Self-reported data are regarded by medical researchers as invalid and less reliable than data produced by experts in clinical settings, yet individuals can increasingly contribute personal information to medical research through a variety of online platforms. In this article we examine this ‘participatory turn’ in healthcare research, which claims to challenge conventional delineations of what is valid and reliable for medical practice, by using aggregated self-reported experiences from patients and ‘pre-patients’ via the internet. We focus on 23andMe, a genetic testing (...) company that collects genetic material and self-reported information about disease from its customers. Integral to this research method are relations of trust embedded in the information exchange: trust in customers’ data; trust between researchers/company and research subjects; trust in genetics; trust in the machine. We examine the performative dimension of these trust relations, drawing on Shapin and Schaffer’s discussion of how material, literary and social technologies are used in research in order to establish trust. Our scepticism of the company’s motives for building trust with the self-reporting consumer forces us to consider our own motives. How does the use of customer data for research purposes by 23andMe differ from the research practices of social scientists, especially those who also study digital traces? By interrogating the use of self-reported data in the genetic testing context, we examine our ethical responsibilities in studying the digital selves of others using internet methods. How researchers trust data, how participants trust researchers, and how technologies are trusted are all important considerations in studying the social life of digital data. (shrink)

How did human vocalizations come to acquire meaning in the evolution of our species? Charles Darwin proposed that language and music originated from a common emotional signal system based on the imitation and modification of sounds in nature. This protolanguage is thought to have diverged into two separate systems, with speech prioritizing referential functionality and music prioritizing emotional functionality. However, there has never been an attempt to empirically evaluate the hypothesis that a single communication system can split into two functionally (...) distinct systems that are characterized by music- and languagelike properties. Here, we demonstrate that when referential and emotional functions are introduced into an artificial communication system, that system will diverge into vocalization forms with speech- and music-like properties, respectively. Participants heard novel vocalizations as part of a learning task. Half referred to physical entities and half functioned to communicate emotional states. Participants then reproduced each sound with the defined communicative intention in mind. Each recorded vocalization was used as the input for another participant in a serial reproduction paradigm, and this procedure was iterated to create 15 chains of five participants each. Referential vocalizations were rated as more speech-like, whereas emotional vocalizations were rated as more music-like, and this association was observed cross-culturally. In addition, a stable separation of the acoustic profiles of referential and emotional vocalizations emerged, with some attributes diverging immediately and others diverging gradually across iterations. The findings align with Darwin’s hypothesis and provide insight into the roles of biological and cultural evolution in the divergence of language and music. (shrink)

O presente ensaio aborda a presença de Nietzsche nos Cadernos negros de Heidegger com o intuito de esclarecer e analisar o papel filosófico que Nietzsche aí desempenha. A partir de ferramentas hermenêuticas básicas para a leitura e interpretação do conjunto dos textos que compõem o conjunto chamado Cadernos negros, composto de textos enigmáticos e únicos em relação ao corpus heideggeriano, a figura de Nietzsche aparece não apenas como um centro de referência privilegiado para o pensamento heideggeriano da década de 1930-40, (...) mas também, e principalmente, como o impulso fundamental da profunda reformulação de suas coordenadas principais. (shrink)

It is sometimes argued that virtue ethics is incapable of 'telling us what to do'. I explore what this could mean, and come to the conclusion that virtue ethics does enable this, in the only sense in which it is something which we would reasonably want in an ethical theory.

Influenzati entrambi in modo particolare da John Dewey, Sidney Hook e Morton White si caratterizzano per un impegno costante verso l'estensione dell'approccio naturalista da un ambito strettamente scientifico a uno piu' ampio, etico e sociale. Hook, coniugando l'ottica pragmatista con l'accentuazione dei caratteri conflittuali della realta', concepisce la democrazia stessa come un'applicazione dell'intelligenza sperimentale alla soluzione dei conflitti nella vita sociale e politica. White propone un pragmatismo olistico che mira a rimarginare non solo la dicotomia tra analitico e sintetico, ma (...) anche la divisione tra credenze scientifiche e credenze morali e, piu' ingenerale, tra il piano descrittivo e il piano normativo. Se l'ampliamento del naturalismo e l!'nteresse per i temi epistemologici caratterizzano entrambi i pensatori, si puo' dire che il percorso di Hook si intreccia costantemente con la dimensione politica, mentre quello di White si sviluppa nel dialogo con la dimensione storica. (shrink)

Em 1869, ano de início de sua atividade como professor na Universidade da Basiléia, Nietzsche desenvolve em inúmeros cursos e conferências uma reflexão sobre a experiência musical e poética, na qual enfatiza a união da palavra e da música na sensibilidade grega e sua separação na sensibilidade moderna. Esse tema será retomado nos anos seguintes, durante a redação de O nascimento da tragédia, seja na reflexão sobre a arte grega, seja na crítica à ópera moderna, dando lugar a uma investigação (...) sobre a diferença de natureza entre os domínios sonoro e linguístico, aos quais correspondem formas distintas de experimentar a arte. Pretendo, neste trabalho, mostrar como a rede de relações tecida por Nietzsche entre música e palavra permite elucidar não apenas a especificidade da música como arte, mas também a singularidade da experiência estética que ela torna possível. (shrink)

Las "Cuestiones Sicilianas" son el primer texto conservado del filósofo y sufí Ibn Sab'in de Murcia (c. 614/1217-668/1270). Aunque el prólogo del texto pretende que se trata de respuestas a preguntas mandadas por Federico II al mundo árabe, parece más probable que se trate de un manual introductorio para estudiantes árabes de filosofía, discutiendo cuatro problemas específicos y controvertidos como manera de presentar conceptos generales de la filosofía aristotélica. Este artículo analiza la estructura y la manera de argumentar en las (...) Cuestiones Sicilianas. Dedica su atención en particular a la relación entre el Sufismo y la filosofía y a las fuentes del texto, sobre todo los textos filosóficos de Ibn Rusd. Interpreta a Ibn Sab'in y sus Cuestiones Sicilianas como un reflejo del ambiente intelectual en el Oeste del Mediterráneo durante los últimos años de los Almohades. El texto fue posiblemente compuesto en un contexto que tenía que ver con los t.alaba, y refleja también unos aspectos claves de la ideología Almohade. (shrink)

O manuscrito clandestino Jordanus Brunus redivivus ou Traité des erreurs populaires foi publicado em 1771, não trazendo indicação alguma de sua autoria. Entretanto, a despeito do anonimato da obra, ela tornou-se um dos textos mais famosos dentre a filosofia clandestina do século XVIII, aludindo a um filósofo que foi uma das maiores vítimas da superstição e do fanatismo de sua época: Giordano Bruno. O título do escrito é uma espécie de homenagem ao pensador italiano, mas não há no decorrer da (...) obra uma menção sequer que comprove que o autor anônimo tenha lido uma linha de suas obras, mesmo que seja considerado o elo filosófico de união entre o brunismo da primeira metade do século XVII e o da segunda metade do século XVIII. É em um encadeamento de ideias progressivo no Jordanus Brunus que nos permite encontrar o fio condutor das reflexões do autor: a sua formulação do ateísmo caracteriza-se por sua abordagem não dogmática, dissimulada, preparando o solo para o racionalismo ateu que estaria por vir. O presente artigo limitar-se-á à terceira e quarta partes do manuscrito, nas quais o autor anônimo vai tratar diretamente da questão da existência de deus e fazer diversas objeções às provas de sua existência. (shrink)

La couture et la broderie sont deux activités qui ont marqué, pendant des siècles, la présence féminine à l’intérieur de la famille. Parfois geste technique et nécessaire, parfois moment de formation et/ou d’évasion, la broderie a d’ailleurs constitué l’un des savoir-faire nécessaires pour la jeune fille bourgeoise vouée au mariage, nécessitant, pour l’affirmation de sa présence sociale, un trousseau. Par ailleurs, pendant ces derniers siècles, les femmes se sont emparées de l’écriture pour en faire à la fois un moment de (...) réflexion, de gestion, de mémoire de soi et de la famille : en quoi ces pratiques se ressemblent-elles? En quoi la solitude, le repli sur soi, le silence, la lenteur, la précision du geste, le marquage deviennent, tout le long du xixe siècle, les éléments communs de savoir-faire qui contribuent de façon analogue à forger, dans l’espace et dans le temps, l’identité individuelle féminine et son insertion sociale? En quoi l’écriture de soi a accompagné, puis remplacé, le travail de l’aiguille? (shrink)

Conhecido como último assistente e mais importante colaborador de Husserl, Eugen Fink foi uma figura decisiva no desenvolvimento final da fenomenologia husserlianas. Mas muito ainda se discute se sua obra posterior à morte de Husserl poderia ou não ser considerada um projeto propriamente fenomenológico. A hipótese deste trabalho é de que o pensamento que Fink desenvolve após a Segunda Guerra pode ser entendida como uma fenomenologia que todavia se volta ao um conceito radicalmente distinto de ‘fenômeno’. Essa radicalidade, por sua (...) vez, se deixa compreender à luz de um projeto fundamental, que caracterizo como contrametafísica. (shrink)

O presente trabalho tem o objetivo de trazer para o debate filosófico aquilo que movimentos literários como o primeiro romantismo alemão e o surrealismo francês, através de seus diferentes métodos de escrita e de compreensão da realidade, tomaram como a ‘experiência’ capaz de fundar uma nova atitude literária e de levar a noção tradicional de experiência ao seu limite. Para tanto, recorremos às reflexões de Maurice Blanchot e Walter Benjamin como forma não apenas de legitimar essa aproximação mas também de (...) propor, juntamente com Derrida, uma espécie de reflexão política sobre essa experiência-limite tomada como linguagem.: The present paper intends to bring up to a philosophical debate what literary movements like the first German Romanticism and the French Surrealism, through its different writing and reality comprehending methods, which they called as the ‘experience’, capable both of founding a new literary attitude as taking the traditional notion of experience to its limits. Therefore, we appeal to Maurice Blanchot’s and Walter Benjamin’s reflections about the literary experience not merely to legitimize this approach but also to propose, along with Derrida, a way to a possible political reflection on the limit-experience taken as language. Keywords: literary experience, absolute, language, reflection, Surrealism, German Romanticism. (shrink)

Tradicionalmente, “racionalidade” é o exercício da faculdade superior de conhecimento e ação, “razão”, e a propriedade dos produtos resultantes desse exercício, “razões”. Buscar o significado da “racionalidade” pressupõe perscrutá-la “em ação” – não há como “sair fora” do racional para encontrá-la. O valor de face que apresenta é o lado “direito” de sua tessitura. Mas a condição (auto)reguladora da racionalidade demanda que se lhe busque também o “avesso”, lado nem sempre visível das costuras que dão a feitura do “direito”. Em (...) face da contextualidade da racionalidade “em ação”, cabe examinar essa distinção através de dois “casos exemplares”: a visão aristotélica de racionalidade e a argumentação de Charles Darwin na Origem das espécies. De um lado, encontramos uma outra vertente da Retórica aristotélica, mostrando a interpenetração de demonstrar e persuadir no “avesso” da racionalidade; de outro, encontramos no “avesso” da argumentação científica darwiniana a essencialidade de procedimentos ditos “retóricos”. Cruzam-se as fronteiras. Palavras-chave: Racionalidade, argumentação, retórica, ciência, Aristóteles, Charles Darwin. (shrink)

Die aktuellen Entwicklungen von Digitalisierung, Klimawandel, Globalisierung und Migration führen an die Grenzen von Rechtsnormen und werfen die Frage nach der Gerechtigkeit im Recht neu auf. Inwiefern das Recht gerecht ist und gerecht sein soll, ist vor allem ein Thema der Ethik (Lindner 2016). Sozialethik „erarbeitet und begründet Maßstäbe gerechter Praxis“. Sie fragt also danach, wie gesellschaftliche Prozesse, Institutionen, rechtliche und politische Entscheidungen gerecht gestaltet werden können (Heimbach-Steins 2004, 7f.). Die Frage nach der Gerechtigkeit im Recht wirft auch ein Licht (...) auf das Verhältnis von Recht und Moral. Recht und Moral sind unterschiedliche Formen und Quellen von Normativität, die sich in ihrer Begründung, Verbindlichkeit und Durchsetzung voneinander unterscheiden (Lindner 2016). In welcher Beziehung stehen Recht und Moral zueinander? Außerdem ist für die Sozialethik interessant, wie Recht das Verständnis von Normativität in der Gesellschaft prägt. Und nicht selten klaffen Rechtsprechung und das Gerechtigkeitsempfinden in der Gesellschaft auseinander. -/- Puzio, Anna: Alles, was (ge)recht ist? Gerechtigkeit im Recht als Herausforderung der Christlichen Sozialethik. In: Amosinternational 14/4 (2020) (Konfessionelle Wohlfahrt im Umbruch), S. 50–51. (shrink)

Partiendo de datos proporcionados por la historia de la medicina en España, quisiéramos mostrar que M. Foucault tenía razón cuando afirmaba que uno de los puntos neurálgicos, a partir de los cuales irradian los poderes de normalización en nuestra sociedad, es el de los discursos y las prácticas médicas. Concretamente, hemos centrado nuestro análisis en algunos de los textos más representativos del higienismo y la medicina social durante el siglo XIX y principios del siglo XX, para mostrar la enorme influencia (...) que ejercieron dichos discursos y prácticas de la medicina sobre los cambios en el estilo de vida de las clases populares que se produjeron durante este período. Sin duda, la medicina —sus discursos, sus instituciones, sus prácticas, sus recetas, sus recomendaciones— ha desempeñado un papel protagonista en el diseño de los procesos de subjetivación a través de los cuales nos reconocemos y nos construimos como sujetos dotados de un determinado tipo de identidad. (shrink)

Lo scritto blondeliano sulla Doctrine de Kant sur la connaisssance comparée à celle de Hume et de Leibniz del 1885 è una testimonianza preziosa delle riflessioni con le quali il giovane Blondel prepara quel modello di conoscenza, proposto nell’Action del 1893, che gli permetterà di individuare l’origine del vincolo causale non nella condizione del puro pensiero, come sembrava aver fatto Kant, senza superare il fenomenismo di Hume, ma, in accordo con la tradizione filosofica inaugurata da Leibniz e precisata da Maine (...) de Biran, nelle necessità pratiche della ragione. Il saggio blondeliano - che ha alle spalle la lettura delle opere più diffuse in Francia sul pensiero kantiano, condotta nella prospettiva della formazione filosofica ricevuta negli anni di liceo e nel periodo dell’École Normale - permette così di far luce su un aspetto assai significativo e poco conosciuto del lavoro storico-filosofico con cui il giovane Blondel va costruendo il suo progetto sull’Action. (shrink)

Zagadnienie prawa do interwencji zbrojnej ma naturę zagadnienia trudnego, często kontrowersyjnego, zwłaszcza jeśli chodzi o wykazanie, że w wielu przypadkach – jeśli nie całkowicie, to przynajmniej w zasadniczej mierze – prawo to powinno być zarzucone. W prawie międzynarodowym sytuacja taka w pewnym sensie ma miejsce, co więcej, niekiedy wręcz uznaje się, iż w jego obrębie jest uzasadnione mówienie już o obowiązywalności ius contra bellum. Praktyka wciąż daleka jest jednak od takiego ideału. Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest analiza w aspekcie normatywnym (...) zagadnienia prawa do interwencji zbrojnej jako jednego z ważniejszych wątków filozofii pokoju globalnego. W artykule zostały sproblematyzowane argumenty stosowane na rzecz prawa do interwencji zbrojnej. Dwa uznane za kluczowe to, po pierwsze, argument z tzw. domniemanego barbarzyństwa i po drugie argument ze złożoności i niepowtarzalności każdego przypadku. Artykuł napisany jest głównie z perspektywy filozoficznej i etycznej, jednakże autorka stara się odwoływać w nim również do materiału empirycznego, głównie z zakresu nauk o polityce, ale też do wątków z zakresu prawa międzynarodowego, starając się stworzyć tym samym perspektywę interdyscyplinarną. Wybrane zagadnienie kluczowe stanowi zarazem okazję do tego, by przybliżać i rozwijać na gruncie polskim filozofię pokoju globalnego, co jest również ważnym celem artykułu. Tekst ten pisany jest bowiem w duchu głębokiego przekonania, że pokój globalny jest bodaj najwyższym, tzn. fundamentalnym ideałem dla ludzkości, swoistym Summum Bonum. (shrink)

Il presente lavoro si pone un duplice obiettivo: in prima battuta si vuole sottolineare l’importanza del pensiero politico di George Bernard Shaw all’interno della storia delle dottrine politiche e, in seconda istanza, si intende andare oltre lo studio dello shawinismo fabiano. Partendo da tali presupposti, questa ricerca, ancora in progress, intende mettere in luce un aspetto inedito del pensiero politico del drammaturgo irlandese attraverso lo studio critico di una delle sue opere più celebri: The Intelligent Woman’s Guide to Socialism and (...) Capitalism, pubblicata nel 1928. In tale scritto, a lungo interpretato solo ed esclusivamente come un’opera suffragista - come vedremo nel saggio -, appare chiaro il sostegno di Shaw ad un “socialismo elitario” di stampo meritocratico. L’autore teorizza e spiega in maniera puntuale il programma socialista a cui si affida per risolvere i problemi del periodo grazie alla teoria della ridistribuzione del reddito, utile, a parer suo, per far emergere i “talenti innati”. Shaw definisce questi uomini dei gentleman con capacità cognitive innate superiori non trasmissibili per ereditarietà, che spinti da un’energia vitale possono contribuire ad elevare la società dalla mediocrità. Shaw richiama anche il superuomo di Nietzsche ma con degli elementi migliorativi, da qui il nesso con l’eugenetica di stampo fabiano che teorizza la creazione di una “razza umana” più efficiente. (shrink)

English and Portuguese Between the 5 th and the 6 th centuries A. D., the Neoplatonic school of Alexandria, where the philosophical didactic follows a specific cursus studiorum , is opened also to the Christian students. D espite some divergences of religious (but also of economical and of political) natures, and after some violent events which occur in the Egyptian city, the Alexandrian school is linked to its contemporary Neoplatonic school in Athens. And indeed t he Prolegomena to Platonic Philosophy, (...) i.e. t he introductory lectures discussed by an Anonymous professor in order to present the characteristic of Platonic philosophy, show that the method of teaching Plato is still the same. According to the Neoplatonic exegetical tradition, the text emphasizes that the dialogical artefact fashioned as a cosmos by Plato is a paideutic instrument with a purpose to look away from the sensible and to guide towards the intelligible. Plato, through dialogues, eikones of the invisible, does not create illusions, but contributes to the practice of ‘assimilation’ by filling the writings with greater contents. KEY-WORDS : Plato, Prolegomena , analogy, visible cosmos, invisible cosmos. Entre os século V e VI d.C., a escola neoplatônica de Alexandria, onde a didática filosófica segue um preciso cursus studiorum , é aberta também aos estudantes cristãos. Não obstante algumas diferenças de natureza religiosa (mas também econômica e política), e em seguida a alguns violentos acontecimentos que golpeiam a cidade egípcia, a escola de Alexandria permanece ligada à contemporânea escola neoplatônica ateniense. E, de fato, os Prolegomena à filosofia de Platão, isto é as lições introdutórias dadas por um professor anônimo para apresentar as características da filosofia platônica, mostram que o método de ensinar Platão é ainda o mesmo. Seguindo a tradição exegética neoplatônica, o texto sublinha que o artefato dialógico, plasmado como um cosmo por Platão, é um instrumento paidêutico que tem o objetivo desviar o olhar do sensível e guiar rumo ao inteligível. Platão, através dos diálogos, eikones do invisível, não cria ilusões, mas contribui para a prática da “assimilação” preenchendo os escritos de maiores conteúdos. PALAVRAS CHAVES: Platão, Prolegomena , analogia, cosmo visível, cosmo invisível. (shrink)

Realiza-se aqui uma análise da obra literária A Paixão Segundo G.H. (1964), de Clarice Lispector, a partir do viés filosófico existencialista, desenvolvido por Jean-Paul Sartre em sua obra O Ser e o Nada: Ensaio de Ontologia Fenomenológico (1943). Assim sendo, a obra que será objeto de estudo acompanha a jornada existencial da personagem G.H. em busca de sua própria identidade. Nesse sentido, utiliza-se aqui a teoria existencialista ateísta de Sartre, assim como o estudo realizado pelo filósofo paraense, Benedito Nunes, que (...) buscou averiguar toda a filosofia metafísica no conjunto da obra de Clarice Lispector, em seu livro Leitura de Clarice Lispector (1973) e o Drama da Linguagem: uma leitura de Clarice Lispector (1989). Por fim, o presente texto tem como objetivo averiguar as atitudes de má-fé executadas pela personagem, analisar a Angústia que intercala com sua Náusea existencial, expressados pela linguagem única de Lispector. (shrink)

No momento em que oposições seculares – tais como real versus imaginário, razão versus mito, inteligível versus sensível, vida mental versus vida material – se encurtam e o poder passa a ser exercido não só pela coerção material, mas também pela dominação simbólica, percebe-se que, cada vez mais, procura-se conciliar razão e imaginário. Entende-se, assim, que a tradição é mantida através dos mitos e das lendas. O que se deseja, realmente, é manter-se o passado dentro do futuro. A sociedade tem, (...) como objetivo, o futuro. Entretanto, ela se mantém sob as regras do passado. O imaginário é sempre, em certa medida, imitação do passado, mas é uma imitação deformada pelo próprio mecanismo de projeção, que mais não pode fazer a não ser transformar os preceitos, as estruturas adquiridas pelas aprendizagens adaptativas, suprimindo-lhes outros preceitos e outras estruturas, condicionando-os a tornarem-se, sem apelo nem agravo, diferentes daquilo que são. A criança não está livre desse processo. Constantemente ela é bombardeada pelas imagens publicitárias, cinematográficas e televisionada, além das várias modalidades de Literatura que permeiam o seu cotidiano. Palavras-chave: Literatura fantástica; Infância; Imaginário e religião. ABSTRACT In a moment when secular oppositions curtail (such as the real versus the imaginary, reason versus myth, the intelligible versus the sensitive, mental life versus material life) and power comes to be exerted not only through material coercion but also through symbolical domination, one notices a growing tendency towards conciliating reason and the imaginary. Thus, tradition is kept through myths and legends, as the aim is really to hold the past inside the future. Society aims at the future. However, it keeps the rules of the past. In a way, the imaginary is always an imitation of the past, but an imitation deformed by its own projection mechanism, which cannot but transform precepts and frameworks acquired through adaptive learning, suppressing other precepts and frameworks and conditioning them to become different from what they are. The child is not free from that process, being constantly exposed to publicity, cinema and television images, besides the various kinds of literature that permeate his daily life. Key words: Fantastic literature; Childhood; The imaginary and religion. (shrink)

Tytuł artykułu ma charakter prowokacyjny. Autorka nie uważa bynajmniej, by prawda mogła działać poprzez przemoc czy przez przemoc się wyrażać. A jednak ci, którzy odwołują się do ponadczasowych, naturalnych prawd na temat człowieka, życia i kwestii moralnych, bywają oskarżani o przemoc i demagogię. Owszem, bezsprzecznie można dostrzec związki między prawdą a przemocą, ale dotyczą one zwłaszcza prób bezprecedensowych manipulacji wymierzonych w prawdę. Kwestionuje się dziś powszechnie prawdę na temat kondycji człowieka, wartości moralnych, powinności obywatelskich a nawet faktów historycznych. Przemoc może (...) odgrywać niebagatelną rolę w procesie tworzenia czy poznania, wpływa także na przemiany wiedzy i jej przekaz w społecznym obiegu, na co w swoich pracach zwraca uwagę m.in. Andrzej Zybertowicz. Współcześnie uważa się, że zamiast o prawdzie powinniśmy mówić o wielości indywidualnych narracji, mnogości skrajnie subiektywistycznych interpretacji, z których wszystkie są równouprawnione. Sama prawda zostaje sprowadzona do dowolnie ustalanego produktu władzy – również tej, którą dzierżą środki masowego przekazu. Przeciwwagą dla takiego myślenia jest nauczanie Jana Pawła II, który w wyważony sposób przypomina nam o związkach prawdy z wolnością i o odpowiedzialności, jaką prawda generuje. Jest bowiem ściśle etyczną kwestią jaką postawę człowiek przyjmie wobec prawdy i czy gotów będzie jej służyć. To zdumiewające, iż dla wielu ludzi prawda zamiast z wyzwoleniem, kojarzy się ze zniewoleniem. Autorka podejmuje próbę wyjaśnienia jakie są przyczyny tego niepokojącego zjawiska i w jaki sposób nauczanie Jana Pawła II może pomóc nam ujrzeć właściwą perspektywę znaczenia prawdy w życiu człowieka, zarówno w wymiarze jednostkowej świadomości, jak też zbiorowego doświadczenia narodu czy całej ludzkości. W swoim artykule odwołuje się do stanowiska wyrażonego zarówno w encyklice "Veritatis Splendor", jak i w kontekście innych prac Jana Pawła II. (shrink)

La pittura islamica e in particolare l’illustrazione dei manoscritti, opere a circolazione limitata e prevalentemente privata, ha avuto una notevole diffusione godendo del patrocinio delle corti. Alcune pitture, soprattutto quelle che illustrano l’Ascensione celeste del profeta Muhammad, ma anche le Storie dei Profeti, pitture datate al XIV e XV secolo, rappresentano l’uno e gli altri col volto scoperto. Solo relativamente tardi, in particolare nel mondo iranico, ma anche presso gli ottomani o i Moghul dell’India, il volto del Profeta diventa una (...) convenzione iconografica. Un versetto coranico afferma che Dio parla all’uomo o per Rivelazione o dietro a un velame. Per questo nell’iconografia della pittura islamica si constata che il Profeta o altri personaggi possono figurare con il volto coperto da un velo. Questo segno di rispetto, col tempo, si trasformerà in parola e il sembiante del Profeta sarà reso calligraficamente. Islamic painting and particularly miniature painting illustrating manuscripts, books restricted to few people and for personal use, had a considerable circulation thanks to the patronage of courts. Some paintings, chiefly those illustrating the heavenly Ascent of the prophet Muhammad, but also Histories of Prophets, paintings dated to the XIV and XV century, show him and the others barefaced. Only fairly later, particularly in the iranian world, but also among Ottomans or the Moghuls of India, the face of the Prophet becomes an iconographic convention. According to a Koranic verse God speaks to man either through Revelation of behind a veil. For this reason in the iconography of islamic painting the Prophet or other people may appear with the face covered by a veil. This sign of respect, in the course of time, changed and the countenance of the Prophet was rendered in words, that is calligraphically. (shrink)

W artykule zaprezentowano wyniki analizy porównawczej krajobrazu językowego dwóch miejscowości położonych na pograniczu polsko--czeskim: Kudowy Zdroju oraz Náchodu, mającej na celu ustalenie, w jaki sposób kreowane są dwie płaszczyzny językowe: odgórna i oddolna. Dane te umożliwią także ocenę zachowania samych mieszkańców i określenie ich stosunku do języka sąsiada. W artykule zwrócono również uwagę na to, która strategia komunikowania się jest atrakcyjniejsza dla obu nacji – czy współcześnie komunikacja zmierza ku ogólnej globalizacji, a dominującym językiem staje się lingua franca – język (...) angielski, czy może przygraniczność wpływa na rozwój wielojęzyczności receptywnej. (shrink)

Artykuł analizuje estetyczną formę polityki Hannah Arendt w interpretacji Jima Josefsona. Zdaniem autora „Hannah Arendt’s Aesthetic Politics: Freedom and the Beautiful” - filozofka poszukiwała swego własnego „transcendentnego momentu” (der Augenblick) i w celu zidentyfikowania go analizowała prace takich myślicieli jak: Nietzsche, Kierkegaard, Jaspers, Heidegger, Kafka, Benjamin. Przemyślana krytyka każdego z powyższych nurtów pozwoliła jej sformułować własną koncepcję określoną przez Josefsona mianem „momentu estetycznego”. Wyodrębniając „wolność piękna”, jako trzecią twarz wolności na równi ze znanymi czytelnikom Arendt wolnością działania i umysłu, amerykański (...) filozof w swej książce skupia się na wykazaniu, jak ta wolność, zakorzeniona w fenomenologii Jaspersa i niemetafizycznym odczytaniu Kanta, ma posłużyć za antidotum na wyobcowanie ze świata, które jego zdaniem, jest tematem spajającym wszystkie prace Arendt. (shrink)

Among the multiple, subliminal passions that inspire our life in innumerable ways, literature shows us one that seems to play a particularly penetrating role in human concerns. This passion, which Tymieniecka calls an `esoteric passion', finds its projection and crystallization in space: it is the esoteric passion for space. This subliminal passion, investigated through literature, allows the philosopher to reach beneath the fallacious separations of nature, humanness and the cultural world, restoring the wholeness of experience that has become lost in (...) the artificial one-sidedness of contemporary approaches, confined to language as they are. The elemental passion for place is investigated here in the literary fruits of creative imagination. Unravelled from the very depths of the primogenital, onto-poietic unfolding of life, the passion for place is revealed as projecting into the flux of life: it is a `station' of life-significance. This collection presents papers from two conferences of the International Society of Phenomenology and Literature held in Cambridge, MA in 1993/4. (shrink)

We analyse Hutto & Myin's three arguments against computationalism [Hutto, D., E. Myin, A. Peeters, and F. Zahnoun. Forthcoming. “The Cognitive Basis of Computation: Putting Computation In Its Place.” In The Routledge Handbook of the Computational Mind, edited by M. Sprevak, and M. Colombo. London: Routledge.; Hutto, D., and E. Myin. 2012. Radicalizing Enactivism: Basic Minds Without Content. Cambridge, MA: MIT Press; Hutto, D., and E. Myin. 2017. Evolving Enactivism: Basic Minds Meet Content. Cambridge, MA: MIT Press]. The Hard Problem (...) of Content targets computationalism that relies on semantic notion of computation, claiming that it cannot account for the natural origins of content. The Intentionality Problem is targeted against computationalism using non-semantic accounts of computation, arguing that it fails in explaining intentionality. Theion Problem claims that causal interaction between concrete physical processes and abstract computational properties is problematic. We argue that these a... (shrink)

La literatura jurídica está dedicando cada vez más atención a los estereotipos perjudiciales en los distintos momentos procesales, desde la fase de instrucción hasta que se dicta sentencia. En este trabajo la estereotipación judicial, como mala praxis de la argumentación judicial, se enfocará en la sentencia. Después de evidenciar el fundamental papel de la motivación como lugar donde poder ejercer un control de las decisiones judiciales (2), así como lugar donde detectar la estereotipación judicial (3), se propondrá reflexionar sobre dos (...) tipos de conocimiento que pueden vehicular los sesgos de una cultura discriminatoria: el sentido común (4) y la pseudo-ciencia (5). Si bien son dos tipos de conocimiento que se emplean en la motivación de la sentencia para alcanzar un mejor entendimiento de los hechos, se observa la necesidad de que el órgano judicial adopte una actitud crítica para detectar la subyacente práctica discriminatoria potencialmente presente en ambas formas de conocimiento. (shrink)

Este artículo parte del debate en filosofía de la ciencia entre la tradición teórica y la experimental, y muestra su relación con el estudio de los procesos de innovación e invención en ciencia, cruzando así los planteamientos de análisis más teóricos de la filosofía de la ciencia con cuestiones más relacionadas con la filosofía de la tecnología y la ciencia aplicada. De esta manera, analizamos la interrelación entre experimento y teoría en los procesos de invención e innovación y conectamos los (...) campos de la ciencia teórica y la aplicada, mostrando la continuidad entre ambas. Así, podemos mostrar también cómo en ciencia hay siempre dependencia mutua de teoría y experimentación, y cómo esa dependencia es extrapolable también a los procesos de innovación e invención.Tomando como punto de partida el debate en torno a las tradiciones teóricas y experimentales, veremos hasta qué punto los argumentos que cuestionan las tradiciones teóricas y apuestan por las tradiciones experimentales encajan con los fenómenos de invención e innovación. El caso que vamos a tomar como referencia para aplicar este análisis es el de «aprendizaje automático», como una rama de los algoritmos computacionales diseñados para emular la inteligencia humana aprendiendo del entorno. Este campo es relevante pues, a pesar de su naturaleza eminentemente teórica —en substancia es matemática aplicada—, presenta toda una serie de características que lo hacen muy afín al análisis desde las tradiciones experimentales. (shrink)

Artykuł stanowi próbę artystycznej i estetycznej analizy dzieła Chrystus św. Jana od Krzyża Salvadora Dalego jako obrazu realizującego główne postulaty estetyki postmodernizmu. Zastosowana perspektywa badawcza ma na celu wyjście poza tradycyjną zależność polegającą na wskazywaniu tego, co postmodernizm przejął od wcześniejszych nurtów awangardowych, w szczególności od surrealizmu. Proponowana odwrócona perspektywa odsyła do innej, wzbogacającej relacji: wskazuje bezpośrednio na to, co surrealizm odkrył i w artystyczny sposób wykorzystał na długo przed nastaniem estetyki postmodernizmu.

Scopo centrale del libro è ricostruire la genesi del problema della metafisica di Heidegger indagando il rapporto del filosofo con i pensatori greci e con Kant, il quale costituisce insieme ad Husserl un costante riferimento delle analisi del heideggeriane. Nel corso della trattazione si sottolinea l’importanza dell’intima co-appartenza di tempo e spazio nella definizione della questione metafisica, in linea con la posizione di quegli interpreti che non guardano al filosofo alla luce di una divisione tra un “ primo” e un (...) “secondo” Heidegger ma rintracciano una continuità teorica tra le analisi sulla temporalità e quelle sulla spazialità. (shrink)

Der Band widmet sich der Frage, wer verantwortlich ist für einen ethisch angemessenen Umgang mit Energie. Dazu sollen zunächst im ersten Teil die normativen Grundlagen von Energieverantwortung skizziert werden. Im zweiten Teil werden mögliche Spannungsfelder identifiziert, die in verschiedenen gesellschaftlichen, wirtschaftlichen und politischen Dimensionen bestehen. Im abschließenden dritten Teil wird die Perspektive auf Probleme erweitert, die durch die Implementierung energieverantwortlicher Maßnahmen und Bestrebungen entstehen. So leistet der Band eine Ordnung der Fragen rund um Energieverantwortung sowie die Darstellung, Bewertung und Lösung (...) konkreter Handlungsprobleme im Feld der Energie-Nachhaltigkeit. (shrink)

Ibn al-Fārid, Muqadimāt fī al-taṣawwuf.--2. Abū al-ʻAlāʼ al-Maʻarrī fī Luzūmiyyātih.--3. Muqaddimat Ibn Khaldūn.--4. al-Ghazālī. 2 v.--5. Ibn Ṭufayl.--6. Ibn Rushd. 2 v.--7. Ikhwān al-Safāʼ--8. al-Kindī.--9. al-Farābī. 2 v.--10. Ibn Sīnā. 2 v.

Rzeczywistość przyrodnicza poznawana jest dzięki metodom empirycznym. Jej tajemnice odkrywane są w dużym zakresie dzięki rozwojowi ich metodologii. Formułowane są hipotezy i tworzone teorie wyjaśniające odkrywane zjawiska. Jednakże w tym uporządkowanym świecie pojawiają się i takie zdarzenia, których wystąpienie ma charakter przypadkowy. Z tej racji zostanie zastosowana filozoficzna koncepcja przypadku wypracowana przez Grzegorza Bugajaka i przewidziana przez niego do analizy treści teorii naukowych oraz klasyfikacji zdarzeń przypadkowych. Zostanie ukazana użyteczność tej koncepcji w obszarze ochrony środowiska. W tym celu na początku (...) zaprezentowana zostanie treść propozycji Bugajaka, a następnie omówione będą okoliczności pojawiania się w przyrodzie zjawisk przypadkowych, rodzących dylematy poznawcze u przyrodników. Podjęte analizy zostaną zilustrowane konkretnymi przykładami. W rezultacie wskazane zostaną te sposoby interpretacji przypadku z koncepcji Bugajaka, które mogą okazać się przydatne w pracach ekologów. -------------- Zgłoszono: 05/08/2020. Zrecenzowano: 16/10/2020. Zaakceptowano do publikacji: 24/11/2020. (shrink)

Mistrz Eckhart, postać niejednokrotnie bardzo kontrowersyjna, cieszy się ogromnym zainteresowaniem zarówno wśród teologów, filozofów, a przede wszystkim mistyków. Głównym powodem tej uwagi jest jego koncepcja dotycząca zjednoczenia mistycznego, która opiera się głównie na zagadnieniu iskierki duszy oraz niższej części duszy, która staje się wręcz tożsama z Bogiem. Według Eckharta z jednej strony jesteśmy zrodzeni, natomiast z drugiej strony nie jesteśmy, ponieważ powinniśmy oczekiwać zrodzenia w niższej części duszy. „Narodzenie Boga w duszy” - tak Mistrz Eckhart określa zjednoczenie mistyczne, które należałoby, (...) według niego, umieścić w swoistych kategoriach przebóstwienia. Źródłem zaś całej idei przebóstwienia jest nic innego, jak silne podobieństwo między Bogiem i człowiekiem, a dokładnie jego duszą. Nietrudno odnaleźć tu liczne podobieństwa, które z łatwością można dostrzec między myślą Eckharta i myślą neoplato- ników pogańskich - Plotyna czy Proklosa. Istnieje wiele przesłanek, że Mistrz Eckhart próbuje połączyć idealistyczną filozofię neoplatońską z czysto racjonalną filozofią Tomasza z Akwinu, jednak aspekty Akwinaty są w myśli Mistrza Eckharta niemal niezauważalne. Wydaje się, że liczne trudności związane z interpretacją jego poglądów wynikają z ewidentnego braku podstaw metafizyki w jego dziełach. Jest to nieco dziwne, biorąc pod uwagę fakt, że Mistrz Eckhart doskonale znał poglądy Tomasza z Akwinu, który w sposóbjednoznaczny wypracował koncepcję bytu.Proces zjednoczenia jest w myśli Eckharta przedstawiony w kontekście poznawania. Intelekt stanowi tę władzę w bycie ludzkim, dzięki któremu może on pozostawać w nieustannym związku z Bogiem, co pozwala mu na wznoszenie się. Droga do zjednoczenia z Bogiem zawsze zatem będzie drogą ku Najwyższemu Intelektowi poprzez doskonalenie intelektu w sobie samym. Jest to jednak proces, który wymaga swoistego wyjścia z siebie samego. Wyjście to polega na swego rodzaju dążeniu do jak największej prostoty, co polega na odrzuceniu wszelkiej różnorodności oraz inności. Pojawia się zatem ubóstwo rozumiane w sposób zupełnie paradoksalny, ponieważ w konsekwencji zjednoczenia z Bogiemjawi się onojako największe bogactwo.Warto jednocześnie pamiętać, że ów mistyczny kontakt z Bogiem nie jest czymś zupełnie zewnętrznym dla człowieka. Otóż zjednoczenie mistyczne nie polega na wznoszeniu się duszy do Boga, lecz na ujawnieniu Boga w niższej części duszy, wyższa bowiem część duszy, czyli iskierka duszy,jużjest tożsama z Bogiem. Narodziny Boga to uczestnictwo niższej części duszy w szczęściu iskierki duszy. Eckhart wyraźnie wskazuje, że są to narodziny Syna w duszy, które jednak nie oddala duszy od Ojca. Jest to nadal ten sam rodzaj jedności. Zostaje wręcz zniesiona wszelka jedno- stkowość człowieka, zaciera się jego tożsamość. Ta ontologiczna jedność z samym Bogiem jest jednocześnie jednością z dobrem w najwyższym wymiarze, dlatego też zacierają się wszelkie dylematy moralne, które rozstrzygają się dzięki zupełnej jedności, w której tożsamość bytu ludzkiego z Bogiem nie ma żadnego zróżnicowania. (shrink)

Na teologia newtoniana, o primeiro Ser existente seria Deus, a quem ele considerava como a Inteligência criadora e mantenedora do universo e não sua alma. Assim por inferência, o espaço também resultaria desta existência divina, não como uma de suas criações, mas como uma emanação. Por isso, argumento que Newton teria usado o termo emanação da mesma forma que Plotino o havia apresentado e não como sinônimo de criação, ou ainda, de inferência, conforme defendido por alguns lógicos do século XVIII.

Resumo: A superstição é definida por Bayle, em diversos momentos e diversas obras do filósofo francês, como: a) algo característico da corrupção natural humana; b) a prova da facilidade do homem em se ater às mais diversas crendices, logo, estando sujeito não só a uma, mas a todo tipo de superstições; c) o fenômeno que se instaurou e se disseminou na sociedade, perseguindo a todos e gerando ilusões por toda parte, através de presságios, profecias, prodígios, e sinais. Nesse quadro de (...) diversas e intangíveis absurdidades, a superstição ganha forma, indo para além dos domínios da razão e, assim, Bayle, em seus escritos, torna manifesta a oposição entre a filosofia e a ignorância supersticiosa, entre o entendimento e a imaginação e entre as explicações científicas e os relatos fantásticos.: Superstition is defined by Bayle at various times and in various works as: a) something characteristic of natural human corruption; b) proof of the ease of man in adhering to the most diverse beliefs, being subject not only to one but to all kinds of superstitions; c) a phenomenon which arose and spread in society, following everyone and creating illusions everywhere by means of omens, prophecies, miracles, and signs. In this context of the diverse and intangible absurdities in which superstition takes shape, going beyond the realms of reason, Bayle in his writings makes manifest the opposition between philosophy and superstitious ignorance, between understanding and imagination, and between scientific explanations and fantastic tales. (shrink)

Mistrz Eckhart, postać niejednokrotnie bardzo kontrowersyjna, cieszy się ogromnym zainteresowaniem zarówno wśród teologów, filozofów, a przede wszystkim mistyków. Głównym powodem tej uwagi jest jego koncepcja dotycząca zjednoczenia mistycznego, która opiera się głównie na zagadnieniu iskierki duszy oraz niższej części duszy, która staje się wręcz tożsama z Bogiem. Według Eckharta z jednej strony jesteśmy zrodzeni, natomiast z drugiej strony nie jesteśmy, ponieważ powinniśmy oczekiwać zrodzenia w niższej części duszy. „Narodzenie Boga w duszy” - tak Mistrz Eckhart określa zjednoczenie mistyczne, które należałoby, (...) według niego, umieścić w swoistych kategoriach przebóstwienia. Źródłem zaś całej idei przebóstwienia jest nic innego, jak silne podobieństwo między Bogiem i człowiekiem, a dokładnie jego duszą. Nietrudno odnaleźć tu liczne podobieństwa, które z łatwością można dostrzec między myślą Eckharta i myślą neoplato- ników pogańskich - Plotyna czy Proklosa. Istnieje wiele przesłanek, że Mistrz Eckhart próbuje połączyć idealistyczną filozofię neoplatońską z czysto racjonalną filozofią Tomasza z Akwinu, jednak aspekty Akwinaty są w myśli Mistrza Eckharta niemal niezauważalne. Wydaje się, że liczne trudności związane z interpretacją jego poglądów wynikają z ewidentnego braku podstaw metafizyki w jego dziełach. Jest to nieco dziwne, biorąc pod uwagę fakt, że Mistrz Eckhart doskonale znał poglądy Tomasza z Akwinu, który w sposóbjednoznaczny wypracował koncepcję bytu.Proces zjednoczenia jest w myśli Eckharta przedstawiony w kontekście poznawania. Intelekt stanowi tę władzę w bycie ludzkim, dzięki któremu może on pozostawać w nieustannym związku z Bogiem, co pozwala mu na wznoszenie się. Droga do zjednoczenia z Bogiem zawsze zatem będzie drogą ku Najwyższemu Intelektowi poprzez doskonalenie intelektu w sobie samym. Jest to jednak proces, który wymaga swoistego wyjścia z siebie samego. Wyjście to polega na swego rodzaju dążeniu do jak największej prostoty, co polega na odrzuceniu wszelkiej różnorodności oraz inności. Pojawia się zatem ubóstwo rozumiane w sposób zupełnie paradoksalny, ponieważ w konsekwencji zjednoczenia z Bogiemjawi się onojako największe bogactwo.Warto jednocześnie pamiętać, że ów mistyczny kontakt z Bogiem nie jest czymś zupełnie zewnętrznym dla człowieka. Otóż zjednoczenie mistyczne nie polega na wznoszeniu się duszy do Boga, lecz na ujawnieniu Boga w niższej części duszy, wyższa bowiem część duszy, czyli iskierka duszy,jużjest tożsama z Bogiem. Narodziny Boga to uczestnictwo niższej części duszy w szczęściu iskierki duszy. Eckhart wyraźnie wskazuje, że są to narodziny Syna w duszy, które jednak nie oddala duszy od Ojca. Jest to nadal ten sam rodzaj jedności. Zostaje wręcz zniesiona wszelka jedno- stkowość człowieka, zaciera się jego tożsamość. Ta ontologiczna jedność z samym Bogiem jest jednocześnie jednością z dobrem w najwyższym wymiarze, dlatego też zacierają się wszelkie dylematy moralne, które rozstrzygają się dzięki zupełnej jedności, w której tożsamość bytu ludzkiego z Bogiem nie ma żadnego zróżnicowania. (shrink)

The aim of this book is to understand and critically appraise science-based transgression dynamics in their whole complexity. It includes contributions from experts with different disciplinary backgrounds, such as philosophy, history and sociology. Thus, it is in itself an example of boundary transgression. Scientific disciplines and their objects have tended to be seen as permanent and distinct. However, science is better conceived as an activity that constantly surpasses, erases and rebuilds all kinds of boundaries, either disciplinary, socio-ethical or ecological. This (...) transgressive capacity, a characteristic trait of science and its applications, defines us as "knowledge societies." However, scientific and technological developments are also sources of serious environmental and social concerns. Contents Disciplinary Transgression of Boundaries - Extra-Disciplinary Transgression of Boundaries - Radical Transgression of Boundaries Target Groups Scientists and students of philosophy, sociology, history of science, and interdisciplinary fields such as technology assessment, sustainable development, science and technology studies - Practitioners in research management Editors Bettina-Johanna Krings (MA in sociology, political science and anthropology; PhD in sociology) is head of the research department "Knowledge Society and Knowledge Policy" at the Institute for Technology Assessment and Systems Analysis (ITAS) at the Karlsruhe Institute of Technology (KIT). Hannot Rodríguez (PhD in philosophy) is Assistant Professor at the Department of Philosophy of the University of the Basque Country UPV/EHU. Anna Schleisiek (Dipl.-Soz.) is doing research on the role of economic principles in the scientific practice of research teams for her PhD project in sociology. <. (shrink)