This study investigated whether employee perceptions of corporate social responsibility (CSR) were associated with the presence of Corporate Psychopaths in corporations. The article states that, as psychopaths are 1% of the population, it is logical to assume that every large corporation has psychopaths working within it. To differentiate these people from the common perception of psychopaths as being criminals, they have been called “Corporate Psychopaths” in this research. The article presents quantitative empirical research into the influence of Corporate Psychopaths on (...) four perceptual measures of CSR and three further measures of organizational commitment to employees. The article explains who Corporate Psychopaths are and delineates the measures of CSR and organizational commitment to employees that were used. It then outlines the research conducted among 346 corporate employees in Australia in 2008. The reliability of the instrument used is commented on favorably in terms of its statistical reliability and its face and external validity. Results of the research are described showing the highly significant and negative influence of Corporate Psychopaths on all of the measures of CSR and of organizational commitment to employees used in the research. When Corporate Psychopaths are present in leadership positions within organizations, employees are less likely to agree with views that: the organization does business in a socially desirable manner; does business in an environmentally friendly manner and that the organization does business in a way that benefits the local community. Also, when Corporate Psychopaths are present in leadership positions within organizations, employees are significantly less likely to agree that the corporation does business in a way that shows commitment to employees, significantly less likely to feel that they receive due recognition for doing a good job, to feel that their work was appreciated and to feel that their efforts were properly rewarded. The article argues that academics and researchers in the area of CSR cannot ignore the influence of individual managers. This is particularly the case when those managers have dysfunctional personalities, or are actually psychopaths. The article further argues that the existence of Corporate Psychopaths should be of interest to those involved in corporate management and corporate governance because their presence influences the way corporations are run and how corporations affect society and the environment. (shrink)

We show that strong measure zero sets -totally bounded metric space) can be characterized by the nonexistence of a winning strategy in a certain infinite game. We use this characterization to give a proof of the well known fact, originally conjectured by K. Prikry, that every dense \ subset of the real line contains a translate of every strong measure zero set. We also derive a related result which answers a question of J. Fickett.

In two studies, we used the Ethics Position Questionnaire (EPQ) to investigate the relationship between individual differences in moral philosophy, involvement in the animal rights movement, and attitudes toward the treatment of animals. In the first, 600 animal rights activists attending a national demonstration and 266 nonactivist college students were given the EPQ. Analysis of the returns from 157 activists and 198 students indicated that the activists were more likely than the students to hold an "absolutist" moral orientation (high idealism, (...) low relativism). In the second study, 169 students were given the EPQ with a scale designed to measure attitudes toward the treatment of animals. Multiple regression showed that gender and the EPQ dimension of idealism were related to attitudes toward animal use. (shrink)

The problems caused by anthropogenic climate change threaten the lives and well-being of millions, yet it seems that we, as individuals, are powerless to prevent or worsen these problems. In this essay we consider the difficulty of assigning moral responsibility in cases of collective action problems like the problem of anthropogentic climate change. We consider two promising solutions, the expected utility and rights based solution, and argue that both are incapable of explaining why individuals have moral obligations to address collective (...) action problems. We believe, however, that this result does not justify inaction, instead it reveals a failure of moral philosophy to adequately address collective action problems. More work must be done to address the moral responsibilities that arise in cases of collective action problems and we close by pointing in the direction of some promising work in this area. (shrink)

The focus of my argument is whether, and in what sense, freedom is “revealed” by the fact of reason in Kant’s second Critique. I examine the passages in which Kant refers to the fact of reason and conclude that he uses the term to refer to our taking morality as authoritative, and to our apprehending the content of the moral law. I then point out how various commentators have claimed each to be the fact of reason. Next I address how (...) each is claimed by Kant to reveal “freedom” to us and argue that our taking morality as authoritative is best understood as referring to our conception of ourselves as autonomous beings, and that our apprehending the moral law’s content reveals only the idea of freedom as a coherent one. So neither would demonstrate not that we are actually autonomous, nor would their conjunction, despite what some commentators have claimed. In closing I defend the highly deflationary position that the fact of reason entitles us to postulate our freedom, but only from the practical point of view, and that it demonstrates that freedom is a coherent idea. (shrink)

Some commentators have attributed constructivism to Kant at the first-order level; others cast him as a meta-ethical constructivist. Among meta-ethical constructivist interpretations I distinguish between ‘atheistic’ and ‘agnostic’ versions regarding the existence of an independent moral order. Even though these two versions are incompatible, each is linked with central Kantian doctrines, revealing a tension within Kant's own view. Moreover, among interpretations that cast Kant as rejecting substantive realism but embracing procedural realism, some (i.e., those that are ‘constructivist’) face charges of (...) indeterminacy or relativism, while others (practical reasoning views) face ‘daunting rationalism’ objections. I close with some objections to interpreting Kant as a meta-ethical constructivist. (shrink)

Based on 12 in-depth, semi-structured interviews, this study explores the attitudes of news media professionals toward Codes of Practice and guidelines and how they may conflict in the coverage of murder-suicide incidents. There is a dearth of research in this area, even though four organizations in Ireland have issued guidelines on how journalists should report on cases of this nature. This study found that news media professionals have a largely positive attitude toward guidelines and codes; however, news media conventions and (...) routines can conflict with recommendations. Furthermore, the interview subjects’ sense of duty to the public, to provide a full and frank disclosure of information often outweighed their responsibility to any guide or code in the context of covering cases of murder-suicide. This raises critical issues for the coverage of cases of this nature, particularly when news values clash with Codes of Practice and guidelines. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

There is limited consensus about what constitutes humanly sensitive care, or how it can be sustained in care settings. A new humanised care assessment tool may point to caring practices that are up to the task of meeting persons as humans within busy healthcare environments. This paper describes qualitative development of a tool that is conceptually sensitive to human dimensions of care informed by a life‐world philosophical orientation. Items were generated to reflect eight theoretical dimensions that constitute what makes care (...) feel humanly focused. An action research group process in 2014–2015 with researchers, service users, healthcare professionals in two diverse clinical settings (stroke rehabilitation and dermatology) was used. Feedback on conceptual content, transparency of meaning and readability was then gained from a panel in Sweden and third‐year student nurses in the UK. The tool can be applied to attune staff to human dimensions of care, offering items which point to concrete examples of humanising and dehumanising features of practice in ways that have not yet been fully captured in the caring literature. Based on theoretically led experiential items, with dedicated focus on what makes people feel more, or less than human, it may offer improvement on available assessments of care. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Studies of epistemic communities and collaborative research in the social sciences have deepened the understanding of how science works, and more specifically how the social dimensions of scientific practice both enable and impede social scientists in realizing their epistemic goals. Two types of studies of epistemic communities are distinguished: general theories of epistemic communities aim to construct accounts of theoretical change applicable to all social scientific specialties, whereas historical studies emphasize the contingencies that affect specific social scientific disciplines, subfields, or (...) institutions. Although collaborative research plays a less pronounced role in the social sciences than in the natural sciences, collaboration has enabled social scientists to investigate topics that would otherwise be difficult to investigate. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Moral problems such as climate change and global poverty result from widespread human action, and hence, are unaffected by changes in any individual's behavior—for instance, the harms of climate change will obtain whether I drive my car or not. This problem of causal impotence seems potentially devastating for consequentialists, but more easily addressed by deontologists. The deontologist can argue that (e.g.) even if our acts will have no effect on climate change, our using fossil fuels makes us complicit in, and (...) hence, blameworthy for, these wrongs. We argue that, despite initial appearances, appeals to complicity do not extricate deontologists from this problem. When our actions do not make a difference, we cannot be held responsible for being complicit in wrongs such as climate change and global poverty. As a result, we conclude that the problem of causal impotence is as vexing for deontologists as it is for consequentialists. (shrink)

Nel corso degli ultimi 20 anni c’è stata una espansione globale in materia di istruzione dottorale e in particolare di ‘dottorati professionali’. Difficoltà nell’avanzamento e nel completamento diventano sempre più il centro dell’attenzione per tutti i tipi di dottorato. È stato riconosciuto che una serie di fattori al di là di quelli prettamente demografici potrebbe influire sulla possibilità di completare gli studi. C’è ancora molto da imparare sul motivo per cui l’avanzamento e il completamento del dottorato sono così impegnativi. In (...) questo articolo vorremmo mettere in evidenza un settore che sembra trascurato dalla ricerca: l’esperienza emotivamente complessa del percorso di dottorato.Offriamo un contributo al dibattito su ciò che è necessario per facilitare il successo e intrinsecamente un soddisfacente avanzamento all’interno di un programma di dottorato professionale. Noi sosteniamo che una maggiore attenzione debba essere prestata al cammino esperienziale di studenti di dottorato dal momento che essi hanno il difficile compito di integrare la loro vita personale, professionale e accademica. Il nostro interesse per le risorse emotive di cui gli studenti possono avvalersi durante il loro percorso di dottorato è iniziato con la progettazione e lo sviluppo del nostro primo dottorato professionale in materia di sanità e cura. Attraverso la nostra iniziale esperienza con due gruppi di studenti, abbiamo riflettuto sullo sviluppo del dottorato professionale, in generale, e trasversalmente a diverse altre discipline, per comprendere meglio come facilitare una buona esperienza di dottorato e una conclusione nei tempi.L’importanza di partecipare all’esperienza emotiva all’interno del complesso percorso di dottorato professionale ci ha portato al concetto di ‘nourished scholarship’ . Si definisce la nozione di ‘nourished scholarship’ come un percorso di apprendimento che lega i valori personali, significativi e attuali, allo sviluppo e al contributo professionale. Tale nutrimento emotivo è caratterizzato da una soddisfacente esperienza di scambio tra il sé, l’apprendimento e la comunità di pratica/studio. La nostra opinione è che tale nutrimento emotivo sia una risorsa fondamentale da cui gli studenti attingono al momento di negoziare le sfide complesse del percorso professionale di dottorato. Al fine di illustrare il significato di ‘nourished scholarship’ descriviamo alcune delle sue dimensioni emotive chiave. Queste dimensioni possono essere agevolate in vari modi, ma qui ne segnaliamo uno in particolare: il sostegno reciproco e la supervisione di gruppo facilitata. Al fine di illustrare le dimensioni della ‘nourished scholarship’ quindi noi riflettiamo su un caso specifico, quello di una coorte di studenti di dottorato professionale. Sono state estratte alcune loro esperienze per illustrare sette dimensioni che sono importanti per contribuire all’esperienza di ‘nourished scholarship’ come una risorsa di sostegno:- Sperimentare i benefici di appartenenza- Aiutarsi vicendevolmente a contenere l’ansia- Vivere la crescente fiducia- Accettare comunanza e unicità- Miglioramento personale, identità professionale e accademica attraverso la chiarificazione dei valori- Sperimentare i benefici di relazionarsi ad una più ampia comunità scientifica- Accettare i ritmi dei tempi in cui ricevere dei tempi attivi.Inoltre, in questo articolo si riflette su come la particolare struttura del programma di dottorato è stata in grado di sostenere lo sviluppo di queste risorse. Ci sono state tre caratteristiche chiave che crediamo siano state fondamentali nel modo in cui il programma è stato progettato e realizzato:a) ‘Cohortness’ in cui gli studenti si impegnano con il programma come un gruppo in viaggio.b) Supervisione di coorte: anche se tutti studiavano diversi argomenti, si è formato un gruppo insieme a due facilitatori accademici per discutere il processo, l’esperienza del percorso e il loro apprendimento.c) Una strategia di valutazione flessibile che permette agli studenti di progredire in modo personale e non lineare.Il valore potenziale di questo articolo per i programmi educativi è che fornisce un quadro per focalizzare l’attenzione sull’importanza del percorso emotivo e sui modi per sostenere la motivazione degli studenti e la resilienza. Noi crediamo che questo quadro abbia un potenziale trasferibile ad altre situazioni in cui tali risorse emotive possono essere importanti.During the past 20 years there has been a global expansion in doctoral education and in particular professional doctorates. Difficulties with progression and completion have increasingly become the focus of attention within both academic and professional contexts. It has been acknowledged that a range of factors, beyond demographics, could be influential in whether students are able to sustain their studies to completion. In this paper we stress the importance of conceptualising professional doctoral studies as a personal, professional and academic journey that is sustained by emotional factors that may need more explicit attention. As such, our contribution is the delineation of a phenomenon that we call ‘nourished scholarship’. We wish to illustrate how such ‘nourished scholarship’ functions as a resource for sustaining motivation and integration through the doctoral journey. We offer seven dimensions that a doctoral programme needs to embody in order to facilitate ‘nourished scholarship’: belonging, containing anxiety, growing confidence, commonality and uniqueness, values clarification, scholarly community, and negotiating the rhythms of receptive and active times. We illustrate these dimensions in the context of a professional doctorate programme that emphasises ‘cohort supervision’ as the primary resource for facilitating such nourished scholarship. We believe that this notion has transferable potential to other provisions where such emotional resources may be important. (shrink)

Understanding people's experience of skin ageing as it is lived can enable sensitive approaches to promoting healthy skin and to care in general. By understanding the insider perspective, what it is like for individuals, a way to sensitise practice for more humanly sensitive care is offered. Through interviews with seventeen community‐dwelling older people, the essential meaning of living within ageing skin was illuminated as a state of managed inevitability. The skin is inevitably changing, and ageing skin is a marker of (...) change over time but the person within remains. Constituents of the phenomenon comprise the experience of unfamiliar sights and sensations given by ageing skin; facing and accepting bodily changes and seeing this back and forth in family connections; taking care of the skin “to face” the world; and to present oneself to others and a different place in the world, same person, changed body. Findings point to why and how nurses can treat older people as persons by not over emphasising a view on ageing bodies or bodies with aged skin alone, but in tempering this view with deeper existential insights, meeting the older person with a skin care need as a person and not just as a physical entity. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

We are particularly interested in how poetry and phenomenological research come together to increase understanding of human phenomena. We are further interested in how these more aesthetic possibilities of understanding can occur within a community context, that is the possibility of a process in which understanding is shared through an ongoing process of participation. In this way phenomenologically-oriented understandings may meaningfully speak of that which is common between us as well as that which may be uniquely lived for each of (...) us in terms of its individual context and nuance. In this paper we reflect on a process by which we engaged with participants to poetically re-present a description of an experiential phenomenon. As part of this process we offered an evocative description of a health care scenario, and facilitated collectively created ‘embodied responses’ inspired by the interactive form of Japanese Renga. We ask the question: “What kind of phenomenology is this?” Through so doing we attempt to address the theme of this special issue, namely, a focus on a wide embrace of the notion of evidence. We do this by drawing out the epistemological implications of a phenomenological approach that attends to the ‘awakening of presences’ in embodied and linguistic ways. In this pursuit we are assisted by the writings of Gendlin, Gadamer, Levinas and Shotter. Indo-Pacific Journal of Phenomenology , Volume 12, Special Edition July 2012. (shrink)

This article argues that a recent wave of creative self-translations by Latinx poets marks a significant turn in Latinx literary history. In contrast to the conventional view of translation as a derivative, subsidiary craft, these self-translations serve as a creative practice (for composing innovative literature), a trope (for cultural and linguistic multiplicity and self-decolonization), and a theoretical framing (attuned to colonial relationships and power differentials between languages and cultures). What does this reconceptualization of self-translation mean for Latinx poetry and for (...) translation studies? What are its contexts and antecedents, its aesthetic forms and modes of inventiveness, its social and theoretical implications? I consider these questions in relation to the work of two Puerto Rican poets, Urayoán Noel and Raquel Salas Rivera, arguing that their practices are illuminated by the decolonial theory of “transcreation,” or creative translation, developed by Haroldo de Campos. Their poetry is related to but distinct from the tradition of Spanglish and code-switching in Latinx poetry, for English and Spanish coexist in their self-translations in novel ways that do not necessarily correspond to ordinary speech patterns. At the same time, traditional values in translation are supplanted by an emphasis on creativity, criticality, and the translator’s discernable presence. I contend that transcreative self-translation reflects, critiques, and queers the process of transculturation ongoing in the US and its colonies on linguistic, cultural, and social levels. (shrink)

Any number of criticisms of Kant's moral psychology are directed at his claims that actions possessing moral worth must be performed "irrespective of all objects of the faculty of desire" (G 68,400),' and that actions done from duty must "set aside altogether the influence of inclination, and along with inclination every object of the will" (ibid). Rather than desire or inclination, it is "pure reverence for the law" that moves the will in actions done from duty (G 69,401). My present (...) purpose is to defend Kant's view as a plausible tenet of moral psychology by defending it against two lines of criticism. I shall conclude by considering some moral theoretic objections to Kant's view. In so doing I hope to provide a clearer understanding of Kant's position on moral motivation. (shrink)

It appears that utilitarian arguments in favor of moral vegetarianism cannot justify a complete prohibition of eating meat. This is because, in certain circumstances, forgoing meat will prevent no pain, and so, on utilitarian grounds, we should be opportunistic carnivores rather than moral vegetarians. In his paper, ‘Puppies, pigs, and people: Eating meat and marginal cases,’ Alastair Norcross argues that causal impotence arguments like these are misguided. First, he presents an analogous situation, the case of chocolate mousse a-la-bama, in order (...) to argue that we, individually, are not causally impotent. Second, Norcross offers a threshold argument in which he argues that while we may individually be causally impotent, when we adopt moral vegetarianism in concert with others, we become causally potent in preventing harms by factory farming. We argue that Norcross's responses ultimately fail to address the causal impotence objection. The former argument fails because it vastly oversimplifies the world in which we find ourselves. Given the size of factory farming, the reasonable conclusion is that we are in fact powerless to prevent harms to animals in factory farms in many or most cases. The latter argument fails because even if collective action will have an impact on factory farming, this does not provide us with an argument against being carnivores in certain circumstances. (shrink)

This chapter contains sections titled: Introduction Some Common Misunderstandings How Different Are PGW, FUL, and FLN? The Role of the Universal Law Formulas Issues Regarding the Maxim and its Universal Counterpart The Two Hegelian Objections Contradictions in Conception Contradictions in the Will Three Persistent Problems and One Very Modest Proposal Bibliography.

Background Health ministries in Europe are investing increasingly in innovative digital technologies. Older adults, who have not grown up with digital innovation, are expected to keep up with technological shifts as much as other age groups. This is ethically challenging, as it may threaten a sense of dignity and well-being in older adults. Research objective To clarify the phenomenon of sense of dignity experienced in older adults, concerning how their expectations and needs are met within the context of digitally led (...) healthcare in Norway. Research design A Reflective Lifeworld Research design was chosen, and purposive, in-depth interviews were conducted. Participants and research context The participants were 13 adults 75 years and older from Northern Norway, living at home and not receiving consistent assistance. Ethical considerations Followed the principles of the Helsinki Declaration. This study was approved by the Social Science Data Services in Norway (project number 916119). Interviews were conducted carefully within a safe environment chosen by the participants. Findings Older adults experience that using new digital systems in healthcare makes them become dependent with experiences of helplessness. They feel an increased sense of dependency on other people, and that recognition can assail their experience of personal dignity. Older adults not only expect digitally led healthcare to give them a feeling of safety but also experience feeling insecure concerning privacy and loss of possibilities for dialogue with healthcare providers. They are met by demands from society, which they often struggle to achieve. Conclusion The phenomenon of sense of dignity experienced in older adults, concerning how their expectations and needs are met within digitally led healthcare, indicates a sense of feeling lost in the digital world. Further, innovative healthcare lacks focus on ethical performance. This impacts their perception of dignity, as loss of dignity is noticed especially in its rupture. (shrink)

It might be that intuitions are central to philosophy, and it might be that this is true because when philosophers give case‐based arguments for philosophical claims (in published philosophy), the case verdict is typically (a) an intuited proposition and (b) either left undefended or defended on the grounds that it is an intuited proposition. This paper remains neutral on these global issues, however, and instead focuses on whether there is a nontrivial (or many‐membered) class of case‐based arguments in philosophy in (...) which the case verdict is defended by appeal to background beliefs and not on the grounds that it is an intuited proposition. The paper argues that the answer is affirmative by examining seven such arguments that are referred to as “paradigm cases” of case‐based arguments in which the verdict is justified via an appeal to intuition. (shrink)

Philosophy has much to offer psychiatry, not least regarding ethical issues, but also issues regarding the mind, identity, values, and volition. This has become only more important as we have witnessed the growth and power of the pharmaceutical industry, accompanied by developments in the neurosciences. However, too few practising psychiatrists are familiar with the literature in this area. -/- The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry offers the most comprehensive reference resource for this area ever published. It assembles challenging and (...) insightful contributions from key philosophers and others to the interactive fields of philosophy and psychiatry. Each contributions is original, stimulating, thorough, and clearly and engagingly written - with no potentially significant philosophical stone left unturned. Broad in scope, the book includes coverage of several areas of philosophy, including philosophy of mind, science, and ethics. For philosophers and psychiatrists, The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry is a landmark publication in the field - one that will be of value to both students and researchers in this rapidly growing area. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Commentators generally agree that one important difference between the arguments that Kant offers in the Groundwork and those in the second Critique is the appeal to the term “fact of reason” has a single referent, although they disagree about what that referent is. I argue that Kant employs the term to refer to two distinct phenomena. In some passages Kant claims it to be a fact of reason what we take the moral law as supremely authoritative in our deliberations, whereas (...) in others he uses it to refer to our consciousness of the content of the moral law. Despite that fact that some interpreters and even Kant himself at times run the two uses of the term together, each referent is a distinct phenomenon in its own right and each addresses distinct feature of Kant’s moral theory. I argue that this interpretation coheres best with Kant’s position that reason both provides both a sufficient motive for morally worthy action and also provides the content for morality. (shrink)

The article examines Thomas Kuhn's work in the history of science with special attention to its relevance to subsequent developments in social epistemology. The article begins with a discussion of Kuhn's historical work, and the so-called historical turn in philosophy of science. It then examines Kuhn's views on textbook science, followed by an analysis of Kuhn's views on the relationship between the history of science and the philosophy of science. Then it discusses Kuhn's contributions to our understanding of the social (...) dimensions of scientific inquiry. Finally, it discusses his influence on the social epistemology of science and the sociology of science. (shrink)