This paper assesses the first-person authority account (FPA) of gender, according to which X's self-identification of what X's gender is, is the final say on what X's gender is, such that if others disagree, they are mistaken. One main reason in support of FPA is respecting X's autonomy—that is, overriding X's self-identification amounts to denying X's autonomy. Ozturk criticizes this view using analogies of religious and patriotic self-identifications, such that there are cases in which someone can permissibly claim that another (...) is not, say, a true Muslim or a true patriot. This implies that there might also be cases of permissible rejections of gender self-identification. Ozturk offers instead the negotiative theory of identity, according to which it is permissible to reject a self identification as long as three constraints are satisfied: no harm is done to the self-identifier, and their privacy and dignity are not violated. (This essay is a slightly revised version of that found in the 7th edition of The Philosophy of Sex.). (shrink)

The main aim of this article is to discuss both the concept of secularism among the Ottoman intellectuals and the principle of secularism during the period of the Turkish Republic based on ideas rather than practice. We can analyze “secularism in Turkey” in two separate periods of time: First, “The Ottoman Empire and Secularism” which discusses the ideas of secularism before the foundation of the Turkish Republic, and second “A Brief Analysis of the Turkish Republic and the Principle of Secularism” (...) in which the idea of secularism related to the ideology of the state in the course of the Turkish Republic are shortly examined. In this article, we generally state the consistent development of secularism practiced in Turkey. (shrink)

Zaman, düşünce tarihinde üzerinde çokça tartışılmış ve muhtelif tanımlamaları yapılmış bir kavramdır. Bu makale de zamanın tanımlamasından ziyade onun üzerinde özellikle an kavramı merkezli bir düşünce etkinliği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bilhassa zaman ve an kavramları arasındaki farka değinilmiştir. Zamanın hareketin olduğu yerde var olduğunu, anın ise hem hareketin hem de durağanlığın olduğu her yerde karşımıza çıktığını belirterek zamanın akışkan hayatı ölçülebilir kılma çabasında var oluşuyla, anın ise bu akışkanlığın her safhasında var olduğuna temas edilmiştir. Aynı zamanda anın varoluş ile mütemadiyen (...) yan yana olduğu, algılanışının ise bireylerin tecrübeleriyle zuhur ettiği görüşü ortaya konulmuştur. An’ın insan tecrübesiyle anlam kazanması ve insanın anı nasıl değerlendirmesi gerektiği hususunda konu, kanaatimizce Asr Suresi ve Hz. Peygamberin (s.a.v) buyruğu ile temellendirilmiştir. Bahsi geçen konu, çeşitli filozofların görüşleri ile de desteklenmiştir. Daha sonra makalemizde modern düşüncenin insanı anı kaliteli yaşamaktan ziyade daha iyi gelecek vaadiyle kaygı ve huzursuzluğa sevk ettiğini ifade ettik. Makalemizin sonunda ise İslam’ın bu modern düşüncenin aksine insana akışkanlık içerisinde yaşarken anın kendisine sunduğu akışkanlığın her bir aşamasını en güzel şekilde değerlendirmesini emrettiği ve onu değerli bir maden gibi tavında işlemesi gerektiği mesajıyla sonuçlandırdık. (shrink)

The aim of this study is to determine the use of the blackboard by teachers of Islamic Culture and Ethics. For this purpose, the views and practices of the teachers regarding the use of the blackboard were examined. The study is important as it was conducted through a combination of interviews and observations and contributes to the literature on the subject. A case study design, which is one of the qualitative methods, was used in the study. The study was conducted (...) with nine Islamic Culture and Ethics teachers selected through purposive sampling method in the center of Bitlis province and in six middle schools. A semi-structured interview form and an observation form developed by the researcher were used as data collection tools in the study. The data obtained from the interviews and observations were analyzed for content and presented in table format and interpreted. The study findings reached themes related to blackboard usage education, usage purpose, usage principles, usage self-efficacy, usage frequency, and usage problems. As a result, the teachers considered themselves sufficient in terms of blackboard usage and had not participated in any training related to blackboard usage. Teachers used the blackboard mainly to add visuality to the lesson, attract attention, provide instant additional and summary information, ensure permanence of knowledge, and activate teachers and students. Teachers frequently used the blackboard in their lessons. However, since teachers used the blackboard without paying attention to usage principles and in an unplanned manner, they encountered various problems related to classroom management such as noise, disinterest, and time loss, and could not benefit from the blackboard at a sufficient level. Nevertheless, it was observed that teachers' use of the blackboard in class added visuality and liveliness to the lesson, attracted the attention and interest of the students, supported teacher explanations, facilitated lesson follow-up, provided a common working area for teachers and students, and supported other educational tools used in the lesson. It is recommended that in-service trainings based on effective use of the blackboard be provided to teachers by experts in the field. (shrink)

Bu çalışmanın amacı, İmam Hatip Lisesi öğrencilerinin İmam Hatip Lisesi, İmam Hatip Lisesi meslek dersi öğretmeni ve İmam Hatip Lisesi idaresine ilişkin algılarını metaforlar yoluyla tespit etmektir. Araştırma, nitel araştırma desenlerinden fenomenolojik (olgubilim) desende tasarlanmıştır. Amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme yoluyla belirlenen çalışma grubu, 2018-2019 eğitim öğretim yılında 5 farklı İmam Hatip Lisesinde 9. ve 12. sınıfta öğrenim gören 412 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri katılımcıların, “İmam Hatip Lisesi…gibidir; çünkü…”, “İmam Hatip Lisesi Meslek dersi öğretmeni… gibidir; çünkü…”, “İmam Hatip Lisesi idaresi…gibidir; (...) çünkü…” cümlelerini tamamlamaları yoluyla toplanmıştır. Elde edilen verilerin analizinde tümevarımcı içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. İçerik analizi sonucu oluşturulan temalar/kategoriler SPSS programında frekans, yüzde ve çapraz tablo olarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucuna göre, öğrencilerin “imam hatip lisesi” ile “imam hatip lisesi meslek dersleri öğretmenlerine” ilişkin algılarının olumlu olduğu, fakat İmam Hatip Lisesi idarecilerine ilişkin algılarının ise olumsuz olduğu belirlenmiştir. Bunun yanında erkek öğrencilerin, imam hatip ortaokulundan mezun öğrencilerin ve 9. Sınıf öğrencilerinin metaforik algılarının daha olumlu olduğu görülmüştür. Özet: Bu çalışmanın temel amacı, İmam Hatip Lisesi öğrencilerinin İmam Hatip Lisesi, İmam Hatip Lisesi meslek dersi öğretmeni ve İmam Hatip Lisesi idaresine ilişkin algılarını metaforlar yoluyla tespit etmektir. Türk eğitim sistemi içerisinde yer alan İmam Hatip Liseleri 1924 yılında açılmış, hem mesleğe hem de yükseköğretime öğrenci yetiştiren bir ortaöğretim kurumudur. Öğretim programında yer alan derslerin ortalama %40’ı dini mesleki dersler, %60’ı ise kültür derslerinden oluşmaktadır. Meslek derslerini meslek dersleri öğretmenleri vermektedir. Bu okulların yönetiminde, meslek dersi öğretmenlerinin yanında farklı branşlara ait idareciler de bulunmaktadır. Türkiye’de 2018-2019 eğitim öğretim yılı itibariyle ortaöğretime devam eden öğrencilerin %11’i bu okulları tercih etmektedir. Bu araştırma, nitel araştırma desenlerinden fenomenolojik (olgubilim) desende tasarlanmıştır. Amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme yoluyla belirlenen çalışma grubu, 2018-2019 eğitim öğretim yılında 5 farklı İmam Hatip Lisesinde 9. ve 12. sınıfta öğrenim gören 412 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri nitel araştırmada veri toplama tekniği olarak kullanılan metaforlar yoluyla toplanmıştır. Araştırmanın verileri katılımcıların, “İmam Hatip Lisesi…gibidir; çünkü…”, “İmam Hatip Lisesi Meslek dersi öğretmeni… gibidir; çünkü…”, “İmam Hatip Lisesi idaresi…gibidir; çünkü…” cümlelerini tamamlamaları yoluyla elde edilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde tümevarımcı içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. İçerik analizi sonucu oluşturulan temalar/kategoriler (olumlu-olumsuz) SPSS programında frekans, yüzde ve çapraz tablo olarak analiz edilmiştir. Araştırmada, öğrencilerin, İmam Hatip Lisesine ilişkin 140, meslek dersi öğretmenlerine ilişkin 147, idarecilere ilişkin 161 metafor ürettikleri görülmüştür. Ürettikleri metaforların analiz edilmesi sonucunda, temelde olumlu ve olumsuz olmak üzere iki kategoride toplandığı anlaşılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin ortalama üçte ikisi (%63,3) İmam Hatip Lisesine ilişkin olumlu metafor (93) üretirken, üçte biri (%36,7) ise olumsuz (47) metafor üretmiştir. Olumlu olarak üretilen metaforlar içerisinde en sık tekrarlanan metaforların “Evimiz (33/%8,01)”, “Aile ( 24/% 5,83) ve “Kur’an Kursu (14/%3,40)” metaforlarının olduğu; olumsuz olarak en sık tekrarlanan metaforların ise “Cezaevi/hapishane (76/%18,45)”, “Düz lise (12/%18,45)”, “Kötü bir yer (6/%6)” şeklinde olduğu görülmüştür. Bu bulgulara göre öğrencilerin yarıdan fazlasının İmam Hatip Lisesine ilişkin olumlu metaforik algıya sahip oldukları söylenebilir. Araştırmada kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre İmam Hatip Lisesini daha fazla olumsuz algıladıkları görülmüştür. Araştırmaya katılan öğrencilerin dörtte üçü (%77,4) meslek dersi öğretmenlerine ilişkin olumlu (98) metafor üretirken, beşte birlik kısmın (%22,6) ise olumsuz (49) metafor ürettikleri belirlenmiştir. Olumlu olarak üretilen metaforlar içerisinde en sık tekrarlanan metaforların “İyi biri (34/%8,25)”, “Abla-abi (32/%7,77)”, “Aile (31/%7,52)”, metaforlarının olduğu; olumsuz olarak en sık tekrarlanan metaforların ise “Kötü biri (10/%2,42)”, “Diğer öğretmen (7/%1,70)”, “Sıkıcı (6/%1,46)” şeklinde olduğu görülmüştür. Bu bulgu öğrencilerin büyük çoğunluğunun meslek dersi öğretmenlerine ilişkin olumlu metaforik algıya sahip olduğunu göstermektedir. Araştırmaya katılan öğrencilerin üçte biri (%35) idarecilere ilişkin olumlu (67) metafor üretirken, üçte ikisinin (%65) ise olumsuz (94) metafor ürettikleri belirlenmiştir. Olumlu olarak üretilen metaforlar içerisinde en sık tekrarlanan metaforun “Aile (22/%5,34)”, “İyi biri (14/%3,40))”, “Disiplinli (7/%1,70)” metaforlarının olduğu; olumsuz olarak en sık tekrarlanan metaforların ise “Gardiyan (32/%7,77)”, “Aşırı disiplinli (30/%7,28)”, “Kötü (30/%7,28)” şeklinde olduğu görülmüştür. Öğrencilerin oluşturduğu diğer metaforların “diktatör, baskıcı, polis, hapishane, hapishane müdürü, sert, baskıcı baba, mahkeme salonu, komutan, dedektif, askerlik” gibi baskı ifade eden metaforlar olması dikkat çekicidir. Bu veriler idarecilerin öğrencilerin yarıdan fazlası tarafından olumsuz olarak algılandığı; idarecilerin öğrencilerin zihninde baskı yapan eğitimci imajı bıraktığı söylenebilir. Araştırmada kız öğrencilerin (%77) erkek öğrencilere (%41,3) göre okul idaresini daha fazla olumsuz algıladıkları görülmüştür. Sonuç olarak, İHL öğrencilerinin okullarına ve meslek dersi öğretmenlerine ilişkin metaforik algılarının olumlu yönde olduğu, fakat okul idarecilerine karşın olumsuz olduğu görülmektedir. Bu bağlamda öğrencilerin idareci algıları üzerine farklı çalışmaların yapılması gerektiği söylenebilir. (shrink)

Bu yazıda Althusser’in Hegel-Marx ilişkisi hakkındaki tezleri ele alınacaktır. Bu tartışmanın yürütülmesi için, ilk olarak giriş mahiyetinde 1930’larda Fransa’daki Hegel alımlaması ve bunun Marxizm üzerindeki etkileri ele alınacaktır. İkincil olarak Althusser’in erken Hegel okuması üzerinde durulacaktır. Takip eden bölümde, Althusser’in Hegelci Marxizmlere getirdiği eleştiriler işlenecektir. Sonrasında Althusser’in dönemin Hegelci Marx okumasına karşı geliştirdiği alternatif düşünce ortaya konulacaktır. Sonuç bölümünde Althusser’in Hegel-Marx ilişkisine dair getirdiği yorum tartışılarak, Marx’ın düşüncesinde Althusser’in iddia ettiği türden keskin bir epistemolojik kopuşun olmadığı iddia edilecektir.

Corporeality: Emergent consciousness within its spatial dimensions develops our understanding of what we can experience through our bodies in relation to the space around us. Rather than considering architecture as being about manifestation and mediation of fixed meanings, the book focuses instead on architectural space as a field that envelopes us incessantly, intimately, and affectively. We are in immediate contact with that space, and the way we relate to it determines how we are able to grasp the realities of the (...) social and material worlds around us. This enquiry considers architectural space and its impact on and relation to us from a range of disciplines and perspectives, leading from space to sense and to sensibility. The theatre becomes a central point of reference on this journey, allowing us to understand how space “works” by linking concrete spatial conditions to corresponding “forms of experience”. It allows showing how the ways we feel, think, and act emerge from within the rich texture of the pre-conscious and non-contemplative. That texture is induced and nourished by our bodily encounters with space. Offering a view of how immediate experience is generated in the body, this book enhances empirical research into the links between space, body, experience and consciousness. Maya Nanitchkova Öztürk is Associate Professor in Theory and Criticism of Architecture. Her academic interests and publications focus on space-body relationships and experience of space/place, as grounds for developing analytical methodologies and interdisciplinary links in discourse, and teaching. She works at Bilkent University (Ankara), Faculty of Art, Design and Architecture, Department of Interior Architecture and Environmental Design. She is on the editorial boards of ISI journal Space and Culture, and the web-journal Consciousness, Literature and the Arts. (shrink)

Ibn Djuljul from Andalusia who wrote in the Western Islamic World and Nadīm from Baghdād who wrote in the Eastern Islamic World, give information about lots of physicians and translators in their books that contributed significantly to history of science. Both authors write their books at same time or very close time. Sometimes they offer similar information, but sometimes they provide different information. -/- One of the physicians whom Ibn Djuljul mentioned in his book, Māsarjawayh lived at the times of (...) Umayyads. Nadīm gives information about Māsarjīs who lived at the times of Abbāsids. However, in the course of centuries, some authors combined the knowledge about these two people by giving reference to Ibn Djuljul’s and Nadīm’s work and represented as the same person. Accordingly, most of the modern scholars mentioned the two authors as a substitute. -/- This paper wants to keep track of this confusion and wants to clarify whether Māsarjawayh who was mentioned by Ibn Djuljul and Māsarjīs who was told by Nadīm are the same person or not. (shrink)

What was the point of view of the Ottoman thinkers or scholars in general to philosophy and in particular to subjects of the philosophy of religion and to philosophers? In Ottoman, what was the existence and level of philosophy according to the other sciences? These kinds of questions have been frequently asked by those who deal with philosophy. The answers given to these questions are as important as at least the questions. To discuss such an important subject, what we need (...) is to accept scientific issues as basis. To answer these questions together with a different motivation which is far from scientific methods may lead us to a vicious circle. The first thing of this kind of scientific attitude is to examine the Ottoman thinkers’ studies and try to understand them. General aim of this article is to shed a light to these discussions and in particular, to understand the approach of Harputlu Ishak Efendi to some issues of the philosophy of religion and his attitude towards some philosophers. (shrink)

Anthony Kenny asserted that none of the traditional arguments regarding the existence of God can be taken as evidence and that the traditional concept of God is inconsistent in every case. Kenny, who identifies himself as agnostic, believes that it’s not possible to know the existence of God. However, he also dismisses the claims which state that it’s possible to know the non-existence of God. On the other hand, asserting that it’s impossible to know the God, Kenny thinks that the (...) concept of God is the single greatest creation of human imagination and for this reason alone is enough for humans not to be indifferent to this concept. Moreover, he states that although the existence or absence of God cannot be known, belief in God is a rational belief. Kenny's basic assertions are that the arguments put forward to claim knowing God are not persuasive and that it is a mistake to acknowledge agnosticism as a diluted form of atheism. Furthermore, according to him, since neither theists nor atheists can prove their claims, agnosticism is the most rational approach. Kenny, who considers that talking to God must remain metaphorical, states that anthropomorphism also has its own limits and it can only be applied up to a certain point. (shrink)

Universities regulate speech in various ways. How should we assess when such restrictions are justified, if they ever are? Here, we propose an answer to this question. In short, we argue that we should think about speech restrictions as being like acts of war, and so should approach their justification using just war theory. We also make some suggestions about its implications. For instance, one of the jus ad bellum requirements for a just war is that you have a reasonable (...) hope of success; you shouldn’t enter or continue a war unless you’ve got good reason to think that your objectives are achievable. We offer some reasons to think that many speech restrictions fail to pass this test in our current political climate: we are too far from the kind of society that universities hope to create via speech restrictions, and in employing them, they only exacerbate the problems they’re trying to solve. (shrink)

Davidson, özellikle semantik metafor kuramlarına karşı eleştirel bir yaklaşım geliştirir. Ona göre metafor, bu kuramların aksine, tek anlamlı olarak kabul edilmelidir. Bunun için ifadeleri, anlamla ve kullanımla ilgili olarak ikiye ayırır. Metafor tek anlamlı ve açıkça yanlış bir ifadedir. Fakat birisi, çoğunlukla, doğru olduğuna inandığı ifadeler dile getirme eğilimindedir. Bu nedenle, bilerek yanlış bir ifade dile getirmek anlamla değil; kullanımla ilgili olmalıdır. Metaforlar yanışlıklarından dolayı kullanımla ilgilidir ve muhatapta dürtmeye benzer bir etki ortaya çıkarırlar. Bu etkinin bir neticesi bazı karşılaştırmalar (...) yapmak ve bazı benzerlikler bulmak olabilir. Ancak bunlar, anlamadan sonra gerçekleşen şeyler olduğu için anlamsal olmayacaktır. Dolayısıyla Davidson, metafor ifadelerin bilişsel, anlamsal ve önermesel olmadıklarını düşünür. Ayrıca metaforları eksiltilmiş benzetme olarak gören kuramların görüşlerini kabul etmez. Metaforla ilgili, sınırlı olumlu tanımlarından birisi ise Wittgenstein’ın tavşanördek görseline (T-Ö kafası) dayanır. Buna göre, metaforlar bir şeyi görmeyi değil ama bir şeyi, başka bir şey olarak-görmeyi sağlar. Dolayısıyla olarak-görme metaforu açıklamak için iyi bir yoldur. Bu çalışmada, Davidson’ın metafor kuramının ana hatlarını verdikten sonra, onun üç önemli özelliği bağlamında bir inceleme yapacağım. İlki, metaforla benzetme/benzerlik ilişkileri ve bunlarla ilgili sorunlardır. Diğeri metaforu olarak-görme ile açıklamanın sorunlarıdır. Sonuncusu ise metaforun tek anlamlı olduğu savıyla ilgilidir. Bu savın sorunlu yanlarına rağmen, semantik ve pragmatik metafor kuramları kadar iyi çalışan bir özellikte olduğunu göstermeye çalışacağım. Bununla birlikte, çoğunlukla, Davidson’ın kendi anlam kuramıyla ve başka metafor kuramlarıyla ilişkileri de göstermeyi deneyeceğim. (shrink)

The aim of this study was to develop an Administrative Ethical Behaviour Scale (AEBS) and to determine whether nurses found their head nurses’ behaviours ethical and to reveal head nurses’ ethical and unethical administrative behaviour. It was conducted on 264 nurses working in five state hospitals in Trabzon, Turkey. Content validity index of the scale was 0.87, item-to-total correlations ranged from 0.50 to 0.81 and Chronbach Alpha was 0.98. The scale included five subscales, i.e. truthfulness and honesty, liabilities and supremacy (...) of laws, rights and freedom, good human relationships and humanism, justice and equality. Overall, head nurses’ behaviour was considered ethical by nurses; however, their behaviour in terms of justice and equality, good human relationships and humanism was not found ethical. Positions, satisfaction with head nurses’ behaviour and frequency of contact with them affect nurses’ opinions. (shrink)

The first-person authority view (FPA) is the current dominant view about what someone’s gender is. According to FPA the person has authority over her own gender identity; her sincere self-identification trumps the opinions of others. There are two versions of FPA: epistemic and ethical. Both versions try to explain why a person has authority over her own gender identity. But both have problems. Epistemic FPA attributes to the self-identifier an unrealistic degree of doxastic reliability. Ethical FPA implies the existence of (...) an unreasonably strong and unqualified obligation on the part of others not to reject the person’s identification. This essay offers an alternative: the negotiative theory of identity. Unlike epistemic FPA, the negotiative theory doesn’t presume the reliability of self-directed beliefs. Unlike ethical FPA, the negotiative theory doesn’t imply an obligation not to reject. Instead, it contends that an act of rejection is morally permissible if and only if it respects three ethical and epistemic constraints. In doing so, the negotiative theory combines the strengths and avoids the weaknesses of both versions of FPA, and gives us substantive insight into how far first-person authority reaches in terms of grounding rights and obligating others. (shrink)

This study aims to explore the influence of workplace bullying incidences on both targets and bystanders with respect to their perceptions of organizational justice and organizational citizenship behavior. Responses from 288 white-collar public employees revealed that one third of the participants stated themselves as being exposed to workplace bullying behavior in the last six months. As hypothesized, findings support the view that workplace bullying experience plays a significant negative role in organizational justice and citizenship behavior perceptions. Moreover, a significant negative (...) effect is also found on justice perceptions and citizenship behavior of bystanders. Subjective evaluations did not reveal a significant effect in both cases. (shrink)

Zaman, düşünce tarihinde üzerinde çokça tartışılmış ve muhtelif tanımlamaları yapılmış bir kavramdır. Bu makale de zamanın tanımlamasından ziyade onun üzerinde özellikle an kavramı merkezli bir düşünce etkinliği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bilhassa zaman ve an kavramları arasındaki farka değinilmiştir. Zamanın hareketin olduğu yerde var olduğunu, anın ise hem hareketin hem de durağanlığın olduğu her yerde karşımıza çıktığını belirterek zamanın akışkan hayatı ölçülebilir kılma çabasında var oluşuyla, anın ise bu akışkanlığın her safhasında var olduğuna temas edilmiştir. Aynı zamanda anın varoluş ile mütemadiyen (...) yan yana olduğu, algılanışının ise bireylerin tecrübeleriyle zuhur ettiği görüşü ortaya konulmuştur. An’ın insan tecrübesiyle anlam kazanması ve insanın anı nasıl değerlendirmesi gerektiği hususunda konu, kanaatimizce Asr Suresi ve Hz. Peygamberin (s.a.v) buyruğu ile temellendirilmiştir. Bahsi geçen konu, çeşitli filozofların görüşleri ile de desteklenmiştir. Daha sonra makalemizde modern düşüncenin insanı anı kaliteli yaşamaktan ziyade daha iyi gelecek vaadiyle kaygı ve huzursuzluğa sevk ettiğini ifade ettik. Makalemizin sonunda ise İslam’ın bu modern düşüncenin aksine insana akışkanlık içerisinde yaşarken anın kendisine sunduğu akışkanlığın her bir aşamasını en güzel şekilde değerlendirmesini emrettiği ve onu değerli bir maden gibi tavında işlemesi gerektiği mesajıyla sonuçlandırdık. (shrink)

Ed Gein was a serial killer, grave robber, and body snatcher who made a lampshade from human skin. Now consider the detective who found that lampshade. Let's suppose that he would never want to own it; however, he does find that he wants a synthetic one just like it – a perfect replica. We assume that there is something morally problematic about the detective having such a replica. We then argue that, given as much, we can reach the surprising conclusion (...) that it's morally problematic to consume realistic fake-meat products. After explaining why we might the detective's replica lampshade morally problematic, we clarify the analogy between the replica and fake meat products. Then, we defend it against a number of objections, the most notable one being we can sever any association between fake meat and the real stuff without moral cost. We conclude by pointing out that our argument generalises: if it works, then there is something morally problematic about many fake animal products, including fake leather and fur. (shrink)

Bu çalışma, Aristoteles ve Platon özelinde, “poiēsis” fiilinin iki farklı tarzda kavramsallaştırmasından doğan yapıca uzlaşmaz iki “tragedya” anlayışını irdeleme amacı taşımaktadır. Bunun için, Peri Poiētikēs Tekhnēs ile Politeia metinleri yol gösterici olarak seçilmiştir. Tartışmamızı “mimēsis” bağlamına yerleştirerek, bir yandan “poiēsis” etkinliğine diğer yandan ise “poiēsis” etkinliğinin gerçekleştiricisi olan “poiētēs”e yönelip, bu kavramların bahsedilen iki filozofun “sanat” ve “felsefe” kavrayışlarındaki yerini açmayı deniyoruz. Bu denemeyi ise tragedya bağlamında karşımıza çıkan fâil, fiil, münfâil hâl ve seyirci mefhumları üzerinden derinleştirmeye çalışıyoruz. Böylece, sunduğumuz (...) eleştirel değerlendirmelerden hareketle, aslında Aristoteles’in değil, fakat Platon’un “sanat”ın bir “tekhnē ” ve “poiētikē ” olarak asıl anlamını yakalamış olabileceğine dair bir ipucu bırakıyoruz. (shrink)

Despite the apparent lack of any cultural and religious connection between Kierkegaard and Iqbal, their philosophical and religious concerns and their methods of dealing with these concerns show certain parallels. This book provides a Kierkegaardian reading of Muhammad Iqbal's idea of becoming a genuine Muslim. It reflects on the parallels between the philosophical approaches of Kierkegaard and Iqbal, and argues that, though there are certain parallels between their approaches, there is a significant difference between their philosophical stances. Kierkegaard was concerned (...) with developing an existential dialectics; Iqbal, however, focused mostly on the identification of the problems of the modern Muslim world. As a result, Iqbal's idea of becoming a genuine Muslim - the practical aspect of his thought and one of the most central issues of his philosophy - seems to be unclear and even contradictory at points. This book therefore uses the parallels between the two philosopher's endeavours and the notions developed by Kierkegaard to provide a strong hermeneutical tool for clarifying where the significance of Iqbal's idea of becoming a Muslim lies. By bringing together two philosophers from different cultural, traditional and religious backgrounds, this book will appeal to students and scholars of Comparative Politics, Contemporary Islamic Philosophy and the Philosophy of Religion. (shrink)

Advances in medical technology and information have facilitated clinical practices that favourably affect the success rates of treatment for diseases. Regenerative medicine has been the focus of the recent medical agenda, to the extent of fundamentally changing treatment paradigms. Stem cell practices, their efficacy, and associated ethical concerns have been debated intensively in many countries. Stem cell research is carried out along with the treatment of patients. Thus, various groups affected by the practices inevitably participate in the discussions. In addition (...) to discussions based on avoiding any harm, providing benefits and respecting personal autonomy and justice, problems arise owing to the lack of legal regulations for stem cell research and practice. The dimensions of the problems vary in the developing countries, with widespread use of advanced medical technology but with lack of sources allocated for healthcare, dominance of paternalistic physician–patient relationships and failure to achieve a sufficient level of awareness of patients’ rights. This article discusses the current situation of stem cell practices within the context of regenerative medicine in Turkey and ethical concerns about some of the legal regulations, such as the Regulation for Umblical Cord Blood Banking and Guidelines for Non-embryonic Stem Cell Study for Non-clinical Purposes directing the research on this issue. (shrink)