This paper revisits Donnellan’s distinction between referential and attributive uses of definite descriptions and argues that it is not exhaustive. Donnellan characterizes the distinction in terms of two criteria: the speaker’s intentions and the type of content the speaker aims to express. I argue that contrary to the common view, these two criteria are independent and that the distinctive features may be coinstantiated in more than two ways. This leaves room for nonattributive and nonreferential uses of definite descriptions. Kripke’s notions (...) of general and specific intentions provide a framework that accommodates such cases. Additionally, it proves useful for the analysis of the use of proper names with specific nonsingular intentions. The paper also discusses how the interpretation of the use of definite descriptions as attributive or referential (or neither) is sensitive to which theory of singular thoughts one adopts. (shrink)

In my article I reconstruct the main threads of Robert Stalnaker’s book Our Knowledge of the Internal World, which focuses on the problem of our epistemic relation to our experience and the relation between experience and knowledge. First, the book proposes an interesting view of externalism, which combines classical externalist claims with a contextualist approach to content ascriptions. The approach accommodates some important internalist intuitions by showing how content ascriptions can be sensitive to the perspective from which a subject perceives (...) the world. Second, Stalnaker proposes a theory of selflocating and phenomenal knowledge, which should be understood in terms of differentiating between real possibilities. The puzzling upshot of this elegant solution is that it commits one to the existence of possibilities accessible only from the first-person perspective. Finally, Stalnaker presents an argument which shows that our knowledge about our phenomenal experience is no more direct than the knowledge about external objects. Stalnaker’s claim that by merely having an experience we don’t learn any new information seems, however, too strict in light of his contextualist approach to content ascriptions. (shrink)

Przekonania samolokalizujące stanowią problem dla popularnej koncepcji przekonań, wedle której przekonania są dwuargumentową relacją między podmiotem a sądem. Koncepcja ta nie potrafi wyjaśnić doniosłości poznawczej tych przekonań dla podmiotu, a co za tym idzie ich związku z zachowaniem. Wydaje się, że przekonania samolokalizujące nie są redukowalne do przekonań jednostkowych, ponieważ podmiot może mieć przekonanie jednostkowe na swój temat, nie mając odpowiedniego przekonania samolokalizującego. David Lewis, John Perry oraz Robert Stalanker zaproponowali różne rozwiązania tego problemu. Stalnaker – w przeciwieństwie do Lewisa (...) i Perry’ego – broni tradycyjnej koncepcji przekonań. Propozycja Stalnakera opiera się na założeniu, że każdy rodzaj niewiedzy dotyczącej własnego usytuowania w świecie można przedstawić jako niewiedzę dotyczącą tego, który świat jest światem rzeczywistym. Zdaniem Clasa Webera, którego argumentację omawiam, strategia ta zawodzi. (shrink)

Sądzimy, że świat mógłby być zupełnie inny, niż jest, nie tylko ze względu na to jak się rzeczy mają, lecz także ze względu na to, co istnieje. Nasze potoczne intuicje dopuszczają, że mogłoby istnieć coś innego niż to, co faktycznie istnieje. Pewne konkretne indywiduum, które istnieje, mogłoby nie istnieć, mógłby też istnieć ktoś inny. Wydaje się, że możemy wypowiadać prawdziwe sądy dotyczące czysto możliwych indywiduów, np. to, że mogłabym mieć siostrę, która mogłaby być baletnicą, ale została bokserką. Przygodne istnienie indywiduów (...) stanowi problem dla zwolennika aktualizmu, który uważa, że istnieje tylko świat rzeczywisty oraz indywidua go zamieszkujące. W książce Mere Possibilities Stalnaker chce pogodzić intuicję, że indywidua istnieją w sposób przygodny z aktualizmem i pokazać, jak reprezentować warunki prawdziwości zdań o czystych możliwościach na gruncie realistycznie interpretowanej semantyki światów możliwych. (shrink)