Given Lewis’s views about recombination and spatial relations, there are possible worlds in which space is discrete and yet the Pythagorean theorem is true – contrary to the so-called Weyl-Tile argument that concluded that the Pythagorean theorem must fail if space is discrete.

In the final section of their work Empire, Hardt and Negri discuss the coming into being of the multitude, the unified force that overthrows the system of ‘Empire’. Absent from the account of this unification of the multitude is the influence of religion. I endeavor to show that contrary to Hardt’s and Negri’s assumption, religion is not dissipating among the multitude and that its impact will be contrary to the creation of a unified multitude. Thus the creation of the unified (...) multitude requires an absence of religion, but the creation of the multitude under the system of Empire entails a creation of more theists, leading to a seeming contradiction in the process of creating a unified multitude. In order for the creation of the multitude envisioned by Hardt and Negri to be complete, the issue of religion must be addressed, it cannot simply be assumed away as unimportant or non-existent. (shrink)

This a review of Moore's book, The Evolution of Modern Metaphysics.

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Narrative Symposium:Living Organ DonationLaura Altobelli, Sherri Bauman, Janice Flynn, Andy Heath, Joseph Jacobs, Tim Joos, Amy K. Lewensten, Donna L. Luebke, Sarah A. McDaniel, Donald Olenick, Laurie E Post, Vicky Young, Blake Adams, Anonymous One, Michael Sauls, Christine Wright, Shannon D. Wyatt, and Cara Yesawich• An Altruistic Living Donor’s Story• Surgery for the Soul• Kidney Donation Story• The Essence of Giving—A Transplant Story• Love—the Risk Worth Taking• My (...) Donation Journey• A Life For A Life: My Gift To My Dad• Lessons Learned: The Realities of Living Organ Donation• Sarah’s List Exchange Experience• Accelerated Living Donation• Liver Donor Nightmare• Adrift After Donation• Getting Our Child Off Dialysis• A Living Donor’s Journey• The Spare Kidney• Living Donors are People Too• The Gift of Life—Walking by Faith• Journey of an Altruistic, Non–designated Living DonorCopyright © 2012 The Johns Hopkins University Press... (shrink)

This paper reports an experiment designed to investigate the potential influence of prior acts of self-control on subsequent prospective memory performance. College undergraduates performed either a cognitively depleting initial task or a less resource-consuming version of that task . Subsequently, participants completed a prospective memory task that required attentionally demanding monitoring processes. The results demonstrated that prior acts of self-control do not impair the ability to execute a future intention in college-aged adults. We conceptually replicated these results in three additional (...) depletion and prospective memory experiments. This research extends a growing number of studies demonstrating the boundary conditions of the resource depletion effect in cognitive tasks. (shrink)

The End of Materialism: How Evidence of the Paranormal Is Bringing Science and Spirit Together by Charles T. Tart. Philosophy of Personal Identity and Multiple Personality by Logi Gunnarsson. Eusapia Palladino and Her Phenomena by Hereward Carrington. Can the Mind Survive beyond Death? In Pursuit of Scientific Evidence by Satwant K. Pasricha. Morphic Resonance: The Nature of Formative Causation by Rupert Sheldrake. A New Science of Life: The Hypothesis of Formative Causation by Rupert Sheldrake. “Why AI Is a Dangerous Dream,” (...) Opinion, Interview with Noel Sharkey by Nic Fleming. (shrink)

In this paper, I formulate, elucidate, and defend a version of modal realism with overlap, the view that objects are literally present at more than one possible world. The version that I defend has several interesting features: (i) it is committed to an ontological distinction between regions of spacetime and material objects; (ii) it is committed to compositional pluralism, which is the doctrine that there is more than one fundamental part-whole relation; and (iii) it is the modal analogue of endurantism, (...) which is the doctrine that objects persist through time by being wholly present at each moment they are located. (shrink)

There are different ways to be. This paper explicates and defends this controversial thesis. Special attention is given to the meta-ontology of Martin Heidegger. -/- .

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Studies of epistemic communities and collaborative research in the social sciences have deepened the understanding of how science works, and more specifically how the social dimensions of scientific practice both enable and impede social scientists in realizing their epistemic goals. Two types of studies of epistemic communities are distinguished: general theories of epistemic communities aim to construct accounts of theoretical change applicable to all social scientific specialties, whereas historical studies emphasize the contingencies that affect specific social scientific disciplines, subfields, or (...) institutions. Although collaborative research plays a less pronounced role in the social sciences than in the natural sciences, collaboration has enabled social scientists to investigate topics that would otherwise be difficult to investigate. (shrink)

I argue that composition as identity is incompatible with the possibility of emergent properties (as characterized in the paper) and so should be rejected.

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Kris McDaniel argues that there are different ways in which things exist. For instance, past things don't exist in the same way as present things. Numbers don't exist in the same way as physical objects; nor do holes, which are real, but less real than what they are in. McDaniel's theory of being illuminates a wide range of metaphysical topics.

Recently, I’ve championed the doctrine that fundamentally different sorts of things exist in fundamentally different ways.1 On this view, what it is for an entity to be can differ across ontological categories.2 Although historically this doctrine was very popular, and several important challenges to this doctrine have been dealt with, I suspect that contemporary metaphysicians will continue to treat this view with suspicion until it is made clearer when one is warranted in positing different modes of existence.3 I address this (...) concern here. The question of when to posit ways of being is closely related to a more general question: when should one think that some philosophically interesting expression is analogous? Accordingly, my strategy here is as follows. First, I briefly explain my interpretation of ontological pluralism, the doctrine that there are ways of being.4 Second, I introduce the notion of an analogous term, and show how, on most ways of implementing ontological pluralism, “existence” is analogous. Third, I discuss two sufficient conditions for when one is warranted in claiming that a philosophically interesting term is analogous. Fourth, I present a series of ontological schemes, each of which satisfies at least one of the sufficient conditions. The upshot is this: if you are attracted to one of these ontologies, you have reason to believe in ways of being. The careful reader will have noted the apparent modesty of my conclusion. Unfortunately, I do not believe that one could ever be rationally required to believe in ways of being. Still, in general a metaphysic is a live option to the extent that it is shown to be rationally permissible to believe. Since the apparent consensus among contemporary analytic metaphysicians is that believing that things can exist in different ways is silly or confused, establishing the rational permissibility of belief in ways of being is a non-trivial task. Let us begin. (shrink)

We argue that desire is an attitude that relates a person not to one proposition but rather to two, the first of which we call the object of the desire and the second of which we call the condition of the desire. This view of desire is initially motivated by puzzles about conditional desires. It is not at all obvious how best to draw the distinction between conditional and unconditional desires. In this paper we examine extant attempts to analyse conditional (...) desire. From the failures of those attempts, we draw a moral that leads us to the correct account of conditional desires. We then extend the account of conditional desires to an account of all desires. We attempt to explain the distinction between intrinsic and extrinsic desire in light of our account of desire. We show how to use our account to solve Wollheim’s paradox of democracy and to save modus ponens. Finally, we extend the account of desire to related phenomena, such as conditional promises, intentions, and commands. (shrink)

Peter van Inwagen presented a powerful argument against the Principle of Sufficient Reason, which I henceforth abbreviate as ‘PSR’. For decades, the consensus was that this argument successfully refuted PSR. However, now a growing consensus holds that van Inwagen’s argument is fatally flawed, at least when ‘sufficient reason’ is understood in terms of ground, for on this understanding, an ineliminable premiss of van Inwagen’s argument is demonstrably false and cannot be repaired. I will argue that this growing consensus is mistaken (...) and that a powerful argument relevantly similar to van Inwagen’s should still concern us, even when we understand ‘sufficient reason’ in terms of ground. (shrink)

I am attracted to ontological pluralism, the doctrine that some things exist in a different way than other things.1 For the ontological pluralist, there is more to learn about an object’s existential status than merely whether it is or is not: there is still the question of how that entity exists. By contrast, according to the ontological monist, either something is or it isn’t, and that’s all there is say about a thing’s existential status. We appear to be to be (...) ontological committed to what I will call almost nothings. Examples of almost nothings include holes, cracks, and shadows; almost nothings thrive in the absence of ‘positive’ entities such as donuts, walls, and sunlight. Let’s focus on holes, since the literature on them is voluminous.2 We quantify over holes, and even count them: we say, for example, that there are some holes in the cheese, seven to be precise. We ascribe features to them and talk as though they stand in relations: that hole is three feet wide, much wider than that tire over there. Holes apparently persist through time, as evidenced by the fact that my sweater has the same hole in it as the last time you saw me wear it. We even talk as though holes are causally efficacious: my ankle was badly sprained because I stepped in that hole in the sidewalk.3 It seems then that we believe in holes. If our beliefs are true, holes must enjoy some kind of reality. This puts the ontological monist in an uncomfortable position. According to her, everything that there is enjoys the same kind of reality, which is the kind of reality enjoyed by full-fledged concrete entities such as ourselves. She is committed to the unpleasant claim that holes are just as real as concretia, a claim that is apt to be met with incredulous stares by those not acquainted with contemporary metaphysics. Roy Sorensen (2008, p. 19) notes the tension almost nothings generate for ontological monists: ‘… it feels paradoxical to say that absences exist—but no better to say that absences do not exist’.. (shrink)

Friends of states of affairs and structural universals appeal to a relation, structure-making, that is allegedly a kind of composition relation: structure-making ?builds? facts out of particulars and universals, and ?builds? structural universals out of unstructured universals. D. M. Armstrong, an eminent champion of structures, endorses two interesting theses concerning composition. First, that structure-making is a composition relation. Second, that it is not the only (fundamental) composition relation: Armstrong also believes in a mode of composition that he calls mereological, and (...) which he takes to be the only kind of composition recognized by his philosophical adversaries, such as David Lewis. Armstrong, accordingly, is a kind of pluralist about compositional relations: there is more than one way to make wholes from parts. In this paper, I critically evaluate Armstrong's compositional pluralism. (shrink)

The article examines Thomas Kuhn's work in the history of science with special attention to its relevance to subsequent developments in social epistemology. The article begins with a discussion of Kuhn's historical work, and the so-called historical turn in philosophy of science. It then examines Kuhn's views on textbook science, followed by an analysis of Kuhn's views on the relationship between the history of science and the philosophy of science. Then it discusses Kuhn's contributions to our understanding of the social (...) dimensions of scientific inquiry. Finally, it discusses his influence on the social epistemology of science and the sociology of science. (shrink)

A short paper proving what the title says.

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

I argue that a solution to puzzles concerning the relationship ofobjects and their properties – a version of the `bundle' theory ofparticulars according to which ordinary objects are mereologicalfusions of monadic and relational tropes – is also a solution topuzzles of material constitution involving the allegedco-location of material objects. Additionally, two argumentsthat have played a prominent role in shaping the current debate,Mark Heller's argument for Four Dimensionalism and Peter vanInwagen's argument against Mereological Universalism, are shownto be unsound given this version (...) of the bundle theory. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

In a recent paper titled ' Simples ', Ned Markosian asks and answers the Simple Question, which is, 'under what circumstances is it true of some object that it has no proper parts?' Markosian 's answer to the simple question is MaxCon, which states that an object is a simple if and only if it is a maximally continuous object. I present several arguments against MaxCon.

The distinction between "the two truths" was initially developed to resolve seeming contradictions in the Buddha's teachings.1 The Buddha teaches that persons should act compassionately, that persons will be reincarnated, and that persons do not exist. The first two lessons seem inconsistent with the third. Consistency could be restored by distinguishing kinds of truth: the first and second lessons are conventionally true, but it is conventionally but not ultimately true that persons exist.2In addition to this semantic distinction, there is an (...) ontological distinction between modes of being that also promises to restore consistency. As many note, "the two truths" is a distinction between entities at least as much as... (shrink)

I argue that extended simples are possible. The argument given here parallels an argument given elsewhere for the claim that the shape properties of material objects are extrinsic, not intrinsic as is commonly supposed. In the final section of the paper, I show that if the shape properties of material objects are extrinsic, the most popular argument against extended simples fails.

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Can we understand being valuable for in terms of being valuable? Three different kinds of puzzle cases suggest that the answer is negative. In what follows, I articulate a positive answer to this question, carefully present the three puzzle cases, and then explain how a friend of the positive answer can successfully respond to them. This response requires us to distinguish different kinds of value bearers, rather than different kinds of value, and to hold that among the value bearers are (...) totality states of affairs. The final section of the article discusses the possibility of organic unification without organic unities. (shrink)

In this introduction to the fourth part of an ongoing symposium on quietism, Perl, the editor of the sponsoring journal Common Knowledge, remarks on a new question raised in this latest grouping of articles. Can there be such a thing as a “mezza voce quietism”? Can there be activist quietists or quietist activists or active teachers of quietism without self-contradiction? Perl takes Gandhi and “passive resistance” as his own test case, concluding that Gandhi was a teacher of quietism and that (...) satyagraha was a type of moral education directed at those (first the South Africans, then, more momentously, the British in India) whose spirits were imperiled by their self-confident certainty and whose manners were spoiled by their indelicacy and intrusiveness. (shrink)

I focus here on the teleological suspension of the ethical as it appears in Fear and Trembling. A common reading of Fear and Trembling is that it explores whether there are religious reasons for action that settle that one must do an action even when all the moral reasons for action tell against doing it. This interpretation has been contested. But I defend it by showing how the explicit teleological suspension of the ethical mirrors implicit teleological suspensions of the epistemological (...) and prudential, and by articulating how it might be necessary for God to suspend the ethical in order to forgive us for our wrongdoings to others. I also discuss whether God’s commands are implicitly conditional, whether religious reasons to act, believe, and forgive are in each case grounded in divine commands, and what role love plays in each type of teleological suspension. (shrink)