The article discusses a key issue for Russian and international Max Weber Studies: the epistemological possibilities and place of Weberian sociology in modern social theory. Discussion articles by well-known Russian scientists — who sharply criticized the actualizing direction of Weberian studies in general, and the religious, cultural, and sociological orientation in particular — are contrasted with the re-actualization and rethinking of key Weberian themes in the “New Critical Theory” of the influential German sociologist Hartmut Rosa. Such a projection will make (...) it possible, on the one hand, to thematize the axiomatic assertion about the heuristic rather than concrete-content relevance of the classics; on the other hand, it will provide an opportunity to read Weber as a macrosociologist. In the original, criticized, and often rejected sociology of Rosa, Weber appears not only as a predecessor whose mention enhances the relevance of the new theoretical framework, but, above all, as an analyst and diagnostician of early modernity. Weber’s main ideas and theoretical constructions are organically built into Rosa’s methodological framework: analysis-diagnosis-praxis. The analysis of rationalization as a universal historical process of modernity in Weber’s sociology is rethought by Rosa as expansion and acceleration; disenchantment becomes a diagnosis of modernity and is recoded into alienation, while the concept of charisma is transformed into the key concept of resonance. (shrink)

Tijdens zijn bewogen leven schreef Dirck Volckertsz Coornhert (1522-1590) vele teksten en voerde hij talloze gesprekken. Zijn doel: zijn medemensen overtuigen van het belang om niet slaafs achter anderen aan te lopen maar zélf na te denken. Want elk mens heeft voldoende redelijke vermogens om het leven zelfstandig vorm te geven en het goede te doen. De Kruidhofjes bevat twee bundels met dialogen – gesprekken die Coornhert zelf voerde of onderweg heeft gehoord. De dialogen zijn te zien als medicijnen tegen (...) wat Coornhert zag als de ziekte van zijn tijd: onnadenkendheid en religieuze scherpslijperij. Enerzijds probeert Coornhert obstakels voor een goed en gelukkig persoonlijk leven weg te halen. Hier gaat het vooral om het bestrijden van onbegrip en onwetendheid. Anderzijds probeert Coornhert obstakels voor vreedzaam samenleven op te ruimen. Dat is de reden waarom nogal wat dialogen ingaan op religieuze kwesties als kerkbezoek, de mis en kerkelijke ceremonies; onenigheid over deze onderwerpen vormde immers de belangrijkste oorzaak van de heftige onderdrukking, vervolging en oorlog in de zestiende eeuw. Dit verklaart ook de felheid van veel van de dialogen. Discussies over religieuze denkbeelden en gebruiken waren niet zomaar interessant tijdverdrijf voor bij de borrel. Het ging ergens om: om de waarheid, je zielenheil en de inrichting van de maatschappij. In 45 dialogen probeert Coornhert zo zijn medemens te motiveren tot eerlijkheid naar zichzelf en verdraagzaamheid naar de ander. (shrink)

В монографии рассматриваются возможности применения обобщенной релевантной логики к проблеме моделирования рассуждений. Для научных работников, аспирантов, студентов, специалистов в философской логике, аргументации и компьютерной науке.

Propositions are the result of hypostatization in accordance with the principle of the identification of indiscernibles wherever differences among inscribed or uttered statemental units are systematically ignored. Criteria for identity of propositions are, thus, to be found in each context of discourse about statemental units where qualitatively different units are treated as interchangeable. Ayer's notion of proposition as opposed to statement, Goodman's notion of replication, and the notion of constructional definition or reduction are discussed in the light of this thesis. (...) The so-called "problem of identifying propositions" is shown to be a bogus problem because the propositions simpliciter to be identified are incoherently conceived, though in the course of discussion the prospect appears that many different and limitedly applicable sets of criteria for identification of propositions relative to different discourses can be given. (shrink)

The concept of quantum principle is introduced as a principle whose formulation is based on specific quantum ideas and notions. We consider three such principles, viz, those of quantizability, local gauge symmetry, and supersymmetry, and their role in the development of the quantum field theory (QFT). Concerning the first of these, we analyze the formal aspects and physical contents of the renormalization procedure in QFT and its relation to ultraviolet divergences and the renorm group. The quantizability principle is formulated as (...) an existence condition of a self-consistent quantum version with a given mechanism of the field interaction. It is shown that the consecutive (from a historical point of view) use of these quantum principles puts still larger limitations on possible forms of field interactions. (shrink)