In this article are mentioned the educational history, institutions and activities of the Mountain Jews living in Azerbaijan in private religious schools and state schools in the period after the independence of the Tsarist Russia, the Soviet Union and Azerbaijan. In addition mentioned, the Religious Education Centers whic established by the Mountain Jews by their communities in the 19th century Tsarist Russia and the secular schools of the state. In the religious schools called Talmudhuna and Nobuhunde, mostly male students were (...) educated by rabbi, reznik and religious teachers. With the opening of modern style schools, Mountain Jewish children in many regions of Tsarist Russia started to enroll in these schools. While mostly male students were enrolled in these schools, girls received religious and traditional education in their families. During the Soviet Union, Religious Education Centers were completely closed, only public schools continued education. Enrollment and attendance at schools has been made compulsory. Mountain Jewish children continued their education in public schools like the children of other nations. After Azerbaijan gained its independence, Mountain Jews continued to receive education in public schools and gained the right to open their own religious education institutions. In this new period, Mountain Jews expanded their opportunities by opening new educational institutions, especially in Baku and Quba cities, with the support of the Azerbaijan State and the help of their coreligionists in other countries. Mountain Jewish children in these cities receive education in both public and private religious schools. (shrink)

Bu makale Sovyet tarihçiliğinde milliyetler meselesini ve bağlantılı olarak tarih yazımındaki değişimleri incelemektedir. Sovyetler Birliği’ndeki politik, sosyal, iktisadi ve askeri değişimler ve kırılmalar tarihsel çalışmaların ve tarih yazımındaki milliyetlere yönelik söylemin değişmesine neden olmuştur. Diğer bir deyişle, söylem değişimleri siyasi gelişmeleri takip etmiş ve siyasi önceliklere göre değişmiştir. Sovyet tarih yazımında dönemselleştirme, Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nin yerel milliyetçiliklere yönelik politikalarını nasıl değiştirdiğine ve buna uygun olarak Sovyet tarihçiliğinin milliyetler meselesiyle ilgili söylemlerindeki değişime atıf yapmaktadır. Sovyet tarih yazımında milliyetler meselesi kapsamındaki (...) tartışmalar, yerli halkların, yani Rus olmayanların, Çarlık Rusya’sı yönetimine nasıl yaklaşacakları, kendi geçmişlerine, tarihlerine, kahramanlarına, onların eylemlerine ne kadar odaklanacakları, tarihi ve milli şahsiyetleri ne kadar yüceltecekleri, Çarlık yönetiminin sömürgeci olup olmadığı ve Rus Çarlığına karşı yapılan isyanların gerici mi yoksa ilerici mi olduğu gibi konuları içermektedir. Bu gibi konular Stalin dönemi Orta Asya Sovyet tarihçiliğine egemen olmuş ve merkezin politikaları değiştiğinde tarihçiler de görüşlerini siyasal değişimlere uydurup güncellemişlerdir. 70 yıllık Sovyetler Birliği deneyimi birçok konuda olduğu gibi tarih yazımında da birbiriyle uyuşmayan farklı eğilimleri içermiş, bir dönem Rus milliyetçiliği baskı altında kalır yerel milliyetçiliklerin gelişmesine izin verilirken takip eden dönemde ise yerel milliyetçilikler baskıdan payına düşeni almıştır. 1930’lardan itibaren Türkistan gibi Sovyetler Birliği’nin bazı bölgelerinde birleştirici tarih anlatısı yasaklanıp Orta Asya halklarının ortak bir geçmiş algısına sahip olması engellenirken ülkenin batısında Slav halkları açısından tam tersi bir politika izlenmiştir. (shrink)

XIX. Yüzyılın sonları ve XX. yüzyılın başlarında Azerbaycan'da entelijansiya arasında milli bilinç ortaya çıkmış olsa da Sovyet dönemiyle birlikte bu süreç kesintiye uğramış ve toplumsal tabana yayılamamıştır. Sonuç olarak, var olan “Müslüman Kimliği”, Azeri toplumu için temel bir kimlik bağı olarak varlığını sürdürmeye devam etmiştir. Entelijansiyanın tasfiyesi ile birlikte, kullandıkları sloganlar ve milliyetçi semboller de ortadan kalkmış, Türk milliyetçiliği Azerbaycan'da bir ideoloji olarak varlığını koruyamamıştır. Sonuç itibariyle, politik-ideolojik milliyetçilik ve onun sloganları, milli bilinci canlı tutma imkanından yoksun bırakılmıştır. Bu makalede, (...) Sovyet Azerbaycan'ında milli bilinci besleyen temel faktörün İslâm ve Müslüman kimliği olduğu savunulmaktadır. Komünist rejim İslam’ın entelektüel ve ideolojik boyutlarını en aza indirmeyi başarmasına rağmen, kültürel norm ve yaşam tarzı haline gelen unsurlarını aşındırma konusunda başarısız kalmaktaydı. Sovyet Azerbacan’ında Müslüman olmak Azeri toplumunun bir üyesi olmak ve söz konusu toplumun yaşam tarzına bağlılık olarak algılanmaktaydı. Nitekim, Azerbaycan'da “Müslüman” tanımının göndermede bulunduğu yaşam tarzı Azeri toplumunu çevredeki -Ruslar, Ermeniler ve Gürcüler- toplumlardan ayıran temel faktör olmuştur. Bu anlamda, ortak yaşam tarzına ve kültürel normlara atıfta bulunan İslam, Sovyet döneminde Azeri toplumunun özdeşlik duygusunu pekiştirerek milli bilinci canlı tutmuştur.ÖzetBu çalışma Sovyet döneminde Azerbaycan’da İslam kimliğinin ve İslamî yaşam tarzının milli bilincin sürüdürülmesindeki rolü üzerine yoğunlaşmaktadır. Çalışmanın temel iddiası milli bilincin varlığını sürdürmesinde Müslüman kimliğinin ve İslami yaşam tarzının etkili olduğudur. Bu iddianın doğruluğunun kanıtlanması için belli tarihsel dönemde gerçekleşen, siyasi, toplumsal, demografik ve kültürel konularla ilgili analizler yapılmaktadır. Bu bağlamda XIX. yüzyılın ikinci çeyreğinden itibaren Rusya’nın işgali, milletleşme süreci ve arkasından yaşanan sovyetleştirme süreci Müslüman kimliği ve İslamî yaşam tarzi bağlamında ele alınmaktadır. Söz konusu dönem istatistiki kaynaklar, istihbarat raporları, propaganda kitapları, ve dönem üzerine yapılan akademik araştırmalar ışığında ele alınmış ve üzerine yorumlar yapılmıştır. XIX. Yüzyıla kadar siyasi ve kültürel açıdan İran’ın etkisi altında bulunan şimdiki Azerbaycan bölgesi Rusya İmparatorluğu tarafından işgal edilince bölge halkı ilk kez Hıristiyan yöneticilerin yönetimi altına girmiş oldu. Bölgedeki dayanaklarını güçlendirmek için Çar yönetiminin bölgeye yoğun bir şekilde Ermeni ve Rus nüfusu göç ettirmesi sonrasında ise Azerbaycan’daki Müslüman halk kendini ilk kez Hıristiyan topluluklarla çevrelenmiş olarak buldu. Hep kendisi gibi Müslüman olan toplumun bir parçası olan Azerbaycan toplumu Ruslardan, Ermenilerden ve Gürcülerden oluşan Hıristiyan toplulukların ortasında kendi kimliğini yeniden tanımlamak durumunda kaldı. Çar yönetiminin Azerbaycan’a göç ettirilen Ermeni ve Ruslar’a hem yasal olarak hem de uygulamalarda bir dizi ayrıcalıklar tanıması Azerbaycan Türklerinin kendilerini toplumsal, kültürel, ekonomik ve siyasi açıdan Hıristiyan baskısı altında hiss etmelerine neden olmuştur. Söz konusu baskı ve kayırmanın 1905 ve 1918 yıllarında Azerbaycan Türkleri ile Ermeniler arasında patlak veren çatışmalarda daha yoğun bir şekilde hiss edildiği görülmektedir. Yaşadığı tecrübeler Azerbaycan Türklerini dışlanma nedeni olan kimliklerini, yani Müslüman kimliğini, çevresinde bulunan gayri-muslim topluluklara karşı sahiplenmelerini sağlamıştır. XX. Yüzyılın başında toplumsal gelişimi sağlamak üzere halkın milli bilincini geliştirmeye yönelik faaliyetlerde bulunan, aynı zamanda Müslüman kimliğini de sahiplenen entelejensiya ve burjuvazi kesimi oluşmuştu. Bu süreç 1918 senesinde Azerbaycan’da, türkleşmeyi, çağdaşlaşmayı ve İslamlaşmayı simgeleyen mavi, kırmızı ve yeşil renkleri biraraya getiren bayrağı bulunan Cumhuriyetin kurulması ile sonuçlandı. Fakat cumhuriyet varlığını sadece 23 ay sürdürebildi ve 1920 yılında gerçekleşen sovyet işgali ile birlikte Azerbaycan’da milliyetçi ideoloji, onun idelogları ve sembolleri tamamen tasfiye edilerek yoğun bir şekilde sovyetleştirme politikaları uygulanmaya başladı. Sovyet döneminde milliyetçilik ideolojik düzlemde ortadan kalkmış olsa bile, halkın homojenleşmesini sağlayan, ulus devlete mahsus bir dizi donanımlar sağlandı. Sovyet versiyonunda olsa bile, milli bir devlet aygıtı, milli sınırlar, milli tarih, milli eğitim sistemi oluşturuldu. Neticede aynı dili, aynı tarih bilincini, aynı sınırları paylaşan fakat milli bir ideolojiden yoksun olan bir millet meydana geldi. İdeolojik milliyetçiliğin tehlikeli bir girişim (perilous venture) olduğu Sovyet Azerbaycanı’nda kültüre ve yaşam tarzına dayanan kültürel bir milliyetçilik gelişti. Kültürel milliyetçilik halkın dilini, tarihini ama özellikle de yaşam tarzını savunan bir tutum olarak Sovyet Azerbaycan’ında gelişme gösterdi. Bütün bunlar, yani kültürel özellikler ve yaşam tarzı Azerbaycan toplumunu kendini çevre toplumlarından –Ruslardan, Ermenilerden ve Gürcülerden– ayırdığı başlıca niteliklerdi. Bu bağlamda Sovyet Azerbaycan’ında milliyetçi ve vatansever olmak Azerbaycan toplumunun kültürüne ve yaşam tarzına sahip çıkmak anlamına gelmekteydi. Dolayısıyla kültürel milliyetçilik çevredeki halklarla etnik sınırları sürdürme ve milli bilinci canlı tutma açısından önemli bir role sahipti. Burada araştırma konumuz açısından üzerinde durulması gereken nokta Azerbaycan toplumunda yaşam tarzının ve kültürün önemli bir kısmının İslam ve İslamî gelenek görenekle yakından ilişkili olduğudur. Sovyetleştirme politikaları İslam’ın entelektüel ve ideolojik boyutunu ortadan kaldırma konusunda büyük ölçüde başarılı olduysa da İslam’ın kültürel normları ve yaşam tarzı haline gelen öğeleri kendi varlığını güçlü bir şekilde sürdürmekteydi. Sovyet rejiminin başarısız olduğu nokta, yönettikleri Müslüman toplumlara alternatif bir kültür ve yaşam tarsi sunamamaları idi. Sovyet döneminde İslam’ın cami, başörtüsü vb. somut sembolleri yok edilse de kişiler arası ilişkilerde, sosyal yapıda ve aile ilişkilerinde tezahür eden öğeleri varlığını sürdürmeye devam etmekteydi. Bütün bunlar Azerbaycan toplumunun kendini çevresindeki etnik kimliklerden Ruslardan, Ermenilerden ve Gürcülerden ayırt ettiği, dolayısıyla da milli kimliğinin sınırlarını muhafaza ettiği önemli kültür öğeleri idi. Kebinolarak bilinen dinî nikah, sünnet, cenaze ve yas merasimleri gibi yaşam döngüsü ritüelleri Azeri olmanın çok önemli göstergeleri olarak algılanmıştır. Sovyet ateist ideologlarının yaptıkları birçok araştırmalarda ve istihbarat raporlarında komunist partisi yöneticileri de dahıl olmak üzere halkın söz konusu yaşam döngüsü ritüellerini milli gelenek görenek olduğu gerekçesiyle sürdürdükleri belirtilmekteydi. Ateistler bile, bahsedilen yaşam döngüsü ritüellerine uymadıkları taktirde milli geleneklere karşı gelmekle suçlanacakları ve toplumdan dışlanacakları endişesiyle ritüelleri yerine getirmekteydiler. Kebinsadece Müslüman çiftler arasında kıyıldığından ve dini nikahsız yapılan evlilikler toplumda hoş karşılanmadığından Ruslar, Ermeniler ve Gürcülerle evlilik yapma oranları oldukça düşük kalmaktaydı. Erkek çocuğa sünnet yaptırmak o çocuğu Azeri toplumunun bir üyesi yapmak olarak algılandığından çocuğa sünnet yaptırmak onu diğer toplumların üyelerinden ayıran bir özelliğe kavuşturmak anlamına gelmekteydi. Ölen bir kişinin İslamî üsullere göre gömülmesi o cenazenin bir Rusa, Ermeniye veya Gürcüye değil, bir Azeriye ait olduğunun göstergesi olmaktaydı. Dolayısıyla İslamî kültürden kaynaklanan yaşam döngüsü ritüelleri aynı zamanda çevredeki etnik gruplarla sınırları belirlemekte, dolayısıyla milli ve etnik bilinci canlı tutmaktaydı. Böylece İslamî kültür ve yaşam tarzi Sovyet rejiminin milli ve etnik kimliklerin ötesinde yeni bir insan ve toplum tipi oluşturmayı amaçlayan Homo Sovieticus projesinin de en önemli panzehirlerinden biri olmuştur. (shrink)

Cet article a pour objet de mettre en perspective, selon une approche épistémologique, les théories du _blending _(ou « intégration conceptuelle ») et de l’analogie. Il se situe dans le cadre de la sémantique cognitive (Fauconnier, 1985 ; Fauconnier et Turner, 1996, 1998 et 2002), de la linguistique analogique (Monneret 2004, 2014, 2017, 2018, 2019, 2021, 2023) et de la psychologie cognitive (Gentner 1983 ; Gentner _et al_., 2001 ; Hofstadter 2001 ; Hofstadter et Fluid Analogies Research Group 1995; Hofstadter (...) et Sander 2013). Plus spécifiquement, la question posée est celle de savoir si le processus analogique est sous-jacent à la formation et à la structuration de l’IC ou si ce dernier n’est qu’un cas particulier de processus analogique. L’article se développera en trois points i) une introduction aux espaces mentaux et à l’IC visant à examiner la place de l’analogie dans le modèle ; ii) une présentation du modèle analogique en linguistique ; iii) une comparaison entre les deux modèles. (shrink)

Este trabajo surge a partir de la investigación general de las técnicas hidropónicas teniendo en cuenta sus ventajas y desventajas para de esta forma poder encontrar aquel factor determinante a través de una comparación de técnicas hidropónicas que permitan clasificarlas y escoger la mejor opción que genere menos impacto ambiental negativo y demuestre ser más productivo en los entornos urbanos. Adicionalmente, un factor determinante en las ciudades es su espacio limitado por lo que la mejor opción también deberá incluir un (...) óptimo manejo del espacio que permita a casi cualquier individuo poder aplicarlos desde su entorno sin recurrir a excesivas modificaciones. Como principal resultado se escogió a la Hidroponía recirculante como método predominante por los excelentes resultados que se obtienen con relación a los demás, adicionalmente, este puede ser fácilmente aplicado en los ambientes urbanos por su versatilidad y buen manejo de recursos. Palabras Clave: Hidroponia, ambiente, urbano, comparativa, técnicas, cultivo. Referencias [1]J. López, «La producción hidropónica de cultivos,» IDESIA, vol. 36, nº 2, pp. 139-141, 2018. [2]J. Lee, A. Rahman, J. Behrens, C. Brennan, B. Ham, H. Seok Kim, C. Won, S. Yun, H. Azam y M. Kwon, «Nutrient removal from hydroponic wastewater by a microbial consortium,» New Biotechnology, vol. 41, pp. 15-24, 2018. [3]H. Ku, C. Tiong, A. Suresh y B. Ong, «“Active” hydroponic greenhouse system to kick-start and augment reforestation program through carbon sequestration e an experimental and theoretical feasibility study,» Journal of Cleaner Production, vol. 129, pp. 637-646, 2016. [4]J. Beltrano y D. Gimenez, Cultivo en hidroponía, Buenos Aires: Universidad de la Plata, 2015. [5]L. Ramírez, M. Pérez, P. Jiménez, H. Giraldo y E. Gómez, «Evaluación preliminar de sistemas acuapónicos e hidropónicos en cama flotante para el cultivo de orégano,» Revista Facultad de Ciencias Básicas, vol. 7, nº 2, pp. 242-259, 2011. [6]S. Hosseinzadeh, D. Testai, M. BKheet y J. De Graeve, «Degradation of root exudates in closed hydroponic systems using UV/H2O2: Kinetic investigation, reaction pathways and cost analysis,» Science of the Total Environment, vol. 1, pp. 1-9, 2019. [7]N. Camarena, A. Rojas y M. Santos, «Fluoride bioaccumulation by hydroponic cultures of camellia,» Chemosphere, vol. 136, pp. 56-62, 2015. [8]W. Wang, Y. Ma, L. Fu, Y. Cui y M. Yaqoob, «Physical an mechanical properties of hydroponic lettuce for automatic harvesting,» Informatión processing in agriculture, vol. 1, pp. 2214-3173, 2020. [9]M. Zárate, Manual de Hidroponia, Coyoacán: Universidad Autónoma de Mexico, 2014. [10]S. Magwaza, L. Magwaza, A. Odindo y C. Buckley, «Partially treated domestic wastewater as a nutrient source for tomatoes grown in a hydroponic system: effect on nutrientabsorption and yield,» Heliyon, vol. 6, nº 12, pp. 2405-8440, 2020. [11]C. ARANO, «Hidroponía: Algunas paginas de historia,» Tecnología de Producción, nº 58, pp. 24-32, 2007. [12]G. Guzmán, Hidroponia en Casa: Una actividad familiar, Costa Rica: Ministerio de Agricultura y ganaderia, 2004. [13]J. Gilsanz, HIDROPONIA, Montevideo : Unidad de Comunicación y Transferencia de Tecnología, 2007. [14]C. Miller, «El debate de hidroponia orgánica: Perspectivas norteamericanas sobre si la producción hidropónica merece ser certificada como orgánica.,» Productores de Hortalizas, nº 6, pp. 36-38, 2017. [15]A. Herrera, «Manejo de la solución nutritiva en la producción de tomate en hidroponía,» Terra Latinoamericana, vol. 17, nº 3, pp. 221-229, 1999. [16]C. Espinal y D. Matulić, «Recirculating Aquaculture Technologies,» Biomedical and Life Sciences, pp. 35-76, 2020. [17]H. Resh, «Técnicas de cultivo con flujo laminar de nutrientes,» de Cultivos Hidroponicos, España, Mundi-Prensa, 2001, pp. 35-37. [18]P. Blanca y L. Teresa, «Sistemas recirculantes y su interés en el cutlivo de ornamentales,» Tecnología de producción, nº 35, pp. 34-36, 2006. [19]C. Magán, «Recirculación de las soluciones nutritivas, Manejo y Control Microbiologico,» InfoAgro, nº 2, pp. 1-2, 2016. [20]S. Goddek, A. Joyce, B. Kotzen y M. Dos-Santos, «Aquaponics and Global Food Challenges,» Aquaponics Food Production Systems. Springer, vol. 1, nº 1, pp. 3-17, 2019. [21]S. G. Verdoliva, D. Gwyn Jones, A. Detheridge y P. Robson, «Controlled comparisons between soil and hydroponic systems reveal increased water use efficiency and higher lycopene and β-carotene contents in hydroponically grown tomatoes,» Scientia Horticulturae, pp. 3002-4238, 2020. [22]A. Chaudhry y V. Mishra, «A Comparative Analysis of Vertical Agriculture Systems in Residential Apartments, » de 2019 Advances in Science and Engineering Technology International Conferences, Dubai, United Arab Emirates, United Arab Emirates, 2019. [23]T. Mazhar, G. Jianmin, L. Imran, S. Kashif, Q. Waqar, S. Sher y C. Jiedong, «Modern plant cultivation technologies in agriculture under controlled nvironment: a review on aeroponics,» Journal of Plant Interactions, vol. 13, nº 1, pp. 338-352, 2012. [24]K. Janiak, A. Jurga, J. Kuźma, W. Breś y M. Muszyński, «Surfactants effect on aeroponics and important mass balances of regenerative life support system – Lettuce case study,» Science of the Total Environment, vol. 718, nº137324, pp. 1-12, 2020. [25]F. Rahman, I. Jahan, R. Biplob, N. Farhin y J. Uddin, «Automated Aeroponics System for Indoor Farming using Arduino,» de 2018 Joint 7th International Conference on Informatics, Electronics & Vision and 2018 2nd International Conference on Imaging, Vision & Pattern Recognition, Kitakyushu, Japan, 2018. [26]M. Caldeyro Stajano, «La Hidroponía Simplificada como Tecnología apropiada, para implementar la Seguridad Alimentaria en la Agricultura Urbana.,» Cuadernos del CEAgro, nº 8, pp. 71-76, 2006. (shrink)

La Consequence de l'Hypothese generalle écrit à l'entoure de 1673-1675 c'est un texte sur problèmes de pneumatique où Leibniz énonce par première fois sa. Malgré qu'on peut discuter si nous sommes, en parlant strictement, face à un cas de la loi de continuité, cette loi, oubliée par les spécialistes et, il semble, par Leibniz lui même, doit nous obliger à nous retracer en grand part l'interprétation traditionnelle sur le continu chez Leibniz.

Si l'art n'est pas d'abord considéré en tant que production d'objets mais comme manière d'être au monde, intéressant tout homme et toute société, si la foi n'est pas considérée en tant qu'adhésion intellectuelle aux vérités de la foi, mais comme acte capable d'illuminer et transformer le monde, alors, loin d'être uniquement en rapport d'interaction, d'interdépendance, ou de ressemblance, l'art, la foi et le politique sont une unique réalité vivante. En ce sens, chacune des trois entités sera d'autant mieux comprise et (...) pensée qu'elle sera vue comme l'une des modalités de la même dynamique. Cette thèse se développe en trois étapes éclairant successivement les présupposés de sa démonstration, son effectivité dans la personne individuelle comme dans la société, enfin sa portée programmatique : le monde n'aura d'avenir qu'en assumant le ressort poétique qui le constitue et l'anime depuis le commencement. (shrink)

Ce deuxième ouvrage de la collection L'univers esthétique poursuit la réflexion sur la théorie de l'effet de vie en étudiant la cohérence d'une oeuvre d'art. Comment la cohérence est-elle conçue par le créateur, est-elle perçue par le récepteur? En cherchant si l'exigence de cohérence - quii fonde la qualité d'un texte des points de vue de la langue et de la littérature - est une véritable règle acceptée dans différents arts et civilisations, les articles présentés dans cet ouvrage abordent des (...) angles de vue complémentaires dans l'espace, de l'Occident à la Chine, et le temps, de l'ancien au contemporain. (shrink)

A differenza dell'età moderna e contemporanea, nell'antichità e nel Medioevo, moltissimi sono stati i commenti che hanno avuto il valore di testi filosofici fondamentali, vere e proprie pietre miliari nella storia del pensiero. E questo è il caso di Alessandro di Afrodisia e del commento che qui si presenta, per la prima volta tradotto in italiano, al De Anima di Aristotele. L'opera di Alessandro ebbe un'enorme influenza sul pensiero del Medioevo e del Rinascimento e per questo motivo, oltre ad essere (...) un passaggio obbligato per la conoscenza della filosofia antica e tardoantica, essa può interessare anche studiosi e studenti della filosofia di queste due età più recenti. (shrink)

Ghazzālī, 1058-1111; political thoughts.

jild-i 1. [Without special title] -- jild-i 2. Shāmil-i mustadrakāt va muṣṭalaḥāt va kullīyāt-i falsafah -- jild-i 3. Ilāhiyāt -- jildi 4. Ilāhiyāt bi-maʻnī-i akhaṣṣ -- jild-i 5. Dar Ilāhiyāt bi-maʻnī-i akhaṣṣ.

Estas reflexões têm como principal objetivo mostrar como a concepção do belo em Agostinho de Hipona é tributária da tradição platônico-aristotélica e das Escrituras. No que tange à primeira influência, a ênfase é colocada nas noções de simetria, de proporção, de forma, de unidade e, portanto, de belo. No que diz respeito às Escrituras, Agostinho considera em primeiro lugar o papel da criação e a ação de Deus no universo como o Ser a partir do qual todas as coisas se (...) mantêm harmônica e proporcionalmente vinculadas entre si. Neste universo, ao pôr o acento sobre o homem como a imagem e semelhança de Deus, o teólogo explora igualmente o conceito de participação, que também remete a Platão e às Escrituras. O texto termina apontando para o paradoxo, tipicamente estoico, do apesar de, isto é, apesar do mal, existe o bem, apesar do feio e do desgracioso, existe o belo. (shrink)

Este artigo propõe a discussão sobre os estudos da parresía propostos por Michel Foucault em O Governo de Si e dos Outros (2010) e nas Conferências de Berkeley (2013), a partir das tragédias de Eurípedes, sobretudo em Íon. Compreendo o corpus de análise a partir da própria tragédia eurípediana e também para reportagens do Brasil da atualidade que servem como materialização dos discursos no que diz respeito a parresía e a anti-parresía. Metodologicamente, proponho um estudo comparativo com base no proposto (...) por Foucault sobre a parresía para pensar no que constitui a anti-parresía, de Atenas e do Brasil contemporâneo. As análises realizadas apontam para a questão da cidadania como intrínseca ao exercício da parresía, como também ao exercício da anti-parresía; essas duas formações discursivas do ato do dizer, verdadeiro e não verdadeiro respectivamente, apresentam-se como ramificações para o princípio que é a cidadania como direito. PALAVRAS-CHAVE: Parresía; Anti-Parresía; Cidadania; Brasil; Atualidade. (shrink)

Philosophy; philosophical theology; philosophical anthropology; history.

Per trovare un'utilizzazione del problema posto in Z6 da Aristotele l'A. considera i testi di autori medievali relativi ai problemi dell'identità tra una realtà accidentale e la propria essenza. Anzitutto è ricostruito il testo aristotelico, poi sono sviluppate considerazioni sui modelli dell'interpretazione del tema nei secoli XIII e XIV. L'A. intende mostrare come le letture che in epoca moderna sono date del problema posto da Aristotele già si trovano in autori medievali e come tali soluzioni siano deducibili da un testo (...) aperto a diverse soluzioni interpretative. Infine, l'A. si interroga sulla rilevanza della problematica nella messa a punto del problema dello statuto ontologico degli accidenti. I testi esaminati sono cinque expositiones alla Metafisica, di Alberto, Tommaso d'Aquino, Antonio d'Andrea, Alessandro d'Alessandria e Paolo Veneto, oltre che questiones di Agostino Trionfo d'Ancona, Galfredo di Aspal, Pietro d'Alvernia e testi anonimi: Anonymus domus Petri, Anonymus Zimmermanni. (shrink)

Il pensatore domenicano Francesco da Prato, attivo nel secondo quarto del XIV sec. tra Perugia, Siena e Firenze, rappresenta una delle prime testimonianze in Italia della ricezione di Ockham e di reazione tomista alla sua logica. Lo studio si articola in due sezioni: nella prima l'A. esamina la dottrina della significazione nelle fonti principali degli scritti di logica di Francesco: Tommaso d'Aquino, Herveus Natalis e Guglielmo di Ockham; nella seconda analizza la posizione di Francesco in scritti trasmessi nei seguenti mss: (...) Firenze, BNC., Conv. Soppr. J.5.31 ; Conv. Soppr. B.3.173 e Roma, Bibl. Angelica 1053. (shrink)

Lo studio si concentra sul modo in cui i commenti alla Metafisica di Paolo di Venezia e Alessandro di Alessandria evidenziano il grado di modificazione della comprensione della dottrina aristotelica sull'essenza, dovuta alla ricezione della dottrina di Tommaso d'Aquino e di Averroè al riguardo. Dopo un'introduzione di inquadramento storico dottrinale dei due commenti, la seconda parte è centrata sulle dottrine dei due maestri relative all'essenza, e l'A. articola la sua ricognizione attorno ai temi del rapporto fra essenza e sostanza, essenza (...) e predicazione, e sulla rispettiva ricezione della dottrina tomista sull'essenza, fondata a sua volta sulla dottrina avicenniana . La terza parte verte su una puntuale ricostruzione della dottrina dell'essenza in Paolo, mentre la quarta evidenzia come Alessandro sia la fonte primaria di Paolo. L'A., infine, esamina il commento di Alessandro in relazione al tema dell'essenza. Nella conclusione ribadisce come Alessandro e Paolo tentino di riconciliare la dottrina averroista con Aristotele, adottando l'interpretazione di Tommaso. Tra i testi dell'Aquinate utilizzati si ricordano il De ente et essentia, il commento alla Metaphysica e quello alle Sentenze, la Summa theologiae. (shrink)

La investigación se planteó con el objetivo de determinar si la aplicación de una propuesta de e-investigación fortalece la competencia investigativa tecnológica en estudiantes de maestría en Ciencias de la Educación de una universidad pública del Perú. Se desarrolló con enfoque cuantitativo, diseño pre experimental con preprueba/posprueba en un solo grupo, con una muestra de 30 estudiantes, en quienes se midió el nivel de conocimiento y aplicación de seis grupos de herramientas digitales de utilidad en la elaboración de una tesis. (...) En los resultados, se concluyó que la competencia investigativa tecnológica se fortaleció a través de experiencias formativas de e-investigación. (shrink)

Este artículo presenta los fonemas segmentales del mapudungun hablado en Icalma y un perfil fonético-fonológico de parte importante del cordón cordillerano de habla pewenche. El marco de referencia utilizado es el descriptivismo norteamericano, cuyas propuestas provienen de Pike y se actualizan en los trabajos de Burquest y Salamanca, Cifuentes y Figueroa. El instrumento utilizado fue una lista léxica de 108 ítems y la cantidad de colaboradores entrevistados fue de nueve. Con respecto a la descripción fonético-fonológica del mapudungun hablado en la (...) zona, destacan los siguientes resultados: a) predominan las realizaciones fricativas áfonas [ f ] y [ θ ]; b) los fonos interdentales [ t̟ ], [ n̟ ] y [ l̟ ], y el fono fricativo velar [ ɣ ], tienen estatus fonémico; y c) el fono [ ʃ ] no ocurre en la zona. Por otra parte, si se compara el mapudungun hablado en Icalma con el de Alto Bío-Bío, Lonquimay y Curarrehue, se aprecia, en general, una mayor afinidad con el mapudungun hablado en esta última zona. (shrink)

Estas páginas se proponen presentar la traducción comentada de dos textos de Pedro de Juan Olivi, franciscano provenzal del s. XIII; el primero es el artículo 19 de la Impugnatio quorundam articulorum Arnaldi Gallardi, y el otro es la cuestión 76 de sus Quaestiones in secundum librum Sententiarum. La traducción conjunta de estos textos se justifica por su afinidad temática, pues ambos se refieren a un mismo problema, el que los escolásticos acostumbraron presentar bajo el título “Si el alma se (...) conoce a sí misma por esencia o por especie”; por otra parte, la crítica reciente encontró en ellos indicios de una concepción naciente de sujeto moderno. Luego de presentar someramente cada texto y de algunos datos biográficos imprescindibles de su autor, ofreceré las traducciones. Agregaré solo algunas notas al pie –las necesarias para facilitar la comprensión– y pospondré para el final el análisis de las cuestiones filosóficas, que volcaré en cuatro notas complementarias. (shrink)

Abbozzando nel Fedro una indagine genealogica sull’origine dell’arte, Platone coglie un tratto fondamentale. Si tratta del legame assai profondo che unisce l’arte alla regina delle proprietà estetiche, la bellezza. L’arte è portata a ricercare costantemente la bellezza, questa la tesi, poiché alla sua origine vi sarebbe una tensione erotica che trova nella bellezza, insieme, una via privilegiata di espressione e un elemento di attrazione. Una seconda e non meno autorevole genealogia dell’orig...

En este artículo se intenta mostrar si se puede aplicar el concepto griego de epiméleia al pensamiento zoroastriano. Más en concreto, se abordan los temas del cuidado del mundo, el cuidado de la palabra y el cuidado del alma. Para ello se analizan algunas categorías fundamentales del mazdeísmo tales como menog, getic, paiman, daena, jorrah o fravarsi. La conclusión que se extrae es que sí es pertinente hablar de cuidado del mundo, cuidado de la palabra y cuidado de sí en (...) el ámbito zoroastra en particular y en el ámbito iranio en general. (shrink)