Author: Michalski Rafał Title: ANCIENT SOURCES OF MEANING OF THE TERM “MIMESIS” (Antyczne źródła pojęcia mimezis) Source: Filo-Sofija year: 2005, vol:.5, number: 2005/1, pages: 45-64 Keywords: ‘MIMESIS’, PLATO, PYTHAGORAS Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:In this article I show the evolution of meaning of the term ‘mimesis’ in ancient Greece. I distinguish its two basic meanings: copying (imitation) and expression. The older meaning (mimesis as expression) comes from the Pythagorean (...) tradition, whereas the newer one (mimesis as copying) can be traced back to the philosophy of Plato. Analysis of Plato’s dialogues step by step reveals ambivalence of the notion, and, what is most important, points out how useful it can be in epistemology, philosophy of language, psychology and aesthetics. (shrink)

Author: Michalski Rafał Title: IN SEARCH OF PARADISIAC NAMES – PHILOSOPHICAL ANTHROPOLOGY AND THE PROBLEM OF ORIGIN OF LANGUAGE (W poszukiwaniu „rajskich imion” – antropologia filozoficzna wobec problemu genezy języka) Source: Filo-Sofija year: 2006, vol:.6, number: 2006/1, pages: 101-117 Keywords: WALTER BENJAMIN, HERDER, GEHLEN, ORIGINS LANGUAGE Discipline: PHILOSOPHY Language: POLISH Document type: ARTICLE Publication order reference (Primary author’s office address): E-mail: www:The article deals with the problem of origin of an individual, particular speech and its relation to the language (...) of intersubjective communication. Paradisiac names – the term used by Walter Benjamin – are words which release suppresed semantic potentiality originated in the early phase of childhood. The author of the article shows the way J.G. Herder and A. Gehlen make clear this phaenomen in their conceptions of anthropology. (shrink)

Fenomenologia w dwudziestym wieku wiąże się z filozofią Edmunda Husserla. Punktem wyjścia jego myślenia jest założenie korelacji świata i świadomości. Podstawowe pojęcie intencjonalności świadomości ukazuje, że świadomość jest zawsze świadomością czegoś. Tak więc wszelkie bycie tego, co bytuje, istnieje o tyle, o ile ma odniesienie do doświadczającej, postrzegającej i myślącej świadomości. Swiat jest zatem korelatem świadomości. Fenomenologia nie jest początkiem drogi myślowej Martina Heideggera. Jego myślenie filozoficzne ma swoje korzenie w teologii i wczesnej fascynacji ontologią. Droga myślowa Heideggera wiedzie przez (...) fenomenologię i ontologię fundamentalną ku myśleniu bycia. Husserl położył podwaliny pod fenomenologię w swoim dziele Logische Untersuchungen. Heidegger był tym dziełem zawsze zafascynowany. Nie mógł tylko zaakceptować fenomenologii jako filozofii transcendentalnej. Natomiast w pierwotnej fenomenologicznej zasadzie „ku rzeczom samym” widział doskonałą możliwość filozofowania i myślenia metafizycznego. Przez dziesięć lat był Heidegger postacią wiodącą wśród młodych fenomenologów we Fryburgu Bryzgowijskim, uznawaną również przez samego Husserla. Później ich drogi myślowe się rozeszły. Heidegger zajmował się fenomenologią przez całe życie. Od ukazania się jego Sein und Zeit przejął, zajmowaną dotąd przez Husserla, wiodącą pozycję w ruchu fenomenologicznym. Heidegger zarzucał Husserlowi, że ten nie wyciągnął konsekwencji ontologicznych z fenomenologii. Zawsze ubolewał nad tym, że ostatecznie ich drogi się rozeszły. (shrink)

Niniejszy esej stanowi piąty rozdział tomu The Realm of Spirit kończącego cykl The Realms of Being. Podstawą przekładu jest pierwsze wydanie dzieła: George Santayana, The Realms of Being (London: Constable and Co., Ltd., Toronto: The Macmillan Company, 1940), 67–89. -/- This essay is the fifth chapter of The Realm of Spirit volume concluding The Realms of Being series. The translation is based on the first edition of the work: George Santayana, The Realms of Being (London: Constable and Co., Ltd., Toronto: (...) The Macmillan Company, 1940), 67-89. (shrink)

The aim the paper is to present Wittgenstein’s idea of analysis of language and his arguments in favour of his thesis that simple things exist. Starting point of the paper is Wittgenstein’s claim that the idea of simple things results from the assumption that what is complex may be analyzed. He claims also that postulate of there being simple elements is a consequence of postulates according to which propositions do have defi nite meanings and that world has definite structure: if (...) a proposition has no simple signs then it does not have specified sense, and if there were no simple objects then the world would not have a specified structure. What is lacking in Wittgenstein is a comprehensive reasoning in favour of the postulate of existence of simple things. The article gives a reconstruction of such reasoning. In order to accomplish this, following issues are presented and clarified: Wittgenstein’s understanding of the analysis of language; the difference between Wittgenstein’s and Russell’s approach to language analysis; actual meaning of assertion that meaning of a proposition is definite and that world has definite structure; philosophical interpretation of quantifiers and symbols of complexes. Key words WITTGENSTEIN, SIMPLE THINGS. (shrink)

. Uwagi na temat teorii rewolucji Hanny Arendt Niniejszy artykuł zawiera krytyczny komentarz do teorii rewolucji Hannah Arendt. W pierwszej części artykułu zostaną omówione główne kategorie, za pomocą których filozofka definiuje istotę każdej rewolucji: polityka, wolność publiczna, demokracja bezpośrednia, działanie jako praxis, system rad, nowość, pluralizm. W drugiej części wskazane zostaną deficyty argumentacyjne, które można sprowadzić do dwóch punktów: ukrytej irracjonalności pojęcia tego, co polityczne oraz zbyt ostrego przeciwstawienia demokracji bezpośredniej i parlamentarnej.

The author of the article reconstructs the aesthetic motives in Arnold Gehlen’s project of philosophical anthropology. The first part of the essay presents the process of emerging of artistic creativity from ritual-presenting actions. In the second part author elaborates the conception of abstract art, which Gehlen treats as a specific laboratory in which artists explore the possibilities of deep, previously undiscovered layers of human perception.

Niniejszy artykuł jest próbą wyjaśnienia pojęcia politycznego entuzjazmu, za pomocą którego Immanuel Kant wyraził stosunek do rewolucji francuskiej. Entuzjazm jako czysto rozumowy afekt, a nie jako kolektywnie przeżywana, irracjonalna euforia, pełni w rozważaniach królewieckiego filozofa ważną heurystyczną funkcję. Pozwala mu bowiem uzasadnić pozytywne znaczenie rewolucji, która na poziomie empirycznych faktów okazała się godną moralnego potępienia eskalacją przemocy. W pierwszej części przedstawiono definicję polityki, przydatne w dalszej analizy kategorii entuzjazmu. Głównym punktem odniesienia jest tu teoria polityczna Hannah Arendt. W drugiej części (...) postaram się wyjaśnić dwuznaczną postawę Kanta wobec rewolucji francuskiej, która z punktu widzenia moralnego została przez niego jednoznacznie potępiona, natomiast z punktu widzenia estetycznego i politycznego – oceniana została bardzo pozytywnie. Kluczem do zrozumienia tej ambiwalencji jest kategoria jawnej publiczności. W trzecim rozdziale przechodzę do głównego tematu tego artykułu, czyli kwestii entuzjazm w kontekście politycznym. (shrink)

The purpose of this article is a critical reconstruction of the Platonic conception of laughter, which is presented primarily in Republic and Philebus. A comic quality calls, in his opinion, to lower emotions, it throws human mind out of balance and undermines the prevailing order of values. The philosopher associates a laughter with the feeling of envy, which comes down to the joy of humiliating of someone weaker. The comic envy - as opposed to passive jealousy - almost automatically leads (...) to the activity, to the enhancement of humiliation. Laughter is caused according to Plato by a defect resulting from the ignorance about himself. The key feature of the comic situation is the asymmetry between the victim's weakness and the strength of a laughing person. Plato's concept of laughter turns out to be one-sided, when we compare it with "laughter of Democritus" which serves as a therapeutic and catharctic means. Laughter is here a clear signal that initiates the critical reflection on himself and gives impetus to a change of attitude towards the world. In his writings Plato did not include such educational and cognitive aspects of laughter because in his philosophy it becomes a specific antagonist of true knowledge. The negative attitude towards laughter does not go hand in hand with Plato’s recognition of Socrates, who used irony as a key element in his method of inquiry leading to truth. (shrink)

Mit der Vorstellung vom Stil als Eigentum verbindet sich die Hoffnung, Exklusivitätsrechte auf ererbte, erlernte, gekaufte, geborgte, geschenkte oder auch gestohlene Epochen-, National- oder Individualstile geltend machen zu können. Da sich der stets unscharfe und relationale Stilbegriff gleichwohl nur bedingt juristisch einhegen lässt, ist das Recht auf den Stil vor allem in historiografischen, ethischen oder ideologischen Diskursen ausgefochten worden. Ihnen widmet sich der vorliegende Band.

Obecna dominacja hedonizmu, a ściślej eudajmonistycznego ideału „udanego życia” jako samorealizacji opierającej się na potęgowaniu jednostkowego szczęścia stanowi symptom procesów modernizacyjnych, które dogłębnie zmieniły naszą społeczną i kulturową rzeczywistość. Poziom względnego dobrobytu osiągnięty w najbardziej rozwiniętych częściach świata sprzyja upowszechnianiu się wiary w nieomal bezgraniczną wolność jednostki, która coraz częściej i intensywniej poddaje krytycznej refleksji panujące dotąd systemy aksjologiczne. Świat wartości etycznych pluralizuje się, rozprasza i traci na naszych oczach swoje stabilne fundamenty. Pomimo licznych symptomów kryzysowych wciąż jednak utrzymuje się (...) powszechny stan względnego samozadowolenia, który syci się przekonaniem o „etycznej wyższości” kultury Zachodu. Wprawdzie przyznajemy, że świat liberalnej demokracji, w jakim żyjemy, stopniowo traci swój „moralny kręgosłup", ale nadal żywimy przekonanie, że nie ma dla niego żadnej lepszej realnej alternatywy. Opisywany przez prezentowanych w niniejszej monografii autorów proces estetyzacji życia codziennego, historii i polityki bynajmniej nie poprawia tej sytuacji, lecz wydaje się jedynie pogłębiać nasze etyczne rozchwianie. (shrink)

Several theoretical perspectives have generated research on grandparental investment, notably socialization and evolutionary psychological perspectives. Using data collected from more than 200 older adults (mean age 67 years), we test three hypotheses derived from socialization and evolutionary perspectives about grandparents’ relationships with and investment in grandchildren. Results indicate that (1) emotional closeness with both children and children-in-law is positively related to reports of emotional closeness with grandchildren; (2) maternal grandmothers invest more in grandchildren than do other grandparents; and (3) grandparents (...) invest more in daughters’ children than in sons’ children. Discussion addresses limitations of self-report methodology in this context and situates the current findings within the body of research indicating the existence of psychological mechanisms designed to guide differential nepotism. (shrink)

The Flame of Eternity provides a reexamination and new interpretation of Nietzsche's philosophy and the central role that the concepts of eternity and time, as he understood them, played in it. According to Krzysztof Michalski, Nietzsche's reflections on human life are inextricably linked to time, which in turn cannot be conceived of without eternity. Eternity is a measure of time, but also, Michalski argues, something Nietzsche viewed first and foremost as a physiological concept having to do with the (...) body. The body ages and decays, involving us in a confrontation with our eventual death. It is in relation to this brute fact that we come to understand eternity and the finitude of time. Nietzsche argues that humanity has long regarded the impermanence of our life as an illness in need of curing. It is this "pathology" that Nietzsche called nihilism. Arguing that this insight lies at the core of Nietzsche's philosophy as a whole, Michalski seeks to explain and reinterpret Nietzsche's thought in light of it. Michalski maintains that many of Nietzsche's main ideas--including his views on love, morality (beyond good and evil), the will to power, overcoming, the suprahuman (or the overman, as it is infamously referred to), the Death of God, and the myth of the eternal return--take on new meaning and significance when viewed through the prism of eternity. (shrink)