In the discipline of software development, effort estimation renders a pivotal role. For the successful development of the project, an unambiguous estimation is necessitated. But there is the inadequacy of standard methods for estimating an effort which is applicable to all projects. Hence, to procure the best way of estimating the effort becomes an indispensable need of the project manager. Mathematical models are only mediocre in performing accurate estimation. On that account, we opt for analogy-based effort estimation by means of (...) some soft computing techniques which rely on historical effort estimation data of the successfully completed projects to estimate the effort. So in a thorough study to improve the accuracy, models are generated for the clusters of the datasets with the confidence that data within the cluster have similar properties. This paper aims mainly on the analysis of some of the techniques to improve the effort prediction accuracy. Here the research starts with analyzing the correlation coefficient of the selected datasets. Then the process moves through the analysis of classification accuracy, clustering accuracy, mean magnitude of relative error and prediction accuracy based on some machine learning methods. Finally, a bio-inspired firefly algorithm with fuzzy analogy is applied on the datasets to produce good estimation accuracy. (shrink)

Psikolojinin bir bilim dalı olarak ortaya çıktığı 19. yüzyıla kadar, insana dair sorunlar, felsefi bir yorumla ele alınmıştır. Zaman içinde pozitivizm, materyalizm gibi felsefe akımlarının yön vermesiyle psikoloji bilimi kendine ait kavram ve yöntemlere sahip olmuştur. Bu süreçte bilimde hâkim olan paradigmaların etkisiyle din, uzun bir dönem bilimsel araştırmaların dışında tutulmuştur. Bilim adamalarının dine karşı olumsuz tutumlarına rağmen, Hıristiyan din adamaları felsefe ve psikoloji gibi alanlardaki bilimsel gelişmeleri yakından takip etmişlerdir. Kilise hizmetleri çerçevesinde geleneksel olarak sürdürülen “pastoral care” faaliyetlerinin psikoloji (...) ve psikoterapi alanlarındaki gelişmelerden etkilenmesiyle bugünkü dini danışma ve rehberliğin temeli olan “pastoral care and counseling” kavramları ve yöntemleri ortaya çıkmıştır. 1960’lardan sonra dünya genelinde bir yayılma eğilimi gösteren dini danışma ve rehberlik konusu, son yıllarda Türkiye’deki dini kurum ve akademik çevrelerin de ilgi odağı haline gelmiştir. Bu makalede, konunun İslam kültürü içindeki realizasyonu ile ilgili çalışmalara katkı vermek amacıyla dini danışma ve rehberliğin temel kavramları ve tarihi arka planına odaklanılmıştır. Modern yaşam biçimi toplumsal değişimi hızlandırmakla kalmamış bireysel ihtiyaçları da bir hayli değiştirmiştir. Yaşanan hızlı değişim ve farklılaşan ihtiyaçlar bir takım psikolojik problemleri beraberinde getirmiştir. Buna bağlı olarak insanı olumsuz etkileyen ve hastalanmasına yol açan psikolojik süreçler incelenmeye başlanmıştır. Öte yandan değişimden hayatın değer ve inanç sistemleri de etkilenmiş, kurumsal dini yapılarda ve din hizmeti anlayışlarında önemli değişme ve gelişmeler meydana gelmiştir. Bu sebeple bir taraftan yeni ortaya çıkan olay ve durumlar karşısında dinin bakış açısını ve tutumunu öğrenme ihtiyacı, diğer taraftan yaşanan acı ve krizler karşısında psikolojik yardım ve manevi destek gereksinimleri giderek artmıştır. Kısacası din, insanların kendi başlarına hareket etmekte zorlandığı, rehberliğe ihtiyaç duyduğu bir alan olmuştur. Dini danışma ve rehberlik alandaki ilk çalışmalar, tamamen bir Hıristiyanlık faaliyeti olarak ortaya çıkmış olduğu için bu alana ait ilk kavramlar da Hıristiyan kültürü ile yakından ilgilidir. Dini danışma ve rehberliğin temel kavramlarından olan “pastoral care” genellikle rahip ya da papazların özellikle kilise dışında yürüttükleri dini danışmanlık ve rehberlik hizmetlerini ifade etmektedir. Günümüzdeki dini danışma ve rehberlik hizmetlerinin temelini, Hıristiyan din adamlarının verdiği manevi destek, öğüt ve tavsiye anlamındaki pastoral care faaliyetleri oluşturmaktadır. Ayrıca kavramların, Mesih ve teslis inancı; günahsızlık ve günahların kefareti, lütuf yoluyla kurtuluş öğretileri; papazların yanılmazlığı ve ruhbanlık anlayışı; itiraf müessesesi ve kilisenin statüsü gibi Hıristiyan teolojisine ait kökenleri bulunmaktadır. Pastoral care ve pastoral counseling birbirlerinden bir dereceye kadar ayırt edilebilen yardım şekilleridir. Aralarındaki farklılık, papazların insanlarla çalışırken, ilgili psikolojik dinamikler yerine kendilerinin ahlaki duruş mesafelerinden kaynaklanır. Bu nedenle ikisi arasında en geniş ve kapsayıcı pastoral faaliyet, kesinlikle pastoral care çalışmalarıdır. Bu çalışmalar, resmi ve gayrı resmi konuşmalar, diyaloglar ve diğer iletişim etkileşimleri ile gençler, çiftler, yetişkinler ve çeşitli diğer gruplarla daha fazla ya da az yapılandırılmış genel ilişkilerdir. Pastoral counseling olarak adlandırılan yardım ilişkileri ise pastoral care faaliyetlerinin genel ve her yerde uygulanabilirliğinden farklı şekilde, bireylerin belirli bir yerde ve belirli bir süre tahdidi çerçevesinde yapılandırılmış olan yardım faaliyetlerini içerir ki, böyle bir yardım sürecinde papazın dikkatini ve zamanını gerektiren durumlar söz konusudur. Burada ayırt edici nokta, bireyin psikolojik durumu ve sorunlarının daha fazla olmasıdır. Dini danışma ve rehberliğin kurumsal bir hizmet alanı olarak ortaya çıkışı, reform hareketleri ve sanayi devriminin Batı Avrupa ülkelerinin sosyal dokusu ve dini kurumların yapılanması üzerinde yaptığı değişimle doğrudan alakalıdır. Nitekim Katolikler ve özellikle Ortodokslar yeni gelişen psikolojik danışma faaliyetlerinde daha temkinli bir tutum takınırken Protestanlar dini destek ve yardım hizmetlerinde yeni psikolojik teori ve teknikleri kucaklama eğilimi göstermişlerdir. 15. yüzyıldan itibaren oluşan, insana, Tanrı’ya ve âleme bakıştaki farklılaşmanın gerçekleştiği süreç, 18. yüzyılda “aydınlanma” olarak adlandırılan köklü bir değişimi beraberinde getirmiştir. Doğaüstünün doğayla, dinin bilimle, tanrısal buyruğun doğa yasasıyla, din adamlarının filozoflarla yer değiştirmesi ve dini inanca toleransın azalması ile karakterize edilen bu dönemde, din ve maneviyat konusu, psikolojik araştırmalar ve klinik deneyler dışında tutulması gerektiğine inanılan, kişilere özgü, bilim dışı, bilinmez bir özel alan olarak görülmüştür. Psikolojinin bir bilim dalı olarak ortaya çıktığı dönemde bilimsel sahada hâkim olan paradigmanın etkisiyle bilim adamaları her ne kadar din ile sağlıklı bir ilişki kuramadıysa da; özellikle Amerika ve Avrupa’da kilise hizmetleri çerçevesinde “pastoral care” faaliyetlerini yürüten din adamları, modern psikiyatri ve psikoterapi birikiminden etkili bir şekilde yararlanmışlardır. Kilise faaliyetlerinin psikoloji alanındaki gelişmelerden etkilenmesiyle papaz ve rahiplerin dini konulardaki yardım çalışmaları hem kilise içinde hem kilise dışında daha profesyonelce yürütülen faklı bir boyut kazanmaya başlamıştır. Papazların yetiştirilmesinde danışma psikolojisi ve klinik psikolojinin yöntem ve kurallarının kullanılmaya başlamasıyla “pastoral counseling” alanı gelişme göstermeye başlamıştır. Abraham Maslow’un “kendini gerçekleştiren kişiler” hakkındaki araştırmasına kadar (1962) ilgiye layık görülmeyen din ve maneviyat, bu araştırma sonucunda, karşılanması gereken nihai bir ihtiyaç ve önemli bir motivasyon olarak fark edilmiştir. Alanda son yapılan araştırmalar, din ile ruh ve beden sağlığı arasında önemli ilişkilerin olduğunu ortaya koymaktadır. Danışmanlarca, danışanların dini inançlarının danışma sürecine dâhil edilmemesi; danışanın kimliğinin işe yarayan önemli bir bölümünü yok saymakla eş anlamlı kabul edilmektedir. Bu gelişmelerin sonucu olarak bugün başta ABD ve diğer gelişmiş ülkelerde birçok Tıp Fakültesi ve Psikoloji bölümleri, programlarına dini danışmanlıkla ilgili dersler koymaktadır. 20. yüzyılın başından beri Hıristiyan Batı dünyasında uygulanmakta olan pastoral care and counseling faaliyetleri, toplumsal değişmenin küresel etkileri ve gittikçe benimsenen modern yaşamın farklılaşan ihtiyaçlarına bağlı olarak son yıllarda Türkiye’deki akademik çevrelerin ve ilgili kurumların ilgi odağı haline gelmiştir. Dini danışma ve rehberlik, kültürümüzde henüz yabancı bir kavram ve kurumsallaşmamış bir hizmet alanı olarak kabul edilse de; Hz. Peygamber’den (s.a.v) bu yana sürdürülen din hizmetlerinin en önemli bölümünü, özü dini rehberlik olan irşat faaliyetleri oluşturmaktadır. Ancak günümüzde modern psikolojik yardım disiplinlerinin ilke ve yaklaşımlarından destek alan yeni irşat modellerine ihtiyaç vardır. Dini danışma ve rehberlik, amaç, ilke, yöntem ve yaklaşımları ile toplumda oluşan yeni ihtiyaç ve beklentileri karşılamaya yönelik sürdürülen çabalara önemli katkılar sağlayacaktır. (shrink)

Purpose. The purpose of this paper is to investigate the anthropological and socio-philosophical dimensions of human existence of the older age group given the challenges of pandemic threats caused by COVID-19. To this end, it is planned to solve a number of tasks, among which one should distinguish the following: 1) to investigate the manifestations of age discrimination in the context of the social and labor areas of human existence; 2) to focus on the asymmetry of the behavior of society (...) and the state relative to persons of the older age group in the field of healthcare in the context of a pandemic crisis; 3) to represent the anthropological features of changes in the socialization and activity of older people under the current conditions of globalization-pandemic challenges. Theoretical basis. Despite such a broad representation of the age-related issue in public relations, there are still no practical guarantees that would apply to discriminatory aspects of older age groups in various areas of their manifestation. The synergistic evolution of social reality requires substantive analysis of the issue under the current conditions for the transformation of social life, which is affected by globalization crises caused by the pandemic threats of COVID-19. Originality. The stereotypical assumptions underlying legal policy and established social relations are based solely on the application of chronological age. The novelty is in justifying an individual approach to the elderly through the personification of the personal characteristics of a person. The study of anthropological and socio-philosophical dimensions of the existence of a person of the older age group in the face of the challenges of pandemic threats caused by COVID-19 has made it possible to analyze the destructive nature of age discrimination in the context of the social and labor areas of human existence. As well as focus on the asymmetry of the behavior of society and the state in relation to these persons in the field of health care, and emphasize the anthropological features of changes in the socialization and human activity under the current conditions of globalization-pandemic challenges. Conclusions. External threats to human existence call for special attention to the implementation and protection of human rights, freedoms, individual freedoms, and identity. Pandemic threats have transformed all dimensions of human existence, especially for those groups of society that are less socially protected. The pandemic crisis has created additional grounds for discrimination against older people in various areas of human existence. Equalization of persons by age without personifying the personal characteristics of an individual is discrimination on an age basis, which violates the principles of democracy and humanism in the society, leads to stigmatization of the person, is the cause of the anthropological crisis of a person. (shrink)

This article explores the uptake and circulation of ‘transgender’ in academic and philanthropic institutions, as a way of taking seriously Robyn Wiegman’s call for a divergentist approach. In so doing, the article aims to demonstrate the intimate entanglements between non-profit and academic spheres and identity knowledges therein. Taken together, both contexts reveal the messiness and complexities of institutionality, not only as a lived reality for individuals such as philanthropy professionals and academics, but also as an object of study itself.

The tutorial is an expanded and revised English version of the Ukrainian edition. (Filosofiya nauky: navch. posib OM Kuzʹ, VF Cheshko - Kharkiv: KHNEU im. S. Kuznetsya, 2017.). -/- .

Purpose. The article is aimed to substantiate the view on the phenomenon of laughter as a subject of semiotic analysis, which leads to the following tasks: to reveal the possibilities of semiotics application in the study of laughter nature; to analyze the phenomenon of laughter as a cultural and natural phenomenon, as a sign and as an attribute; to consider the place of laughter in culture, which is understood as a sign system. Theoretical basis. The semiotic approach proceeds from the (...) fact that human lives in the world of signs, all the surrounding reality can be interpreted as a sign system. The basic concept of semiotics is the concept of a sign. The theoretical basis of the article is understanding the culture as a sign-symbolic system. Laughter is considered as a phenomenon ontologically rooted in human culture. At the same time, laughter is on the edge of culture. The research is based on the work of semiotic authors, cultural researchers, and the researchers of laughter. Originality. The originality lies in the application of the semiotic method to the research of laughter phenomenon, consideration of the dialectics of natural and cultural, signedness and non-signedness, manifested in the phenomenon of laughter. Conclusions. Laughter is considered as a psychophysiological phenomenon and as a cultural phenomenon. Laughter acts as an emotional manifestation, a physiological reaction, but socially and culturally mediated. In any case, laughter indicates an emotional or cognitive state of a human. Laughter acts as a process and result of the interpretation of a sign, a reaction to a sign. Laughter is a form and a means of communication. Being a natural phenomenon, in the process of social evolution, laughter acquires signedness, is integrated by culture as a sign system, and, at the same time, maintains a connection with nature. Thus, laughter occupies an ambivalent position between nature and culture. In the phenomenon of laughter, the dual state of human is revealed. In laughter, boundaries are blurred, the unity and opposition of natural and cultural, biological and social, soul and body, thought and feeling, sign and attribute are manifested. (shrink)

In the article the problem of transformation of the information received by the user on the Internet into his knowledge is investigated. The paper uses the main special scientific and logical research methods used in the social and humanitarian sciences. At the same time, the methods of systematic and value-worldview analysis of the phenomena of the spiritual world of a person are distinguished by the degree of significance, which allow us to study the problem of the dialectic of knowledge and (...) information on the Internet not in isolation, but in connection with the main phenomena of the spiritual life of people, taking into account the priority of value-worldview structures. The goal of the work is to find a priority factor that provides a higher degree of accuracy in the transformation of information from the Internet into human knowledge. It is shown that the nature of the world wide web to a certain extent complicates the process of translating information coming to a person into his knowledge. It is concluded that the condition for the transformation of information received by the user on the Internet is the cognitive activity of a person, due primarily to the development of its value and ideological sphere. If the cognizing person has sufficiently developed and stable value – ideological foundations of personality, he successfully realizes himself as a developing subject, an active participant in knowledge. On the contrary, insufficiently stable value-worldview sphere can lead to passive perception of information by the individual, adaptation to reality, simplification of personality. Information from the Internet in the most adequate form is transformed into a person’s knowledge on the basis of his own cognitive activity, in the presence of intellectual and volitional capabilities for verifying the information available on the Network. (shrink)