Celem poniższych analiz jest eksplikacja, ujednoznacznienie i przystępne wyłożenie znaczenia pojęcia sprawiedliwość, występującego w pismach Emmanuela Levinasa. Cel to o tyle ważny, że pojęcie to – jak mam nadzieję wykazać – jest jednym z kluczowych pojęć spajających konstrukcję myślową filozofii Levinasa, a sam Levinas – jak z przekonaniem sądzę – jest jednym z ważniejszych myślicieli XX stulecia; nie wspominając już o wadze teoretycznej i politycznej samego tego pojęcia w perspektywie uniwersalnej.

Author: Migasiński Jacek Title: TRANSCENDENTALISM OF LEVINAS (Transcendentalizm Levinasa) Source: Filo-Sofija year: 2006, vol:.6, number: 2006/1, pages: 21-41 Keywords: LEVINAS, KANT, TRANSCENDENTALISME, PHÉNOMÉNOLOGIE Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:En s’inspirant de l’approche de Natalie Depraz qui defini la position théorique de Husserl tardif comme «l’empirisme transcendental», je propose retrouver aussi dans la philosophie de Emmanuel Levinas une forme specifique du transcendentalisme, transcendentalisme de genese – différente de l’apriorisme transcendental de Kant. (...) Je demontre que – en dépit de l’apparence – on peut interpreter certaines couches de la réalité ou certains phénoménes ou encore événements que Levinas soumet à l’analyse – telles que «il y a», «la mort», «le feminin», «la fecondité», «la jouissance» et «le travail – la demeure» – comme les conditions empirico-transcendentales de la genese du sujet mur et susceptible de nouer «l’intrigue éthique». Je montre ainsi combine Levinas doit aux méthodes classiques de la phénoménologie. Cependant je demontre aussi que ni la transcendence de l’Infini qui se devoile dans «l’épiphanie du visage», ni cette figure du sujet qui est décrite dans la dernière période de Levinas, notamment «le soi» – le sujet dechiré de l’interieur par la diachronie propre a lui, le sujet an – archique, indicible dans un langage prédicatif – ne peuvent plus remplir les functions transcendentales. En fin j’essai de demontrer que la perspective transcendentale chez Levinas trouve ses limitations et qu’elle est remplacée dans la dernière période par une sorte de dialectique apophatique. (shrink)