El presente artículo discute el acontecimiento pandemia y su significado en las ‘_practicateorías_’ docentes, recordando que la posición del gobierno no se orientó, anteriormente, ni a la formación ni a la distribución de dispositivos que permitieran la comunicación pedagógica. Sin embargo, la presencia cotidiana de dichos dispositivos en la vida de los ‘_practicantespensantes_’ de las escuelas permitió que las acciones curriculares se desarrollaran de forma creativa.

O texto se debruça sobre os princípios constantes no Plano de Desenvolvimento Institucional de quatro Instituições Comunitárias de Ensino Superior, duas localizadas no Rio Grande do Sul e duas situadas em Santa Catarina. O propósito é analisá-los segundo três categorias analíticas tomadas das obras de Paulo Freire: abertura para o diálogo; autonomia; e emancipação. A análise documental retrata os procedimentos adotados na construção dos dados empíricos, segundo a abordagem de Bacellar. O estudo observa o atual cenário da Educação Superior, que (...) indica um processo de mercantilização que desafia os movimentos das universidades, especialmente das universidades comunitárias devido à natureza pública não estatal, sem fins lucrativos e legitimadas pela Lei n. 12.881/2013. O argumento central do texto se constrói em torno da seguinte problematização: Como articular a lógica de mercado com uma formação profissional humana e de qualidade, em oposição à objetificação dos projetos de formação e de atuação profissional? Entre os resultados do estudo, estão o relevo dos propósitos das universidades comunitárias e indicadores articulados com a geração de capital humano e com a geração de capital de conhecimento, considerados como possíveis alternativas para posicionar as ICESs como instituições que não serão absorvidas pelo cenário da Educação como um negócio, não obstante as fronteiras permeáveis entre o dentro e o fora da academia. (shrink)

: This paper deals with the subject of mushākala, ta'rīz, kināya and ijāz in terms of language andthe using of Qur’ān's verb and noun forms, human genre and adjective nouns in terms of style and someother related problems. The punishment or retribution from Allāh (Makr) as mushākala form, whichsometimes occurs at the level of a gradual diminution or collapse, is a punishment that gradually destroysthe sinner without his realizing it. However, it is possible to say that there is another dimension (...) inMüshākala, destiny, and the formula of the working mechanism of destiny. According to this formula, it isunderstood that whatever behavior a person exhibits, Allah responds with a similar behavior. Based onthis dimension of destiny, it is understood that in one aspect (with the exception of Allah's will), mandetermines his own destiny relatively, and that his destiny is shaped as a result of his own actions. Some(Ta’rīd) verses and expressions with indirect narrative content were misinterpreted by some peoplebecause they implied something too deep to understand by human beings and had a profundity ofmeanings as well as secret wisdom. The fact is that about the 6th verse of the chapter of al-Mâida: "O youwho have believed, when you rise to (perform) prayer, wash your faces and your fore arms to the elbowsand your heads too." Shiites misunderstand Ibn Abbas's statement pointed out as "I can find nothing butwiping the feet in Allah's book, but they did not accept anything but washing", and their anointing of theirfeet is due to such a misunderstanding. In the Qur’ān, indirect expression is used in places that mentionabout the adab of maram (private) affairs in marital relationships; and that which should not be saidopenly. With such a form of expression, the Qur’ān is descended upon human beings from Allah to beexpressed in indirect expressions in situations where it is not welcome to express clearly. In the same way,it can be said that when the Qur’ān mentions a negative situation, it refers to it with closed expressions,and It can also be said that it uses Kinâya as a politeness and courtesy style. However, in any case, thecustomary usage should not be ignored while giving meaning to the verse expressions with allusions. Inexpressions of the Qur’ān, ijāz is used extensively; It is possible to say that a large part of the ijāz is theeliminate of words in expressions. For this reason it should not be overlooked that in some verses thatare not understood, some part of it may be deleted for ijāz. In terms of the style of the Qur’ān in thearticle, there are important points in terms of rhetoric in the use of verb and noun form, which is one ofthe topics discussed. (shrink)

: This paper deals with the subject of mushākala, ta'rīz, kināya and ijāz in terms of language and the using of Qur’ān's verb and noun forms, human genre and adjective nouns in terms of style and some other related problems. The punishment or retribution from Allāh as mushākala form, which sometimes occurs at the level of a gradual diminution or collapse, is a punishment that gradually destroys the sinner without his realizing it. However, it is possible to say that there (...) is another dimension in Müshākala, destiny, and the formula of the working mechanism of destiny. According to this formula, it is understood that whatever behavior a person exhibits, Allah responds with a similar behavior. Based on this dimension of destiny, it is understood that in one aspect, man determines his own destiny relatively, and that his destiny is shaped as a result of his own actions. Some verses and expressions with indirect narrative content were misinterpreted by some people because they implied something too deep to understand by human beings and had a profundity of meanings as well as secret wisdom. The fact is that about the 6th verse of the chapter of al-Mâida: "O you who have believed, when you rise to prayer, wash your faces and your fore arms to the elbows and your heads too." Shiites misunderstand Ibn Abbas's statement pointed out as "I can find nothing but wiping the feet in Allah's book, but they did not accept anything but washing", and their anointing of their feet is due to such a misunderstanding. In the Qur’ān, indirect expression is used in places that mention about the adab of maram affairs in marital relationships; and that which should not be said openly. With such a form of expression, the Qur’ān is descended upon human beings from Allah to be expressed in indirect expressions in situations where it is not welcome to express clearly. In the same way, it can be said that when the Qur’ān mentions a negative situation, it refers to it with closed expressions, and It can also be said that it uses Kinâya as a politeness and courtesy style. However, in any case, the customary usage should not be ignored while giving meaning to the verse expressions with allusions. In expressions of the Qur’ān, ijāz is used extensively; It is possible to say that a large part of the ijāz is the eliminate of words in expressions. For this reason it should not be overlooked that in some verses that are not understood, some part of it may be deleted for ijāz. In terms of the style of the Qur’ān in the article, there are important points in terms of rhetoric in the use of verb and noun form, which is one of the topics discussed. (shrink)

Este ensayo se dedica a la reconstrucción de algunas categorías sustanciales de la epistemología de la educación en dos de sus componentes: las teorías de la transmisión generativa y las de la condicionalidad, que arraigan en ontologías de base. Se asume que ambos componentes dan condiciones para la..

This essay is devoted to the reconstruction of some substantial categories of the epistemology of education in two of its components: generative transmission and conditionality theories, which are rooted on base ontologies. It is understood that both components set the conditions for the later formation of rationalities which are representative of the disciplinary domains. The study is carried out in two distinctly differentiated educational contexts - Biology and Educational Science courses of study. Este ensayo se dedica a la reconstrucción de (...) algunas categorías sustanciales de la epistemología de la educación en dos de sus componentes: las teorías de la transmisión generativa y las de la condicionalidad, que arraigan en ontologías de base. Se asume que ambos componentes dan condiciones para la posterior conformación de racionalidades propias de los campos disciplinares.El estudio se sitúa en dos contextos formativos manifiestamentediferenciados, los profesorados en biología y en ciencias de la educación. (shrink)

Este texto apresenta resultados de pesquisa sobre grupos de risco, educação de jovens e adultos (EJA) e identidades juvenis. Objetiva produzir uma narrativa sobre a possível relação entre a inclusão precária, a violência e a pressão do cotidiano com a participação de jovens da EJA em grupos juvenis denominados bondes. O substrato empírico compõe-se de registros etnográficos do cotidiano juvenil em ambiente escolar e, de modo especial, considera as narrativas de quatro jovens matriculados na modalidade EJA de uma escola da (...) rede pública municipal de Caxias do Sul. Através da voz dos jovens da EJA e participantes dos bondes, procura compreender as interfaces desta modalidade de ensino com as culturas juvenis. Descreve percursos, sonhos e frustrações presentes nas narrativas dos entrevistados, oportunizadas por meio de entrevistas em profundidade. Os referenciais teóricos para as reflexões construídas buscam sustentação em: Miriam Abramovay, Glória Diógenes, Nilda Stecanela, Alberto Melucci, Juarez Dayrel, entre outros. (shrink)

Neste texto procuramos tematizar o cotidiano juvenil a partir de contextos de privação de liberdade. Apresentamos algumas análises possíveis de serem realizadas dentro do conjunto da pesquisa matriz que o origina: “Escola de Borracha: um estudo sobre os processos educativos e identitários de jovens em privação de liberdade”, cujo foco volta-se para os processos educativos e identitários de jovens em conflito com a lei. O viés metodológico que escolhemos para o desenvolvimento da pesquisa envolve a escuta de jovens a partir (...) de suas narrativas escritas, na troca de cartas com os pesquisadores. Por meio das palavras dos jovens, identificamos outras dimensões dos percursos juvenis, assim como os dispositivos construídos para viverem a juventude possível em contextos de inclusão precária. A partir dos procedimentos da análise textual discursiva, trazemos alguns retratos da realidade juvenil vivida nos espaços de confinamento, especialmente daqueles voltados às representações que os jovens internos de um Centro de Atendimento Socioeducativo (Case), situado numa cidade do extremo sul do Brasil, têm sobre sua situação juvenil e sobre a liberdade. (shrink)

Resumo: Neste texto procuro fazer uma contextualização teórica a respeito dos fundamentos da sociologia da vida cotidiana, valendo-me dos seus princípios para o desenvolvimento da pesquisa em ciências sociais e da sua utilização como perspectiva metodológica. Nos percursos argumentativos que procuro desenvolver, situo o cenário e os sujeitos da pesquisa que motiva minhas reflexões, sinalizando alguns instrumentos necessários para a escavação do cotidiano. Tematizo os desvios das rotas do cotidiano e os desafios para a decifração dos seus enigmas. Enfatizo a (...) importância da construção de estratégias de observação do cotidiano, tendo as narrativas como matéria-prima para o seu conhecimento. Procuro entrelaçar os aportes teóricos de José Machado Pais e de Alberto Melucci no tocante às metodologias de pesquisa qualitativa com os caminhos investigativos construídos no meu estudo. Palavras-chave: Sociologia da vida cotidiana. Metodologias de pesquisa. Cotidiano.: In this text I try to contextualize theoretically the principles for the Sociology of daily life, making use of its principles for the development of a research in Social Sciences and its use as a methodological perspective. In the argumentative journey that I try to develop, I point out the scenery and the subjects of the research that motivate my reflections, indicating some instruments necessary to hollow out daily life. I discuss the bypasses from everyday’s routes in the construction of observatory strategies and the challenges to decipher their riddles. I also emphasize the construction of observation strategies for every day scenes, having narrative as raw-material for its knowledge. I try to interweave the theoretical approach at José Machado Pais and Alberto Melucci regarding all the equipment and qualitative technology with the research investigatory weights that were built in this study. Keywords: Sociology of daily life. Research methodology. Daily life. (shrink)

Neste texto procuro fazer uma contextualização teórica a respeito dos fundamentos da sociologia da vida cotidiana, valendo-me dos seus princípios para o desenvolvimento da pesquisa em ciências sociais e da sua utilização como perspectiva metodológica. Nos percursos argumentativos que procuro desenvolver, situo o cenário e os sujeitos da pesquisa que motiva minhas reflexões, sinalizando alguns instrumentos necessários para a escavação do cotidiano. Tematizo os desvios das rotas do cotidiano e os desafios para a decifração dos seus enigmas. Enfatizo a importância (...) da construção de estratégias de observação do cotidiano, tendo as narrativas como matéria-prima para o seu conhecimento. Procuro entrelaçar os aportes teóricos de José Machado Pais e de Alberto Melucci no tocante às metodologias de pesquisa qualitativa com os caminhos investigativos construídos no meu estudo. (shrink)

Contemporary Islamic management scholars have agreed that values are embedded in quality management. Their agreement is grounded on the famous prophetic tradition encouraging diligence in work, uttered more than 1400 years ago, which has been narrated authentically. However, little studies have specifically indicated its application in quality management activities. As quality management is initiated in the West, little attention has been given to Islamic perspective of the discipline. However, as the Japanese had successfully implemented quality management in their cultural value (...) perspective, many parties come to acknowledge the significance of values. In the literature, various Islamic values have been linked to quality management practice. While studies analyzing and categorizing them is limited, several values are redundant or being termed differently, though they are similar in crux. This article compiles the values and categorizes them depending on similar bases of Quranic verses or Prophetic traditions. The categorization proposes a set of Islamic values related to quality management practice, based on a simple frequency analysis matrix. Finally, this article concludes with prospects for future research. (shrink)

In this article, the introduction to the book of Kitāb al-Mulakhkhas al-Muwatta' by Qābisī (d. 403/1012), one of the hadith scholars of Maghrib geography, is discussed. The author wrote this work in order to bring together the continual documents in the Ibn al-Qāsim narra-tion of Mālik b. Anas' (d. 179/795) al-Muwatta. In the introduction, the author first stated the purpose of the writing of Kitāb al-Mulakhkhas al-Muwatta''s and the method followed in the work. Namely, he states that he compiled this (...) work to respond to the demands of those who asked him to bring together the hadiths of Mālik b. Anas, whose chain is complete. In the compilation of the work, he was content with the only narration of Muwatta. He followed the method of collecting the musnad hadiths in this narration, the ones with clear continuous. However, he preferred not to include the narrations that were closed in his continuous in his work. After this information, the author has included some issues of hadith methodology in the introduction part. The main purpose of the study is to determine the concepts and subjects of the hadith methodology that he discussed in this section. In this context, firstly, information about Qābisī's life was given, and his education was mentioned. Then, some information about the features of the work in question is presented. Afterwards, the concepts of hadith methodology that he mentioned in the introduction of his work and his explanations on these issues were examined under separate headings. Although he is encouraged to narrate hadiths in this introduction, he provides information about the refraining of many hadith transmissions, the conditions of endurance of hadith, the words of the narration considered as 'muttasil and munqati', the narration with the meaning of the hadiths and the lahn in the hadith. When the approaches of Qābisī on these issues are examined, it is revealed that he tends towards the views of the Mālikī school, which he is a follower of and Imam Mālik. For this reason, the parts in which he adopted Mālik’s approaches and tended to explain the issues by referring to him are mentioned. (shrink)

Hicrî birinci yüzyılın sonu ile ikinci yüzyılın ortalarında yaşamış bulunan Ca‘fer-i Sâdık ve Ebû Hanîfe, akran iki âlimdir. Kûfe’de yetişen ve Ehl-i sünnet mezheplerinden birinin imamı olan Ebû Hanîfe’nin, Medine’de yetişen ve İsnâaşeriyye’nin altıncı imamı kabul edilen Ca‘fer ile bir araya geldiği ve onun talebesi olduğu hem sünnî hem Şiî kaynaklarda rivayet edilmektedir. Mukaddem kaynaklarda Ebû Hanîfe’nin Ca‘fer-i Sâdık’ın öğrencisi olduğu yönündeki ifadelerin, muahhar kaynaklarda abartılı bir şekilde yorumlandığı görülmüştür. Bu çalışmada Ebû Hanîfe ile Ca‘fer-i Sâdık arasındaki hoca-talebe ilişkisi netleştirilmeye (...) çalışılmıştır. Bu sebeple öncelikle kısaca her iki imamın hayatı ele alınarak onların ilmî birikimi tespit edilmiştir. Akabinde Ebû Hanîfe ile Ca‘fer’in ne zaman ve ne kadar süre birlikte oldukları, Ebû Hanîfe’nin Ehl-i beyt’e yönelik tutumunun Ca‘fer’den ilim almasında ne gibi bir etkisinin bulunduğu ve çeşitli ilim dallarında Ebû Hanîfe- Ca‘fer ilişkisi tespit edilmeye çalışılmıştır. (shrink)

Eserlerin mukaddimeleri, müelliflerin konuya hâkimiyetini gösterdikleri ve adeta ilmî yeterliliklerini okuyucuya sundukları bölümler olmuştur. Bazı tefsir mukaddimelerinde de bunu görmek mümkündür. Kur’ân ilimleri ve tefsir metodolojisi hakkında önemli bilgiler veren ve çalışmamıza konu olan Tabersî, Âlûsî ve Sıddîk Hân da eserlerinin mukaddimelerinde Kur’ân ilimlerinin bir kısmınasathi yorumlar getirirken, bir kısmına ise teferruatlı bir şekilde yer vermektedirler. Örneğin Tabersî i’caz konusunu, Âlûsî i’câzla birlikte yedi harf meselesini detaylı bir şekilde ele alırken, Sıddîk Hân Kur’ân ilimleri konularına daha kısa bir şekilde değinmektedir. (...) Müfessirlerimiz mukaddimelerinde genel olarak metodoloji konusuna daha detaylı bir şekilde değinerek takip edecekleri yöntem hakkında bilgi vermektedirler. Tefsir metodolojisi konusunda benzer kaidelerlekonuyu ele alan müfessirlerimiz, bazen de kendilerine özgü yöntemlerikullandıkları müşahede edilmektedir. Bu bağlamda Tabersî Şîa mezhebinin görüşlerini önemsemekte, imamlardan nakledilen rivayetleri Peygamber’den nakledilen rivayetle eşit tutarak mezhebî taassupla konuya yaklaşmakta; Âlûsî tasavvuf ehli tarafından yapılan yorumları önemsemekle birlikte konuya temkinli yaklaşarak, yapılan batınî yorumun ayetin zahirine uygun olması gerektiğini söylemektedir. Diğer iki müfessirden daha fazla tefsir metodolojisine değinen Sıddîk Hân ise mezhep taassubundan uzak durulması gerektiğini söyleyerek birçok tefsir yöntemini eleştirmekte ve bu yaklaşımları tefsir olarak değerlendirmemektedir. Tefsir metodolojisinde naklin önemine değinen müfessirlerimizden Tabersî doğru bir tefsir için sahih naklin gerekli olduğuna, Sıddîk Hân ise tefsirin sadece sahih nakille bilineceğini söyleyerek, bunun dışındaki yorumları te’vil olarak değerlendirmekte böylece tefsir ve te’vil arasındaki farka değinmektedir. (shrink)

Conflicts over rangeland exploitation have been a serious challenge in Iran, rooted in human behavior. Accordingly, this study aimed to provide a comprehensive theoretical framework in the field of analyzing conflict behavior among rangeland exploiters. This research is a descriptive-correlational and causal-relational study conducted using a cross-sectional survey. The statistical population of the study was rangeland exploiters in one of the northwest provinces of Iran (N= 66,867) of whom 384 people were selected as a sample and stratified random sampling method (...) with proportional assignment. The research instrument was a questionnaire, the validity of which was confirmed by a panel of academic experts and the reliability of its items was verified using Cronbach’s alpha coefficient. The results showed that the variables of personal norms (PN) and the perceived behavioral control were able to predict 25.9% of the variance in terms of the conflicting behavior of rangeland exploiters; besides, ascription of responsibility, PN, perceived behavioral control, and awareness of consequences, which have been proposed as activators of PN, were able to explain a significant percentage (63.5%) of the variance in terms of PN. Furthermore, analysis of the effects of environmental and cultural values showed that conflict behaviors of exploiters were mostly affected by their underlying values. Generally, the results of this study would help in the development of more integrated and comprehensive models in the field of exploiters’ conflict behavior. Eventually, to change and improve the environmental behavior of exploiters to better management of conflict in rangelands, providing a list of considerations and competencies for agricultural extension and education, this article comes to the end. (shrink)

The Indonesian Ulema Council (MUI) has issued an illegitimate fatwa against smoking in mosques because it endangers the health of worshippers and interferes with the comfort of worshippers. This study aims to investigate smoking behaviour in mosques and violations of fatwas from ulama and governor regulations. This study follows a cross-sectional design conducted by interviewing 531 Muslims who have prayed in the mosque for the last 14 days and observed the compliance of the mosque in implementing a smoke-free policy in (...) 315 mosques. Frequency distribution and cross-tabulation were carried out using JASP 16 software using cross-tabulation. The results of this study indicate that the implementation of the smoke-free policy for mosques in Medan has been violated many times (57.8%), especially the violation regarding smoking in mosques (32.1%); cigarette butts were still found in the yard of the mosque (44.1%). Violations of the policy of fatwa smoke-free areas occurred in public mosques (61%) and muhammadiyah mosques (46.5%). Smoking behaviour in mosques was seen in the last 2 weeks, namely smoking behaviour carried out by worshippers (57.6%), smoking behaviour carried out by mosque administrators (39.2%), smoking behaviour carried out by community leaders in mosques (19.4%) and smoking behaviour that ulemas carried out in mosques (14.3%). Worshippers must comply with the rules against smoking in mosques because it can endanger the health of other worshippers. Cigarette smoke in the mosque will make other worshippers uncomfortable to worship so that it can damage the solemnity of the congregation to worship in the mosque. Contribution: This study is expected to explain smoking behaviour in mosques, violations of smoking behaviour in mosques that violate the ulama’s fatwa regarding smoking behaviour in mosques and the governor’s regulation on smoking behaviour in mosques. (shrink)

El artículo, a partir de la idea de “confluencias” sugerida por Bispo y comentada por Krenak, busca discutir el papel central de las directoras/es de escuelas y otras instituciones para el establecimiento de múltiples “confluencias”: entre estudiantes, entre estudiantes y docentes; entre docentes; entre los responsables de los estudiantes y los docentes; entre todos los funcionarios escolares; entre la comunidad escolar y la comunidad en torno a la escuela; entre la dirección de la escuela y otros niveles de administración escolar; (...) etc. Con el apoyo en las investigaciones con los cotidianos y en las experiencias narradas y comentadas de múltiples acontecimientos, se trabajan tres diferentes ‘_espaciostiempos’_: el tiempo de la pandemia en una escuela infantil; las tensiones y soluciones para las decisiones acerca de la dirección de la escuela en un colegio universitario; la creación de una carrera experimental de formación docente en un municipio diferente a la sede universitaria. Con esas narrativas y análisis se sustenta un estudio más general de los contextos existentes, hoy, que se relacionan con las cuestiones existentes en los ‘_espaciostiempos’ _educativos. (shrink)

In Brazil, the CNPq provides grants, funds and fellowships to productive scientists to support their investigations. They are ranked and categorized into four hierarchical levels ranging from PQ 1A to PQ 1D. Few studies, however, report and analyse scientific productivity in different sub-fields of Biomedical Sciences, e.g., Biochemistry, Pharmacology, Biophysics and Physiology. In fact, systematic comparisons of productivity among the PQ 1 categories within the above sub-fields are lacking in the literature. Here, the scientific productivity of 323 investigators receiving PQ (...) 1 fellowships in these sub-fields of BS was investigated. The Scopus database was used to compile the total number of articles, citations, h-index values and authorship positions in the most cited papers by researchers granted CNPq fellowships. We found that researchers from Pharmacology had the best performance for all of the parameters analysed, followed by those in Biochemistry. There was great variability in scientific productivity within the PQ 1A level in all of the sub-fields of BS, but not within the other levels. Analysis of the most cited papers of PQ 1 researchers in Pharmacology revealed that the citations of researchers in the 1C and 1D levels were associated with publications with their senior supervisors, whereas those in the 1B level were less connected with their supervisors in comparison to those in 1A. Taken together, these findings suggest that the scientific performance of PQ 1A researchers in BS is not homogenous. In our opinion, parameters such as the most cited papers without the involvement of Ph.D. and/or post-doctoral supervisors should be used to make decisions regarding any given researcher’s fellowship award level. (shrink)

In Brazil, the CNPq (National Council for Scientific and Technological Development) provides grants, funds and fellowships to productive scientists to support their investigations. They are ranked and categorized into four hierarchical levels ranging from PQ 1A (the highest) to PQ 1D (the lowest). Few studies, however, report and analyse scientific productivity in different sub-fields of Biomedical Sciences (BS), e.g., Biochemistry, Pharmacology, Biophysics and Physiology. In fact, systematic comparisons of productivity among the PQ 1 categories within the above sub-fields are lacking (...) in the literature. Here, the scientific productivity of 323 investigators receiving PQ 1 fellowships (A to D levels) in these sub-fields of BS was investigated. The Scopus database was used to compile the total number of articles, citations, h-index values and authorship positions (first-, co- or last-listed author) in the most cited papers by researchers granted CNPq fellowships. We found that researchers from Pharmacology had the best performance for all of the parameters analysed, followed by those in Biochemistry. There was great variability in scientific productivity within the PQ 1A level in all of the sub-fields of BS, but not within the other levels (1B, 1C and 1D). Analysis of the most cited papers of PQ 1(A–D) researchers in Pharmacology revealed that the citations of researchers in the 1C and 1D levels were associated with publications with their senior supervisors, whereas those in the 1B level were less connected with their supervisors in comparison to those in 1A. Taken together, these findings suggest that the scientific performance of PQ 1A researchers in BS is not homogenous. In our opinion, parameters such as the most cited papers without the involvement of Ph.D. and/or post-doctoral supervisors should be used to make decisions regarding any given researcher’s fellowship award level. (shrink)

Faith and religious life in Islam; Islamic education and ethics.

This article studies Qāsim Beg Ḥayātī Tabrīzī’s unpublished account of Ṣafavid history, which has long been considered lost. Ḥayātī’s account—dedicated, in 961/1554, to Shah Ṭahmāsp’s sister, Princess Mihīn Begum —spans the period between the formative years of the Ṣafaviyya Sufi order under Ṣafī al-Dīn Isḥāq Ardabīlī and the early years of the reign of Shah Ismāʿīl. Emphasis is given to the way in which it fills in the gaps of our knowledge insofar as the pre-dynastic and early dynastic phases of (...) Ṣafavid history as well as the administrative history of the Ṣafavid shrine in Ardabīl are concerned. (shrink)

A entrevista que se segue foi concedida pela Professora Nilda Teves Ferreira no dia 15 de fevereiro de 2012, em seu apartamento na cidade do Rio de Janeiro, no bairro do Méier. O registro ocorreu com o propósito de integrar um livro que reuniria conversações com diversos intelectuais atuantes no RJ, projeto que não chegou a ser concluído. Participam da conversa os Professores Simone Freitas Chaves e Jorge Felipe Fonseca Moreira, ambos orientados em suas pesquisas sobre o discurso do (...) Imaginário Social por Nilda Teves; além do Prof. Roberto S. Kahlmeyer-Mertens, organizador do mencionado livro. (shrink)

Hartmut Rosa Eleştirel Teori’ye yeni bir soluk getiriyor. Bir yandan “hızlanma” teorisiyle Eleştirel Teori geleneğinin “yabancılaşma” kavramına çağdaş bir içerik kazandırırken, diğer yandan da bu yabancılaşmaya cevap olarak ortaya koyduğu rezonans teorisinde, toplum felsefesini ve eleştirel teoriyi dışarıdan beslemiş olsa da onunla tam olarak buluşmamış bir felsefi geleneği, Maurice Merleau-Ponty’nin düşüncesinde şekillenen fenomenolojik yaklaşımı düşüncesini dayandırdığı ana zemin olarak sunuyor. Rosa bize şeylerle, diğerleriyle ve var olan anlamlarla kurduğumuz çağrı-yanıt ilişkileri içinde dünyamızı her an yeniden oluşturduğumuzu, dönüştürdüğümüzü ve bu karşılıklılık (...) halinin korunması için açacağımız zamana ve mekâna dair imkanların, verilmiş tüm cevaplardan, elde edilmiş tüm kesinliklerden daha hayati olduğunu hatırlatıyor. Bu makale Rosa’nın düşüncesinin eleştirel teoriye getirdiği yeniliği ve bu yeniliğin kamusal alan ve yurttaşlararasılık için taşıdığı anlamı değerlendirmeyi amaçlıyor. (shrink)

Çalışma Hıristiyanlığın Protestanlık mezhebinden doğan, özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nde kümelendiği gözlemlenen, İsrail’i ve Yahudileri orantısızca desteklemesiyle bilinen ve aynı zamanda İslam’a ve Müslümanlara karşı düşmanca yaklaşımları haiz “Hıristiyan siyonistlerini” ele almaktadır. Hareketin mahiyeti, doğuşu, teolojisi, faaliyetleri ve kendisinde mündemiç olan antisemitizm ile anti-İslamizm olguları incelenmektedir. Bulgulara göre, Hıristiyan siyonizmi çeşitli açılardan bakıldığında bir anomali teşkil etmektedir. Bunlardan en önemlisi, Yahudilerin ve Hıristiyanların yüzyıllarca birbirlerine en üst seviyede düşmanlık etmiş olan iki topluluk oluşudur. Hıristiyan siyonistler dünya tarihini Mesih’in zuhuruyla birlikte kurulacak (...) olan bin yıllık küresel krallık öncesindeki yedi bölüm olarak ele alan, sınırları büyük ölçüde İngiliz-İrlandalı teolog John Nelson Darby tarafından çizilen ve “premillennial dispensationalism (premilenyal dispensasyonalizm)” olarak bilinen teolojinin öngördüğü kıyamet senaryosuna inanmaktadır. Bu senaryo hareketin varlık sebebini, amaçlarını, dostlarını ve düşmanlarını belirlemektedir. Dost-düşmanlar olarak Yahudilerin buradaki rolü bazı çelişkiler ve ihtilaflar barındırırken, düşmanlar olarak Müslümanların rolü açıkça olumsuz bir görünüm arz etmektedir. Bunun sonucu olarak Hıristiyan siyonistler Müslümanları şeytanlaştırma eğilimine girmektedir. Her ne kadar dindaşları tarafından ahlak, siyaset ve özellikle teoloji eksenlerinde ağır eleştirilere tabi tutulsalar da Hıristiyan siyonistler emperyalist güçlerle olan uzun ittifaklarının da bir meyvesi olarak dünya politikasında kayda değer bir güce sahiptir. Hıristiyan siyonizminin mahiyeti ve dahi antisemitizm ve anti-İslamizm ile irtibatı konusunda Türkçe yazılmış eserlerin azlığına binaen çalışma literatürdeki bu boşluğu kapatma amacı taşımaktadır. Özet: İçinde bulunduğumuz dönemde anti-İslamizm kavramı ele alınırken kendisine özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nin (ABD) teopolitik dekorunda yer bulan “Hıristiyan siyonizmi” adlı grubun etkisine işaret edilmektedir. Bu grup literatür tarafından İsrail’i Yahudilerin vatanı olarak destekleyen Hıristiyanlar olarak tanımlanmaktadır. İsrail için Birleşen Hıristiyanlar (CUFI) gibi organizasyonlar aracılığıyla İsrail’in desteklenmesi noktasında etkin faaliyetler yürütmektedirler. Orta Doğu’da barışın tesis edilmesini inandıkları kıyamet senaryosunun önünde bir engel olarak gördükleri için kategorik olarak reddetmektedirler. Özellikle 19. yüzyılda başlayıp, 11 Eylül olayları ile birlikte ciddi bir ivme yakalayan ABD’deki anti-İslami hareketlerin büyük bir kısmı Hıristiyan siyonizmi ile ilişkilendirilen şahıslar tarafından başlatılıp desteklenmektedir. ABD’de yaklaşık 20 ila 30 milyon arasında Hıristiyan’ın bu ideolojiyi benimsediği tahmin edilmektedir. ABD dışında İngiltere, İskandinavya, Avustralya, Güney Afrika ve hatta Güney Kore ve Honduras gibi coğrafyalarda da taraftar bulmuşlardır. Birçok açıdan bakıldığında Hıristiyan siyonizmi bir anomali teşkil etmektedir. Bunun özünde Yahudilerin ve Hıristiyanların birbirlerine olan düşmanlıkları yatmaktadır. Yahudiler dini kaynaklarında Hıristiyanlığın en kutsal şahsiyetlerine ağır hakaretler ederken, Hıristiyanlar Yahudileri Tanrı katilleri olarak görmektedir. Ancak Hıristiyan siyonistlerin çoğunluğu İsrail konusunda adeta kraldan daha kralcı davranmaktadır. Hıristiyan siyonizminin teolojik zeminini incelemek isteyen bir araştırmacı eskatoloji (kıyamet bilimi), Armageddon savaşı, istiğrak, püritenler, premilenyalistler, dispensasyonalistler, fundamentalistler, restorasyonistler, evanjelistler, John Nelson Darby ve Cyrus I. Scofield gibi bazı kavram ve aktörlerle karşılaşacaktır. İrlandalı-İngiliz bir teolog olan Darby birçokları tarafından Hıristiyan siyonizminin kurucusu olarak görülmektedir. Hareket için hayati önem teşkil eden ikinci isim ise Cyrus Ingerson Scofield’dir. Scofield Reference Bible ’ı yayınlayarak Hıristiyan siyonizminin milyonlar tarafından benimsenmesine yol açmıştır. Hıristiyan siyonistler “premilenyal dispensasyonel teolojinin” gerçek olduğuna ve gerçekleşeceğine inanmaktadır. Buna göre dünya tarihi yedi çağdan oluşan doğrusal bir olgudur. İnsanlığın halihazırda altıncı çağda olduğuna, yedinci çağın ise çok yakında olduğuna inanmaktadırlar. Bu teolojinin öngördüğü kıyamet senaryosu Antichrist ’ın gelişi, Sahte Peygamber ve Şeytan ile birlikte cehennem teslisini kurması, Müslümanların da onlarla müttefik olarak hareket edip İsrail’e saldırmaları (Armageddon savaşı), Hz. İsa’nın gökten tekrar inerek İsrail’i kurtarması ve barışı tesis edeceği Milenyum Krallığı’nı kurması gibi öğeleri içermektedir. Siyonist olmayan Hıristiyan teologlar Hıristiyan siyonizminin teolojisini defaatle eleştiriye tabi tutmuştur. Yahudilerin seçilmiş ırk olarak görülmesi, Yeni Ahit’in bu ideolojiye destek vermemesi, “Armageddon savaşının” büyük mezheplerde karşılığının olmayışı ve hareketin Yahudi karakteri taşıması gibi sebepler yüzünden bazı Hıristiyan teologlar Hıristiyan siyonizmini heretik ilan etmiştir. Hıristiyan siyonizminin teolojisinin eleştirildiği bir diğer husus ise onun emperyal teoloji olarak yerine getirdiği işlev ile ilgilidir. Birçok düşünür Hıristiyan siyonizmi, Yahudi-Hıristiyan Batı anlatısı ve emperyalizm arasında sağlam bağlar olduğunu iddia etmektedir. Hıristiyan siyonizmi anomalisine bir açıklama getirmek isteyen şahıslar Hıristiyan siyonizmi içerisinde yer alan antisemitizme işaret etmektedir. Buna göre Hıristiyan siyonistler, Yahudilerin ve Yahudi devletinin kurulmasının gerçekleşmesinde hayati bir rol oynadığı kıyamet senaryolarını yürürlüğe koymak adına İsrail’i her şartta desteklerken, bu senaryo Yahudilerin kendisini Mesih gibi gösteren Antichrist tarafından yönetilmesini ve Yahudilerin çoğunluğunun Mesih’in gelişinden sonra ölmesini içermektedir. Aynı zamanda neredeyse daima İsrail yanlısı açıklamalar yapan bazı Hıristiyan siyonistlerin zaman zaman doğrudan antisemitik söylemlere başvurduğu gözlemlenebilmektedir. Bu sebeple Hıristiyan siyonistler ve Yahudiler arasındaki teopolitik ittifakın bir noktada bozulacak pragmatik bir ittifak olduğu iddia edilmektedir. Anti-İslamizm noktasındaki bulgulara göre Hıristiyan siyonistlerin %70’i Araplara karşı ya kayıtsız ya da düşmanca hisler beslemektedir. 11 Eylül’den sonraki dönemde İslam’ın şeytanlaştırılması operasyonu büyük ölçüde Robertson, Graham, Lindsey, Vines ve Falwell gibi Hıristiyan siyonistler tarafından gerçekleştirilmiştir. Yine İsrail’in 1948 yılında kuruluşu, Filistinliler için doğurduğu sonuçlara rağmen Hıristiyan siyonistlerin çoğu için bir kıyamet alametinin gerçekleşmesi anlamına gelmektedir. Hıristiyan siyonistlerin inandıkları kıyamet senaryosunda Müslümanlar ancak düşman saflarında savaşan Gog ve Magog olarak anlam bulabilmektedir. Onlar Şeytan, Antichrist ve Sahte Peygamber ’den oluşan cehennem teslisinin müttefikleridir. Filistinliler, Araplar ve Müslümanlar senaryonun gerçekleşmesi önünde doğrudan engel teşkil etmektedir. Bu hususlar birlikte değerlendirildiğinde halihazırda Hıristiyan siyonistlerin İslam’a ve Müslümanlara neden bu kadar olumsuz yaklaştıkları hususu açıklık kazanmaktadır. Görüldüğü üzere karşı karşıya olunan, gerçek dünyadaki gerçek olaylar ve aktörler hakkında rasyonalizasyona ve değişime kapalı olan, son derece tehlike arz eden dini inançlardır. Hıristiyan siyonizmi üç dinin etkileşime girdiği, üç dinin de bağlılarını ilgilendiren bir fenomendir. Teolojik analiz hareketin Hıristiyanlık dininin kutsal metinlerini İsrail lehine yorumladığını, ancak siyonist olmayan Hıristiyan teologlarca desteklenmediğini göstermektedir. Emperyalist ajandalar dahilinde ABD ve İngiltere gibi devletlerce de destek bulan bu hareketin kıyamet senaryosuna göre Müslümanlar Şeytan’ın müttefikleri olarak kötülüğün tarafındadır. Hz. İsa’nın yeryüzüne dönüşüyle yenilecekler ve yok edileceklerdir. Milyarlarca dolarlık bütçeleriyle, sayıları on binlerle ifade edilen propagandist vaizleriyle, Kuran-ı Kerim yakmak ve Hz. Muhammed’e terörist demek gibi eylemleriyle, Yahudileri İsrail’i Filistinlilerden temizlemeye teşvik etmeleriyle, bu uğurda onlara ciddi bir finansal ve manevi destek sağlamalarıyla ve Batı devletlerini İsrail’in düşman olarak algıladığı Müslüman komşularıyla savaşmaya teşvik eden lobicilik faaliyetleriyle Hıristiyan siyonistler halihazırda İslam’ın yüzleştiği en ciddi meydan okumalardan birisini teşkil etmektedir. Bu hareketin zararlı sonuçlarıyla mücadele etmek için atılması gereken en önemli adım araştırmaları derinleştirerek kitleleri doğru şekilde bilgilendirmek olacaktır. (shrink)

Bu makale, Platon’un mektupları arasında “felsefî” içeriği bulunan 2. 7. ve 10. Mektup’un diyaloglar ile arasındaki ilişkiyi açığa çıkarma çabasıdır. Literatürde hem Platon’un mektuplarının Türkçe çevirisi hem de mektuplar ile diyaloglar arasındaki tutarlılık veya tutarsızlık meselesi hakkında ciddi bir eksiklik mevcuttur. Dolayısıyla, bahsi geçen mektupların en azından “felsefi” olarak kabul edilen kısımlarının Türkçeye çevrilmesi ve diyaloglar ile tutarlı olup olmadığının açığa çıkarılması gerekmektedir. Makalenin ilk kısmında, diyaloglar ile mektuplar arasında ciddiye alınması gereken ölçüde tutarlılık olduğu savunulmaktadır. Özellikle 2. 7. 10. (...) Mektuplara ve diyaloglara bir bütün olarak bakıldığında, Platon’un sisteminde hayatî önem taşıyan hakiki-sahte ayrımının tutarlı bir şekilde anlatılmaya çalışıldığı, bu ayrım temelinde Platon’un dönemin Surakousa kralı Dionûsios ile ilişkisi üzerinden “philosophia” derken ne kastettiğini ve ne kastetmediğini birbirinden ayırt etmeye çalıştığı görülmektedir. Myles Burnyeat, Platon sisteminde hayatî bir anlamı bulunan söz konusu hakiki-sahte aslî ayrımını dikkate almadan diyaloglar ile 7. Mektup arasında bir bütünlük bulunmadığını hatta çeliştiklerini iddia ederek ironik bir şekilde 7. Mektup’u “sahte” ilân etmiştir. Makalenin ikinci kısmında, 7. Mektup’un sahte olduğunu iddia eden Burnyeat’in “7. Mektup’un Sahte-Felsefi Ara-Sözü” başlıklı makalesine bir eleştiri sunulmuştur. (shrink)

Kelâm âlimleri “mûcize” kavramını iki farklı şekilde tarif etmişlerdir. Bunlardan ilkinde mûcize “Peygamber olduğunu ileri süren kimsenin elinde, onun doğruluğunu kanıtlamak için meydana gelen hârikulâde olay” şeklinde tanımlanmıştır. İkinci tarife göre ise mûcize: “Peygamberlik iddia eden bir zâtın elinde, inkârcılara meydan okuduğu bir sırada, kendisini doğrular mâhiyette, başkalarının benzerini yapamadıkları, Allah tarafından yaratılan, olağanüstü olay”lara verilen addır. Tanımlardan da anlaşılacağı üzere “mûcize” kelimesiyle genel olarak “hissî mûcize”lere işaret edilmektedir. Zaten “mûcize” teriminin kelâmî metinlerde yer almaya başladığı IV. yy. dan itibaren (...) genelde Hz. Peygamber’in (s) hissî mucizelerinin bulunup bulunmağı temelinde tartışmalar yaşanmıştır. Hatta Kur’ân’da yer verilen geçmiş peygamberlere ait hissî mucize örneklerinden hareketle mesele zaman zaman peygamberlerin hissî mucizelerinin birbiriyle yarıştırılması boyutuna kadar taşınmıştır. Tüm bu tartışma safahatında geçmişte ve günümüzde ihmal edilen, gözden kaçırılan ya da yeteri kadar değer verilmeyen -bizce en önemli ve bugün de gözle görülür, dost, düşman, insaf sahibi herkesin takdirle karşıladığı- mûcize örneği ise Hz. Peygamber’in topyekûn dinî ve siyasî alanda sergilediği insanları dönüştürme kabiliyetidir. Kaldı ki Hz. Peygamber’in bu türden sergilediği mûcize örnekleri geçmişte bir noktada yaşanmış ve misyonunu tamamlayarak tarihin dehlizlerinde kaybolmuş da değildir. Aksine bu dönüştürme ameliyesi nebevî prensiplerin ikâmesi ile asr-ı saadette ve sonrasında olduğu gibi günümüzde ve kıyamete kadar devam edecek olan zaman dilimlerinde de örnekliğini sürdürmeye ve fonksiyonunu icra etmeye devam edecektir. Hz. Peygamber’in başta Bedir Savaşı ve Hudeybiye Antlaşması olmak üzere birçok siyasî alanda yine bireysel ve toplumsal olarak içinde yaşadığı toplumun yüceltilip yükseltilmesinde olağanüstü bir başarı sağladığı yadsınamaz bir gerçektir. Elde ettiği başarıların kendisini hiçbir şekilde asıl hedefinden, tevhid merkezli yaşantısından uzaklaştırmaması, günün sonunda yine “rabbine şükreden bir kul” vasfını koruması onun şahsî kemâlinin ve vahye muhatap oluşunun en büyük göstergelerindendir. John William Draper (ö. 1882) gibi Batılı bilim insanlarına şu türden cümleleri kurduran en mühim sâik de kuşkusuz Hz. Peygamber’in sözünü ettiğimiz o eşsiz dönüştürme kabiliyetidir: “Tüm insanlar arasında, insan ırkına en fazla tesir eden kişi, Justinianus'un ölümünden dört yıl sonra Mekke’de, Arabistan'da doğan kişidir. Pek çok imparatorluğun manevî ve dinî lideri olmak, insan ırkının üçte birinin günlük hayatını yönlendirmek, belki de ‘Allah'ın Elçisi’ unvanının gerçek olduğunun delilidir.” İşte “Bir Mûcize Örneği Olarak Hz. Peygamber’in İnsanları Dönüştürme Kabiliyeti” başlığını taşıyan bu makale, müslüman toplumun kendi ekseninde yükselmesi ve yücelmesi adına hayatî önemi hâiz, günümüz insanının hayat felsefesine yön vermesi açısından da son derece kıymetli ve yol gösterici olan Son Elçi’nin bireyi, toplumu ve insanlığı dönüştürme kabiliyetini onun vahye muhatap kimliği ve tevhid eksenli hayatı çerçevesinde ortaya koymayı hedeflemektedir. (shrink)

Şiâ’nın temel inanç ilkelerinden biri olan ricʿat doktrini potansiyel olarak radikal yorumlara olanak sunmaktadır. Ricʿat inanışının arka planında gaybet anlayışı ve ona yüklenen insan üstü özel mana son derece hayati öneme sahiptir. Şiîlik içerisinde günümüze ulaşan ve Şiîlerin büyük çoğunluğunu oluşturan İmamiyye ya da On iki İmam (İsnâ aşeriyye) Şiîliğine göre, on ikinci imam Muhammed b. el-Hasan, 941 yılında büyük gaybete gitmiştir. Bu doktrinle, gizli imamın bir gün geri döneceğine, zulüm ve haksızlıklarla dolu olan tüm dünyayı adaletle hükmedeceğine ve (...) refaha ulaştıracağına inanılır. Esasında ricʿat inanışıyla ilgili ortaya atılan iddiaları daha erken dönemlere götürmek mümkündür. İslam tarihinin erken dönemlerinde, Ali b. Ebi Talib (ö. 40/661) ve oğlu Hüseyin (ö. 61/680) gibi önemli şahsiyetlerin ölümsüzlüğünü iddia eden bazı radikal mezhepler (gulât) ortaya çıkmıştır. Onuncu yüzyıl da yine Şiîler arasında gaybette olduğuna ve tüm insanlığa rehberlik etmek üzere bir gün yeniden ortaya çıkacağına inanılan gizli imam Muhammed b. el-Hasan'ın dönüşüne dair bu tür iddialara sahne olmuştur. Bu çalışmada Şiâ içerisinde ortaya çıkmış üç alt grup olan Nusayrîler, Dürzîler ile Bâbî ve Bahâîler’in ricʿat doktrinine yükledikleri anlam incelenmektedir. İlk ikisi eş zamanlı olarak onuncu yüzyılda, Bâbî ve Bahâîler ise on dokuzuncu yüzyılda ortaya çıkmıştır. Ricʿat doktrinine yaklaşımda bâb kavramının aracılık görevini üstlendiğini ifade etmek gerekir. Nusayrî fırkasının kurucusu Muhammed b. Nusayr en-Nemîrî (ö. 270/883), kendisini on birinci ve on ikinci imama açılan kapı olarak ilan ederek ricʿat doktrinine ezber bozan bir yaklaşım ortaya koymuştur. Buna ilaveten, tanrının ruhunun Hz. Ali’nin bedeninde zuhur ettiği, sonrasında da bu ruhun on ikinci imama gelinceye kadar imamların bedenlerine intikal ettiği inancı yayılmıştır. Dürzîler bâb kavramından ziyade doğrudan Hakim Biemrillah’ın ulûhiyyetine odaklanmışlardır. Bâbî ve Bahâîler ise bâb kavramı temel olmak üzere mehdilik ve yeni bir din olma iddiasıyla ricʿat doktrinini te’vil etmişlerdir. Özellikle Nusayrî ve Dürzîler ricʿat inanışını yorumlayarak bunu hulûl ve tenasühe dönüştürmüşlerdir. Bâbî ve Bahâîler ise nübüvvet vazifesinin Hz. Muhammed ile son bulduğu inanışını reddederek ricʿat anlayışını nübüvvete dönüştürmüşlerdir. Böylece onlar, önceki dinlerin hükümlerini ortadan kaldıran yeni bir din olma iddiasında bulunmaktadırlar. Bu çalışmanın amacı, Şiîlik içerisinden neş’et ederek ortaya çıkmış yukarda adı geçen mezheplerin ricʿat doktrinine nasıl yaklaştıklarını ve bu olguyu ne olarak yorumladıklarını ortaya koymaktır. (shrink)

What is life? What does it mean when we say that something is alive? What makes something alive? Biology answers the questions with a lot of answers but the answers to the question “what is life?” always have its limitation because its status as an empirical science which starts from the diversity of living things on the Earth. In other words, the answers are not sufficient although they are necessary for us to know what life is. Biology needs a metaphysical (...) explanation to understand more completely the question “what is life?” Metaphysic through the concept of “substantial form” of the Aristotelian-Thomistic thought can contribute an understanding that complements biology to understand “what is life?” with its immanent cause. Keywords: Substantial form, immanent cause, formal cause. Abstrak: Apakah itu kehidupan? Apa artinya ketika kita mengatakan sesuatu sebagai “yang hidup?” Apa yang membuat sesuatu hidup? Biologi menjawab pertanyaan-pertanyaan tersebut dengan berbagai macam jawaban namun jawaban-jawaban biologi terhadap pertanyaan “apakah itu kehidupan?” selalu memiliki keterbatasan karena statusnya sebagai ilmu empiris yang berangkat dari keanekaragaman hayati yang ada di bumi ini. Dengan kata lain, jawaban-jawaban biologi tidak mencukupi walau merupakan hal yang mutlak perlu untuk mengetahui apa yang dimaksud dengan kehidupan. Biologi memerlukan penjelasan metafisis untuk bisa mendapatkan pemahaman yang lebih lengkap akan pertanyaan “apakah itu kehidupan?” Metafisika melalui konsep “forma substansial” Aristotelian-Thomistik dapat menyumbangkan pemahaman yang melengkapi biologi untuk memahami “apakah itu kehidupan?” dengan Causa imanennya. Kata-kata Kunci: Forma substansial, causa imanen, causa formal. (shrink)