecz po to, by ją przekształcić. Dla Waltera Benjamina i Jacques’a Derridywłaściwy uniwersalizm okazuje się równoznaczny z „zadaniem tłumacza”: (...) projektem sklejaniarozbitej całości od środka, horyzontalnie, przez wysiłek wielojęzyczności, czyli bez przyjmowaniawyniosłej pozycji ogólnego metajęzyka, który mógłby uzurpować pozycję hegemona. (shrink)

Starożytne teksty judaizmu jasno opisują rozwarstwienie społeczne Izraela i wynikające z tego uwarunkowania religijne. Sposoby i możliwości realizacji religijnej w zależności od pochodzenia określa szczególnie wyraźnie judaizm rabiniczny. Wyższy status społeczny zapewniał większe możliwości samorealizacji religijnej, ale zobowiązywał też do większej odpowiedzialności wobec Boga i społeczności, nakładał również inne obowiązki w zależności od pochodzenia społecznego. Istotę judaizmu rabinicznego, zwanego także talmudycznym od głównego jego dzieła – Talmudu, określa Miszna, stanowiąca obok Gemary, jego zasadniczą i pierwszą część. Miszna zgodnie z (...) jej przeznaczeniem wskazuje sposób życia, który można by ogólnie określić mianem religijnego. Opisuje zarazem życie społeczno-religijne starożytnego Izraela sprzed czasu jej spisania, sięgając niekiedy nawet kilka wieków wstecz. (shrink)

In the Jewish tradition dybbuk is the soul of deceased, which takes control on the body of a living person. Its presence revals everlastingly interweaving of life and death. This article shows the connection between phenomenon of dybbuk and Sartre’s love conception; its focusing mainly on issues of the gaze and its relation with imagination. This text also register, that drama The Dybbuk continues romantic tradition, based on category of distance and status of the relation between love and death. Moreover, (...) article takes the problem of Jewish mysticism, in the context of Anski’s drama. What you are, dybbuk? Perhaps you live in each of us. (shrink)