De vagebond was van oudsher een randfiguur die de samenleving de rug toekeerde en in verband werd gebracht met bedelarij, maar dat veranderde in de negentiende eeuw: kunstenaars en andere kritische geesten kozen de vagebond juist als voorbeeld. Zij vestigden zich op eenzame locaties en verafschuwden hebzucht en commercie.0Deze dwarsdenkers zijn de voorboden van een trend in de wereld van vandaag. Deels omdat zij de huizenprijzen niet meer kunnen betalen, deels omdat zij het postkapitalistische systeem verwerpen, ontwikkelen jongeren alternatieve levenswijzen. (...) Ze verlaten de gebaande paden en bouwen tiny houses aan de rafelranden van de maatschappij; verbeelding, liefde voor de natuur en vrijheidszin staan voor hen centraal.0In zijn 'Handboek voor de vagebond' presenteert Léon Hanssen belangrijke vertegenwoordigers van deze manier van zwerven, wonen en denken. Van de Amerikaan Henry David Thoreau met zijn pleidooi om de bossen in te trekken, via de Oostenrijkse filosoof Ludwig Wittgenstein, die zich in een hut aan een Noorse fjord installeerde, tot de Engelse schuurbewoner en schrijfster Catrina Davies anno nu: zij staan voor een levenshouding die voor ons allemaal inspirerend kan zijn. (shrink)

Although some claim that the term cyber war is merely metaphorical, there are good reasons to see cyber war as a form of warfare ‐ even if it is not war as we have hitherto known it. This poses the question whether the principles of the Just War Tradition, which claims to offer an alternative for pacifism and realism, apply to this specific kind of war too. This article argues that the jus in bello principles of discrimination and proportionality are (...) applicable, and that actually applying them would limit the harm cyber-attacks currently cause. Most cyber-attacks of recent years wrongly target civilians, and this amounts to a serious breach of these principles. The final part of this article looks at those who actually conduct the cyber-attacks, the cyber soldiers ‐ how do they fit into the military profession, and to what extent can we expect them to uphold the principles of Just War? (shrink)

Politiek gaat over het verenigen van gemeenschappelijke en conflicterende belangen in bindende collectieve besluitvorming op een wijze die door winnaars en verliezers kan worden aanvaard. In dit artikel baseer ik mij op het politiek gezaghebbende duurzaamheidsconcept van de Brundtlandcommissie in Our Common Future: ‘Duurzame ontwikkeling is ontwikkeling die tegemoetkomt aan de behoeften in het heden zonder de mogelijkheid van toekomstige generaties om te voorzien in hun eigen behoeften in de weg te staan’ . Dan blijkt direct dat het vinden van (...) principes voor een duurzame politiek lastig is, want het gaat hier om een morele eis rekening te houden met de belangen van mensen in komende generaties die nu nog geen deel uitmaken van een politieke gemeenschap. (shrink)

De mythe van de verdrijving van Adam en Eva uit de Hof van Eden en die van de wetgeving op de berg Sinaï vormden de grondslag van alle theorieën over de moraal. Vele denkers hebben in de loop van de tijd de moraal verbonden met de gehoorzaamheid aan de goddelijke wetten. Knud Logstrup en Emmanuel Levinas daarentegen houden het erop dat de kennis van goed en kwaad, waarvoor Adam en Eva uit het paradijs van het onbewuste bestaan zijn verdreven, de (...) voorwaarde voor een morele levenswandel is. (shrink)

Men kan op diverse wijzen filosofische concepten op literaire werken toepassen, zij het dat niet alle wegen even vruchtbaar of adequaat afgelegd werden. In dit essay zal daarvan een overzicht gegeven worden en een voorstel voor een verantwoorde wijsgerige benadering van literatuur gedaan worden. Ten slotte zal deze werkwijze aan de hand van een voorbeeld geconcretiseerd worden.

Reasons for love: why we can’t do otherwise than love what is lovable Harry Frankfurt famously argues that loving someone is not done for reasons. While focusing on the (plausible) claims that parents need no reasons for loving their children and that it is absurd to ascribe a duty (or reason) to love X to someone who does not happen to love X, he overlooks an aspect of love that does connect it to reasons in a particular way: in daily (...) conversation human beings spend enormous amounts of time and reflection to explaining and trying to understand love. I interpret the omnipresence of ‘love-talk’ as an indication of the nature of love in human beings: we love someone or something for reasons. Drawing on insights from the guise of the good-debate on the nature of desire, I argue that regardless of the infinite variety of things and persons that can be loved, the objects are all loved under the same form: the form of being lovable. The notion of a ‘lovability characterization’ entails a notion of ‘reasons’ that does not require reasons to be universalisable and that allows the loving-for-reasons view to avoid the fungibility-objection. In reply to the objection that the loving-for-reasons view makes love overly rationalistic, I point out that reason should not be understood as an external authority that commands us to do certain things, but as an internal power, integral to who we are, that shapes our conscious life, our mental attitudes and their objects. (shrink)

Amsterdam University Press is a leading publisher of academic books, journals and textbooks in the Humanities and Social Sciences. Our aim is to make current research available to scholars, students, innovators, and the general public. AUP stands for scholarly excellence, global presence, and engagement with the international academic community.

Uitgebreide crisiseditie.00Voor het leven is er geen generale repetitie. Je hebt slechts één kans. Gelukkig zijn grote denkers je voorgegaan en kun je bij hen terecht voor wijze raad. Zo helpt Diogenes je om je authentieke zelf te zijn, Epicurus om niet te veel geld uit te geven tijdens de uitverkoop en Kant om op tijd te remmen voor een zebrapad. Maar ook minder gearriveerde denkers helpen je een handje: André Hazes daagt je uit om vrijer te worden (...) en De Jeugd van Tegenwoordig steunt je in je verdriet.0In 'Filosofie voor een weergaloos leven' laat Lammert Kamphuis zien dat filosofie minder onbegrijpelijk en hoogdravend is dan we vaak denken. In achttien prikkelende stukken toont hij hoe zowel eeuwenoude als hedendaagse denkers je kunnen bijstaan in het alledaagse leven. Deze bundel biedt troost, geeft rust, verrijkt vriendschappen, creëert begrip voor andersdenkenden en leidt tot meer plezier in je werk. (shrink)

Basisbegrippen. Een formeel model voor de ontwikkeling van de kunst is een structuur T, <, K, , d, p, q, s, B , waarbij T een verzameling van “tijdstippen” is, < (“is eerder dan”) een relatie op T is, K een verzameling van “mogelijke kunstwerken” is, (“levert commentaar op”) een relatie op K is, d, p, q en s functies van K naar de verzameling van alle deelverzamelingen van K zijn, en B een functie van T naar de verzameling (...) van alle deelverzamelingen van K is. d(x) is de discipline waartoe kunstwerk x behoort, p(x) is het proc´ed´e waarmee x vervaardigd is, q(x) is de kwaliteit van x, s(x) is de stijl van x, en B(t) is de verzameling kunstwerken die op tijdstip t bestaan. (shrink)

This article deals with the question why the war in Yugoslavia was hardly an issue in Belgian politics and society. We analyze how the conflict was framed in the newspapers, by opinion-leaders and by the peace movement. We also reconstruct the parliamentary debate: what parliamentary initiatives were taken and which framing of the conflict dominated the discussions. We conclude that the Belgian debate was largely dominated by the realist frame. This was probably a result of the presence of Belgian UN-soldiers (...) in the conflict-zone, of the fact that the peace movement was divided and concentrated on other issues, and of the fact that the interventionist frame was claimed by the extreme rightwing Vlaams Blok party. (shrink)

Preimplantation genetic diagnosis is a technique which was originally developed as an alternative to prenatal diagnosis for couples at high risk of transmitting a genetic defect. It allows scientists to check specific genetic defects of the embryo obtained through in vitro fertilization so that only embryos not affected by the tested disease or balanced for the tested chromosomes can be replaced. Recently, case reports reveal that clinicians applying PGD are increasingly confronted with requests by parents with an affected child whishing (...) for PGD not only to test IVF-created embryos for genetic disease but also to test for a nondisease trial related to immune compatibility with a child in the family in need of a hematopoietic stem cell transplant. Only embryos HLA matched with an existing sibling in need of a compatible donor of haematopoietic stem cells would be transferred. In this article, our main objective is not to answer the question of the ethical permissibility of this technique. We rather want to clarify some anthropological options underpinning this technique, which have to be taken into account for an ethical evaluation. By virtue of its very being, the human person is multidimensional: open to itself, to another and to society. This multidimensional character of the human person is a real challenge in the field of human genetics and medically assisted reproduction: a couple never decides solely for itself, but its decision has an enormous impact on their offspring; the physician is a necessary third person in the decision making process; a parental decision is influenced by and ma y change the public support of PGD. First we have to evaluate the request of the couple to use PGD in order to create a donor sibling. The main ethical argument against this kind of request is the instrumentalization of the future child. The child becomes an instrument to cure another child. One of the fundamental rules underlying Western moral thinking is the Kantian imperative. The second formulation of the categorical imperative goes as follows: ‘Act in such a way that you always treat humanity, whether in your own person or the person of any other, never simply as a means, but always at the same time as an end’. From this perspective we advance the ethical requirement to surpass the apparent discrepancy between the need of the parents to produce a healthy child and the desire of parents to have a child. Second, the physician should take into account the fact that a technological innovation may have such a compelling character that human reproductive freedom will be restricted rather than enlarged. Thus the physician should be guarded from engaging in so-called medical futile acts. Third, the experience of the donor child will be discussed. It could be argued that a heavy burden is placed on the donor child. The transplantation may fail and this may give the child a fundamental sense of unworthiness and deficiency and a feeling of not being able to live up to the expectations. The psychological impact of stem cell donation among siblings should indeed not be underestimated. Finally, on societal level, the need for instant success has contributed to ever more invasive reproductive technologies. We question however that reproductive success does not necessarily depends on the invasiveness of the techniques. Parents should be given time to put meaning on their lack of reproductive omnipotence. (shrink)

-- Met voorwoord van Peter-Paul Verbeek -- Onze wereld wordt alsmaar digitaler. Informatie- en communicatietechnologie (ICT) heeft een ongekende invloed op ons dagelijks leven. We raken gewend aan omgevingen die op onze voorkeuren en zoekgeschiedenis zijn afgestemd, en verliezen daardoor de gemeenschappelijke wereld langzaam maar zeker uit het oog. De toename van ICT maakt het publieke gesprek steeds lastiger. De smartphone slokt de samenleving op. De publieke sfeer, van oudsher de vrijhaven voor democratisch overleg, staat onder druk. Filosoof Henriëtta (...) Joosten zwengelt met dit boek het publieke gesprek aan over de wereld die we met de inzet van technologie aan het creëren zijn. Dit leidt tot een prikkelende visie vol handreikingen aan professionals, geïnspireerd door het gedachtegoed van de politieke denker Hannah Arendt. (shrink)

In dit artikel betwist ik het gangbare idee dat de rede ontoereikend is voor morele motivatie, met name in relatie tot universele ethische kwesties. Door een uitgebreide verkenning van de Dual-Process Theory (DPT) stel ik dat onze morele intuïties zowel trainbaar zijn als een inherente neiging hebben naar universalistische overwegingen. Ik betoog dat sociale rechtvaardiging en de drang naar rationele argumentatie een cruciale rol spelen in het vormen en veranderen van onze morele standpunten. Concluderend pleit ik voor een (...) herwaardering van klassiek moreel redeneren en stel ik dat een universele ethiek psychologisch realistischer is dan eerder werd aangenomen. (shrink)

This short essay argues that more attention should be paid to conventional norms in metaethics and metanormative theory.

Amsterdam University Press is a leading publisher of academic books, journals and textbooks in the Humanities and Social Sciences. Our aim is to make current research available to scholars, students, innovators, and the general public. AUP stands for scholarly excellence, global presence, and engagement with the international academic community.

A New Chance for Infinitesimals? This article discusses the connection between the Zenonian paradox of magnitude and probability on infinite sample spaces. Two important premises in the Zenonian argument are: the Archimedean axiom, which excludes infinitesimal magnitudes, and perfect additivity. Standard probability theory uses real numbers that satisfy the Archimedean axiom, but it rejects perfect additivity. The additivity requirement for real-valued probabilities is limited to countably infinite collections of mutually incompatible events. A consequence of this is that there exists no (...) standard probability function that describes a fair lottery on the natural numbers. If we reject the Archimedean axiom, allowing infinitesimal probability values, we can retain perfect additivity and describe a fair, countable infinite lottery. The article gives a historical overview to understand how the first option has become the current standard, whereas the latter remains ‘non-standard’. (shrink)

Amsterdam University Press is a leading publisher of academic books, journals and textbooks in the Humanities and Social Sciences. Our aim is to make current research available to scholars, students, innovators, and the general public. AUP stands for scholarly excellence, global presence, and engagement with the international academic community.